Vrienden voor het leven van Astrid Harrewijn

Titel: Vrienden voor het leven
Auteur: Astrid Harrewijn
Publicatiedatum: oktober 2017
Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij BV

Omslag:
De hoofdpersonen uit Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) en Daar heb je vrienden voor keren allemaal terug in het los te lezen vervolg

Voor lezers van David Nicholls en Graeme Simsion

Een maand vakantie, misschien zelfs twee. Dat is wat Kiki, succesvol als handige intermediair in de kunstwereld, zich heeft voorgenomen als de spraakmakende tentoonstelling van Jeff Koons eindelijk opent in het Stedelijk. Maar de tentoonstelling ontaardt in een politieke rel, en in plaats van op een tropisch strand belandt Kiki in een achtbaan van gebeurtenissen waar ze geen grip op krijgt.

Ondanks de onvoorwaardelijke steun van haar vrienden en van de trouwe klusjesman, gaat het vanaf dat moment bergafwaarts met haar carrière. Wanneer ze uiteindelijk een tijdje van de radar verdwijnt in een afkick-kliniek, komt ze tot een verhelderend inzicht: ze leeft het leven te snel. Maar om dat te veranderen en the art of slow living écht te leren omarmen, is meer nodig dan goede voornemens alleen...


Mijn mening:

Het boek eindigt zoals een feelgood moet eindigen; dat je tevreden de laatste bladzijde omslaat en met een vrolijk gevoel nog even in je hoofd het verhaal naloopt. Ik heb het een dikke week uit en ik loop het vele mensen aan te raden. Mensen die eerst verbaasd zijn dat ik een feelgoodboek tip. Maar dan snel overtuigd zijn, dat het dan wel echt leuk en goed moet zijn, als ik al zo lyrisch ben. De grumpy mbt boeken.

Astrid Harrewijn neemt je in dit deel mee in het leven van Kiki, die in de kunstwereld goed de weg weet te vinden en door een toevallige ontmoeting met een beroemd kunstenaar zelf heel bekend werd. Ze reist van hot naar her en de tentoonstelling met Jef koons in het Stedelijk Museum moet de kers op de taart worden. De opening met een kunstwerk wat niet bij iedereen in goede aarde valt ( maar des Jef Koons is) zorgt er voor dat Kiki meer dan ooit toe is aan een vakantie. Ze moet echter onderduiken. Het duracellkonijn op een plek zonder prikkels in the middle of nowhere is iets om maar heel kort te kunnen ervaren.
En ze duikt weer de stad in. Met alle ontwikkelingen die dan ontstaan.

Dat het natuurlijk allang duidelijk is dat Gijs de ware voor haar zal zijn en dat pas via vele omwegen duidelijk voor de hoofdpersoon wordt, maakt het alleen maar nog leuker. Voorspelbaarheid op het gebied van de liefde hoort in dit genre. Juist de weg hoe dat ontdekt wordt, zorgt voor het plezier voor de lezer. Maar man man man, wat een humor zit er in dit boek. Vaak zit ik hardop te lachen omdat de beeldende schrijfstijl het je voor je ogen laat afspelen.
Als ik films maakte, wilde ik deze serie op het scherm brengen. 
Ik raakte een beetje verliefd op Kiki en nee, niet alleen omdat ze elke dag taart bakt. Lieve, soms onnozele, onzekere, stoer voordoende en chaotische Kiki. Een hoofdpersoon om te zoenen en mijn absolute favoriet tussen alle hoofdpersonen die Harrewijn schiep.
Hoe Kiki  zich onderdompelt in een verliefdheid , weg rent van aangeboden hulp , want wil het allemaal zelf doen, desnoods met behulp van een pilletje. De niet wederzijdse liefde wat natuurlijk ook in een verhaal als dit hoort, en waar nog een spannende ontknoping volgt, doet me denken van hoe Astrid Harrewijn best een spannend boek misschien wel zou kunnen gaan schrijven.  Ik zou deze heerlijke schrijfstijl best eens in een ander genre willen lezen.  
Het is een klein plotje in een groot, heel ander, verhaal, maar wat tof bedacht hoe Kiki de ware dader van een brand ontmaskert.

En dan...denk ik.. Hoe moet je als schrijver met zo'n heerlijke trilogie nog verder boven jezelf uit gaan stijgen? Is Harrewijn op de top van haar kunnen? Heel snel met volgende boeken komen als je dit soort materiaal kan schrijven.
Meer feelgood kan je je niet voelen na Vrienden voor het leven. Behalve dat het jammer is dat je Kiki moet loslaten en je niet meer mee geniet van het chaotische leventje wat haar laat rondrennen als een ADHD duracellkonijntje.  Nooit te oud om te leren natuurlijk, maar ik heb ontdekt dat er dus waanzinnig goede feelgoodboeken zijn, zonder dat ik een periode in een roze suikerspin met ronddraaiende moet ronddolen. Maar dat komt vooral door de goed gedoseerde humor in dit boek en de schrijdstijl. Dit zorgde voor het ultieme genot van leesplezier bij een boek

Dikke 5 sterren voor deze afsluitende Vrienden voor het leven 

Ik geef zelden vijf sterren, maar een boek wat ik zeker weer eens zal opppakken om nog eens te herlezen is voor mij vijf waard

Ink

Ps: wat een toffe omslagen heeft de hele serie. Lekker felle kleuren met zwart silhouet. Eens een oorspronkelijk idee voor feelgoodboeken.