De stalker in de nacht van Robert Bryndza

Dit boek is de opvolger van ‘Het meisje in het ijs’ opnieuw met Erika Foster in de hoofdrol. De kennismaking met inspecteur Foster was mij goed bevallen, dus ik had erg veel zin in deze thriller.

De tekst op de cover (als de moordenaar je in het vizier heeft ben je al zo goed als dood) belooft veel. De cover laat een deel van het gezicht van een vrouw zien met een enorm groot oog. De stalker? Ik realiseer me pas achteraf dat de cover iets essentieels uit het boek vooraf verraadt, maar tijdens het lezen is me dat niet opgevallen. Misschien omdat ik ebooks lees en de cover dan niet erg opvalt.

Bij aanvang van het boek is Erika goed in vorm. Erika en haar team worden ingeschakeld om een moord op te lossen en deze moord wordt snel opgevolgd voor een tweede. Het leuke van het boek is de interactie en dynamiek tussen de teamleden en ook de interactie tussen Erika en haar goede vriend de patholoog.  Het begin van het boek voelt een beetje als ‘thuiskomen’, je voelt je snel vertrouwd met Erika Foster.

Ergens halverwege het boek wordt de lezer duidelijk wie de moordenaar is en hoewel Erika zich in het zweet werkt om de moordenaar te achterhalen maakt de wetenschap bij mij als lezer het verhaal toch minder spannend.  De moorden op zichzelf zijn behoorlijk heftig om te lezen, terwijl het politiewerk van Erika daarentegen soms wat simpeltjes overkomt.  Met name de psychologie in het verhaal vond ik daardoor wat oppervlakkig. De nieuw opgebloeide relatie tussen de patholoog en zijn ex (met name de rol van de ex in relatie tot de stalker) vond ik niet zo geloofwaardig uitgewerkt.

Al lezend kwamen er ook flash backs terug uit het vorige boek van Robert Bryndza. Eriks is in de ogen van haar meerderen te brutaal en kleurt te veel buiten de lijntjes (vond ik erg meevallen, maar het Britse politiecorps werkt wellicht een stuk formeler dan het Nederlandse) en wordt van het onderzoek gehaald. Vervolgens zet ze op eigen houtje het onderzoek voort en forceert een doorbraak. Precies zoals in het vorige boek.

Ook in dit boek is Erika erg bezig met het najagen van een  promotie. Op een bepaalt moment smeekt ze hier min of meer om bij haar baas. Dat vond ik zo niet passend bij haar als persoon zoals ik haar leer kennen. Het lijkt of Erika meer een bepaald concept is dan een zich echt ontwikkelend karakter. Jammer, vind ik.

De stalker in de nacht is een boek wat makkelijk wegleest, een aardige verhaallijn maar zeker geen topper. Robert Bryndza moet uitkijken dat hij van zijn hoofdpersonage Erika niet een te simpel, flat character maakt zoals in een stripboek, want dat maakt haar als persoon een stuk minder spannend.

Samengevat: een lekker boek voor in de vakantie aan zwembad of strand, (tijdens het lezen heb je geen last van hoofdbrekers) maar geen hoogstaand plot waarbij je met ingehouden adem van de spanning zit te lezen en je af en toe afvraagt hoe het verhaal nu precies in elkaar steekt.

3 kraaien

Annemarie