Bookchoice topper maand april: Fatale Waarheid, Robert Bryndza

 

Quote 

'That's the problem when you run to the end of the earth, there's nowhere else to run but over the edge.'

Dat is het probleem als je wegloopt naar het einde van de wereld, je kan nergens anders heen rennen dan over de rand.

 

Het zevende boek in de Erika Foster reeks, in het Engels 'Fatal Witness', de Nederlandstalige versie krijgt de titel 'Fatale Waarheid',

En ja hoor, naar goede gewoonte sleept Bryndza me onmiddellijk mee in de actie. Al van de eerste zin is mijn aandacht getrokken. En hoewel het een tijdje geleden is, en heel wat boeken tussenin,  voelt het als nooit weg te zijn geweest. Ook dit keer worden een aantal belangrijke feiten uit het verleden opgefrist, en op die manier zit ik er snel weer midden in, ook in de manier waarop de vertrouwde personages met mekaar omgaan. Deze verbinding met eerdere boeken en personages vind ik zeker en vast een plus punt, het geeft meer diepte aan het verhaal en de karakters. Maar langs de andere kant betekent het zeker niet dat je het boek niet als stand alone zou kunnen lezen.

Robert Bryndza blijft niet gespeend van gevoel voor humor, als tijdens een onderzoek in de boekenkast van een van de slachtoffers een exemplaar van het boek 'No son of mine' wordt gevonden, op die manier verwijzend naar die andere topreeks van zijn hand rond Kater Marshall en de 'Nine Elms Cannibal'.

Ondanks het feit dat ik lang niet in het Engels las, vind ik het zeer prettig lezen, en ik wil even aanhalen hoe prettig ik de ondersteuning van de reader hier vind, door middel van het ingebouwde woordenboek kan ik bij twijfel snel dubbelchecken en toch blijven volgen, net iets handiger dan met een woordenboek er naast. Dat schept toekomstperspectieven!

Dit keer wordt er ook iets dieper ingegaan op het verleden van Erika, en daardoor blijven we telkens opnieuw nieuwe dingen over haar ontdekken. En kijk, opnieuw linkt Bryndza dit boek met een vorig exemplaar door een locatie opnieuw te gebruiken en hier bepaalde herinneringen aan te koppelen. Mooi gedaan!

 Stap voor stap komt de ontknoping dichterbij en redelijk plots ben ik (behoorlijk onverwacht) aan het einde van het verhaal. Ik vind dit een behoorlijk originele afsluiter, maar door de epiloog voelt het gelukkig niet aan als een anticlimax. In tegendeel, volgens mij opent het zelf perspectieven voor een eventueel vervolg.

Ik heb genoten van dit boek, het krijgt van mij zeker 4 ½ Inktpotje.

De stalker in de nacht van Robert Bryndza

Dit boek is de opvolger van ‘Het meisje in het ijs’ opnieuw met Erika Foster in de hoofdrol. De kennismaking met inspecteur Foster was mij goed bevallen, dus ik had erg veel zin in deze thriller.

De tekst op de cover (als de moordenaar je in het vizier heeft ben je al zo goed als dood) belooft veel. De cover laat een deel van het gezicht van een vrouw zien met een enorm groot oog. De stalker? Ik realiseer me pas achteraf dat de cover iets essentieels uit het boek vooraf verraadt, maar tijdens het lezen is me dat niet opgevallen. Misschien omdat ik ebooks lees en de cover dan niet erg opvalt.

Bij aanvang van het boek is Erika goed in vorm. Erika en haar team worden ingeschakeld om een moord op te lossen en deze moord wordt snel opgevolgd voor een tweede. Het leuke van het boek is de interactie en dynamiek tussen de teamleden en ook de interactie tussen Erika en haar goede vriend de patholoog.  Het begin van het boek voelt een beetje als ‘thuiskomen’, je voelt je snel vertrouwd met Erika Foster.

Ergens halverwege het boek wordt de lezer duidelijk wie de moordenaar is en hoewel Erika zich in het zweet werkt om de moordenaar te achterhalen maakt de wetenschap bij mij als lezer het verhaal toch minder spannend.  De moorden op zichzelf zijn behoorlijk heftig om te lezen, terwijl het politiewerk van Erika daarentegen soms wat simpeltjes overkomt.  Met name de psychologie in het verhaal vond ik daardoor wat oppervlakkig. De nieuw opgebloeide relatie tussen de patholoog en zijn ex (met name de rol van de ex in relatie tot de stalker) vond ik niet zo geloofwaardig uitgewerkt.

Al lezend kwamen er ook flash backs terug uit het vorige boek van Robert Bryndza. Eriks is in de ogen van haar meerderen te brutaal en kleurt te veel buiten de lijntjes (vond ik erg meevallen, maar het Britse politiecorps werkt wellicht een stuk formeler dan het Nederlandse) en wordt van het onderzoek gehaald. Vervolgens zet ze op eigen houtje het onderzoek voort en forceert een doorbraak. Precies zoals in het vorige boek.

Ook in dit boek is Erika erg bezig met het najagen van een  promotie. Op een bepaalt moment smeekt ze hier min of meer om bij haar baas. Dat vond ik zo niet passend bij haar als persoon zoals ik haar leer kennen. Het lijkt of Erika meer een bepaald concept is dan een zich echt ontwikkelend karakter. Jammer, vind ik.

De stalker in de nacht is een boek wat makkelijk wegleest, een aardige verhaallijn maar zeker geen topper. Robert Bryndza moet uitkijken dat hij van zijn hoofdpersonage Erika niet een te simpel, flat character maakt zoals in een stripboek, want dat maakt haar als persoon een stuk minder spannend.

Samengevat: een lekker boek voor in de vakantie aan zwembad of strand, (tijdens het lezen heb je geen last van hoofdbrekers) maar geen hoogstaand plot waarbij je met ingehouden adem van de spanning zit te lezen en je af en toe afvraagt hoe het verhaal nu precies in elkaar steekt.

3 kraaien

Annemarie