Auteur: Joanne Carlton
Publicatiedatum: september 2018
Uitgeverij: Hamley Books
Recensie door Juul
Waardering: 4,5
De cover van het Nederlandstalige boek komt, nog, beter tot zijn recht in combinatie met die van het Engelstalige boek. Op het Nederlandse boek zie je een gitarist, geen hoofd, geen gezicht. Vrij voor je eigen fantasie. Op het Engelse boek zie je een meisje dat met haar handen een hart vormt richting het podium. Zo kijken beide hoofdpersonen als het ware naar elkaar. Mooi, heel mooi. Zeker als je het boek uit hebt.
Mijn mening
Het boek is uit. En dan...Naast de brok in mijn keel en de volgesnotterde zakdoekjes denk ik even helemaal niks. Wat een verhaal! Het moet echt bezinken voor ik er iets zinnigs over kan zeggen…
Sam en Jasper zijn hartsvrienden. Dol op elkaar, zonder romantische gevoelens. Door een traumatische gebeurtenis uit haar jeugd durft Sam geen mensen meer in haar hart te sluiten, maar Jasper weet toch in haar hart te kruipen.
Zowel Sam, als Jasper zijn moeilijke mensen. Sam omdat ze totaal niet sociaal is, op het autistiforme af. En Jasper omdat hij zich ten koste van zichzelf aan de, zo denkt hij, verwachtingen van zijn ouders wil voldoen. En daarvoor laat hij zijn grote droom een droom blijven.
Halverwege het boek is er een deel dat iets minder interessant is en iets te langdradig. Daar had wat mij betreft meer vaart in gemogen. Ik bleef wel doorlezen, wat dan weer een verdienste van de schrijfster is, want het is een boek waarvan je moet weten hoe het af zal lopen.
De muziek in het boek is goed gekozen en kwam behoorlijk goed overeen met het beeld dat ik zelf van Jasper had gevormd. Dat vond ik wel bijzonder. En doordat ik de muziek kende gaf dat, voor mij, in het verhaal een extra dimensie. En sowieso is muziek, voor mij, emotie. Topsong wat dat betreft is voor mij: No sound but the wind van Editors. En dat stond “toevallig” aan toen ik de laatste bladzijden las. Waardoor ik misschien nog extra emotioneel was. Maar zo passend bij het boek, dat het niet erg was.
Joanne beschrijft de benauwde momenten van Jasper zo goed, dat het mij soms ook de adem benam.
Ik heb nog niet eerder een boek gelezen waarbij ik het zo moeilijk vind om mijn mening te verwoorden. Aan de ene kant omdat het zo emotioneel is. Maar aan de andere kant ook omdat het boek werkelijk geniaal in elkaar steekt en ik dit niet uit kan leggen zonder te spoileren. Dus dat moeten jullie dan maar van mij aannemen. De schrijfster liet mij werkelijk in verwarring, en verdriet, achter.
Ik kan niet anders dan dit boek de volle waardering geven:
Adembenemend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten