Interview met Marelle Boersma

  

Voor Boekinkt mocht ik ‘Het moezelmeisje’ van Marelle Boersma lezen en wat is dan leuker om de auteur, die al vele succesvolle schrijfsels op haar naam heeft staan te interviewen!


Om gelijk maar met de deur in huis te vallen:-) Je hebt nu al best al wel een aantal ‘Ik vertrek thrillers’ geschreven, waar haal je de inspiratie voor deze verhalen vandaan?
In mijn Vertrekthrillers hebben de personages altijd een andere reden om te vertrekken uit Nederland. Daarvoor hoef je maar om je heen te kijken of je begrijpt en hoort de onvrede. Die ligt vaak ten grondslag aan een vertrek: de wens dat het ergens anders altijd beter is.

Heb je als research van je boeken alle plaatsen van je ‘Ik vertrek Thrillers’ bezocht? En welke van die plaatsen die je bezocht hebt zijn je het meeste bij gebleven en wil je opnieuw bezoeken?

Ja, tot nu toe heb ik inderdaad al die locaties bezocht. Ik vond Sicilië een indrukwekkend en prachtig eiland, daar zou ik zeker opnieuw heen willen. Maar ook de lieflijke Provence is een nieuw bezoek meer dan waard!

Zijn er personages in je boek ‘Het moezelmeisje’ gebaseerd op bekende mensen van jou? En aan welk personage heb je iets van jezelf meegegeven?

Nee, gelukkig niet 😉
Ik denk dat ik wel een doener ben, dus in Angelika zit zeker iets van mij. Ik heb een groot rechtvaardigheidsgevoel, dus dat klopt ook. Maar ze is daarnaast echt een bedacht personage.

In het verhaal ‘Het moezelmeisje’ worden druiven geplukt, om de moezelwijn te maken. Druiven plukken is seizoenswerk, heb je zelf ook druiven geplukt?

Nee, nooit gedaan. Maar vroeger had ik daar een romantisch beeld bij. Ik hou van de natuur en van natuurproducten. Maar het is er gewoon nooit van gekomen.

Wat doe je wanneer je het even niet meer weet hoe het verder moet gaan met een personage?

Mijn personage goed ontleden. Vaak verzwijgen ze dingen voor me. En dat kan natuurlijk niet 😉

Wat heb je gedaan om goed te kunnen beschrijven hoe de moezelwijn wordt gemaakt? Heb je als research zelf moezelwijn gemaakt? Was dit een variant met of zonder alcohol? En is de wijn goed gelukt?

Ik weet hoe je wijn maakt, en heb daar zeker research naar gedaan. Daarnaast werkte ik mijn vroegere leven op een laboratorium, dus ik weet precies hoe het chemische proces in elkaar steekt. Verder heb ik vooral contact gehad met diverse experts op dat gebied.

In ‘Het moezelmeisje’ komen nogal wat heftig zaken langs (misbruik, mishandeling, manipulatie). Om hier de research voor te doen lijkt me niet makkelijk, zeker niet wanneer tijdens je onderzoek een zaak je raakt. Lukt het je om afstand te houden of kun je makkelijk loslaten.

Inmiddels weet ik hoe ik dat moet doen, zeker als het een bedacht verhaal is. In mijn eerdere boeken berustten de verhalen op de werkelijkheid en op het leven van iemand die me daarover vertelde, dan was dat veel moeilijker…

Wie mag als eerste het manuscript lezen van je volgende boek? En deel je het daarna met een aantal (vaste) proeflezers?

Ik denk weer mijn uitgeefster. Ik heb geen vaste proeflezers, hoewel ik daar weleens naar op zoek wil.

 

Waar schrijf je het liefste? Binnen aan je bureau, buiten aan de tuintafel in de zon of het liefste ……

Schrijven is gewoon hard werken, dus meestal zit ik aan mijn bureau. In Portugal zat ik vaak in een van de schrijfhuisjes, omdat het binnen vaak te koud was. In de zon lukt niet, vanwege de schittering op het scherm. Dat leidt me teveel af.

Wanneer jij aan een nieuw verhaal begint te schrijven, heb je dan het hele verhaal inclusief het plot al in je hoofd of ontwikkelt het verhaal zich tijdens het schrijven?

De meeste lijnen heb ik in mijn hoofd. Ik weet het begin en de belangrijkste intriges, ook weet ik het einde. Dat laatste kan tijdens het schrijven nog wel veranderen. Personages gaan voor mij echt leven tijdens het schrijven, dus dan komen ze opeens met dingen op de proppen die ik niet aan zag komen. Zo blijft het een heel creatief proces.

Schrijven in welk genre spreekt je helemaal niet aan? Waarom niet en heb je het weleens geprobeerd?

Elk genre heeft zijn eigen magie. Ik heb daarin geen weerstand, alleen houd ik zelf het meeste van thrillers. Maar ik denk dat er ok wel een psychologische roman in me zit.

Schrijven in opdracht, bijvoorbeeld een teambuildingsopdracht verwerkt in een verhaal waarbij je out of the box mag denken maar het mag geen gevaarlijke maar wel een spannende opdracht zijn. Zou je die uitdaging aangaan en hoe zou die opdracht eruit zien?
Een teambuildingsopdracht verweven in een verhaal is zeker leuk! Toch moet ook zo’n opdracht verweven zitten in het verhaal, dat kan nooit loshangen.

Je geeft schrijfcursussen. Wat is het belangrijkste wat je wilt en kunt overbrengen?

Hoe leuk schrijven is! Als je er geen plezier aan beleeft, is het zoveel moeilijker. Je moet schrijven voelen. Het gaat om een beleving en kan nooit een trucje zijn. De techniek kan ik je leren, maar de liefde voor schrijven moet jijzelf hebben. Daarom leren we bij de Online Schrijfschool niet alleen de techniek, maar zorgen we vooral dat de schrijvers begrijpen hoe het in de praktijk werkt. Het gaat altijd om hún verhaal, waar ze dan ook feedback op krijgen tijdens de cursussen. Dát helpt pas echt. Alleen die techniek is zo kaal, juist hun eigen verhaal moet gaan stralen! 😊

Wie is eigenlijk jouw schrijfvoorbeeld?

Poe… Die heb ik eigenlijk niet… Ik wil juist een eigen pad uitzetten en verhalen bedenken die bij mij als auteur passen. Vandaar de serie Vertrekthrillers, die schrijf ik vanuit eigen ervaringen die ik heb opgedaan in Portugal en Frankrijk. Soms gebeuren er bij een emigratie dingen die je nooit van tevoren had kunnen bedenken. Ik denk dat we zo’n beetje elke tegenslag die je kunt bedenken wel hebben meegemaakt. Tegelijkertijd hebben we er ook met volle teugen van genoten.

 

Heb je naast het schrijven nog andere hobby’s?

De natuur in, fietsen en wandelen. Lezen natuurlijk. Fotograferen, muziek maken, zingen, veel creatieve hobby’s.

 

Welk boek is je het dierbaarst en waarom?

Het boek dat ik samen met mijn vader schreef: Kruimels zijn ook brood.
Wie kan zeggen dat je samen met je vader een boek hebt geschreven. Dat geeft zo’n trots gevoel!

Wanneer jij de interviewer zou zijn welke vraag zou je dan zeker gesteld hebben?

Waarheen vertrek je in je volgende boek?

En wat is je antwoord op deze vraag?
Daar zou ik geen antwoord op geven. Pas als ik het verhaal stevig in de vingers heb, deel ik het met mijn volgers. Nu is het nog één groot mysterie.

Marelle, superleuk dat je mee wilde werken aan het interview voor Boekinkt, dank je wel daarvoor. Het grote mysterie dat je nu nog niet stevig genoeg in je vingers hebt laat hopelijk niet lang op zich wachten zodat je deze wel met je volgers kunt delen. Ik wens je veel inspiratie en succes daarbij toe. Ik ben nieuwsgierig naar welk land je dit keer afreist om je research te doen voor je ‘Ik vertrek’ thriller.

Jacqueline

Het Moezelmeisje van Mariëlle Boersma

 

Ik hoop dat voor ‘Het Moezelmeisje’ de druiven niet zo zuur zijn als die waar de moezelwijn van gemaakt was in 1981, ik werkte toen op een Rijnvaartschip en tijdens die Rijnreis deden wij ook het prachtige plaatsje Cochem aan. Tijdens een van de vele reizen kwam er een wijnboer daar aan boord om de gasten verschillende moezelwijnen te laten proeven. Jemig, ik was net 18 en wat vond ik die wijn zuur.

 

‘De wijn kan dus best wrang zijn.’

 

Hopelijk is de alcoholvrije wijn die Emma wil gaan maken op de wijnboerderij van haar familie wel lekker zoet. Want met dat idee heeft Emma contact gezocht met haar broer Nico. Haar vader en Nico zijn 15 jaar geleden van de een op de andere dag vertrokken en ze hebben elkaar nooit meer gezien. Of dat in dit geval erg is, gezien wat er allemaal in het gezin is gebeurd, is maar de vraag want vaderlief kon onder andere zijn handjes niet thuis houden. Wanneer Emma haar stoute schoenen heeft aangetrokken en onverwachts bij Nico voor de deur staat is hij natuurlijk erg verbaasd. Wanneer hij vol trots Emma rondleidt op de wijnboerderij vervalt hij al snel in zijn oude treiterende gedrag wat hij vroeger ook altijd deed. Is Emma zo verstandig genoeg om daar niet op te reageren?

Een dag later, wanneer Emma een zakelijke afspraak heeft met Nico komt hij niet opdagen. Wanneer Emma haar moeder snikkend aan de telefoon krijgt begrijpt ze al snel dat er wat vreselijks met Nico is gebeurd, hij ligt namelijk in coma. Emma is vastbesloten en neemt samen met haar moeder intrek in het huis van Nico om het bedrijf draaiende te houden en haar eigen alcoholvrije wijn te ontwikkelen. Dit klinkt makkelijker dan dat Emma denkt, zeker ook wanneer de groep druivenplukkers willen weten waar hun vriendin is gebleven. Emma begint zich zorgen te maken, haar broer in ziekenhuis, een druivenplukster vermist, wat gebeurt er allemaal op de wijnboerderij in Cochem???

 

Emma haar personage heeft littekens door alles wat ze vroeger in het gezin heeft meegemaakt en is niet zonder reden naar Cochem vertrokken. Stukje bij stukje wordt door de auteur op een spannende en meeslepende wijze onthuld wat er vroeger allemaal is gebeurd, hoe dit Emma heeft gevormd en wat dit met haar heeft gedaan. Het is een rollercoaster aan emoties. Een ding heeft ze nooit kunnen begrijpen waarom haar broer Nico, die ouder is, haar nooit heeft geholpen. Maar ze wil hoe dan ook het gemanipuleer, uitbuiting en mishandeling stoppen!

 

Angelika, de leidster van de druivenplukkers, gaat op zoek naar haar vriendin Olga. Door Olga heeft ze haar vaderland Roemenië achter zich gelaten en met de groep druivenplukkers het avontuur aangegaan. Voor Cochem zijn ze al op vele plaatsen geweest waar ze druiven hebben geplukt maar nergens zijn ze zo slecht behandeld dan hier. Olga was kort voor haar verdwijning de huishoudelijke hulp van Nico geworden. Angelika maar ook de groep wil weten waar Olga is gebleven en Angelika zorgt ervoor dat zij in het huis voor Emma komt te werken. Wanneer Emma er achter komt dat Henk de opzichter, dit zomaar niet toestaat en daarvoor een tegenprestatie van Angelika verwacht, steekt Emma daar een stokje voor en probeert het vertrouwen van Angelika te winnen.

 

‘De nacht geeft geuren prijs die de zon overdag laat verdampen.’

 

Marelle Boersma heeft ‘Het Moezelmeisje’ onderverdeeld in vele korte hoofdstukken. Per personage, per gebeurtenis en soms zelfs meerdere dagdelen van een dag. Gezien de vele personages, welke goed zijn beschreven, ben ik blij met de korte hoofdstukken want er komen veel actuele kwesties langs. Ik vind het echt knap van de auteur hoe ze zoveel kwesties en gebeurtenissen in dit verhaal heeft kunnen verwerken. De verhaallijnen lopen goed in elkaar over en vormen een geweldig verhaal met een verrassend einde! Daarnaast weet Marelle Boersma mooie zinnen maar ook rake zinnen te maken waardoor de emotie’s de soms heftige angstige of boze maar soms ook hele mooie ontroerende stevig bij mij binnen komen. ‘Het Moezelmeisje’ krijgt van mij dan ook 4 Inktpotjes!

 

Jacqueline