De schitterende doden van Belinda Bauer

Titel: De Schitterende Doden
Auteur: Belinda Bauer
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Publicatiedatum: Mei 2017
Pagina’s: 320

Cover

Een donkere kaft met ziekelijk gele vlinders. Dit kleurcontrast maakt de kaft extra opvallend en apart. Het geel steekt goed af tegen de zwarte achtergrond en trekt meer de aandacht dan bijv. weer een thriller met (een deel van) een vrouw op de voorkant. Er wordt in het boek nooit een verwijzing naar deze vlinders gemaakt; mijn interpretatie is dat de moordenaar zijn slachtoffers bekijkt zoals een preparateur de op spelden geprikte vlinders in zijn laden zou bekijken; als kleine kunstwerkjes op zich.

Auteur

Belinda Bauer heeft gewerkt als journalist en scenarioschrijfster. In 1993 won ze met haar eerste scenario de Carl Foreman/Bafta Award for Young British Screenwriters. Inmiddels gebruikt ze haar filmideeën voor boeken. Haar boek Rusteloos land won de Gold Dagger Award, een uitzonderlijke prestatie voor een debuut. Daarna volgden Opgesloten, Verdiende Loon en Wat Dood Is. In 2013 won ze voor al haar werk de CWA Dagger in the Library, en in 2014 werd haar boek Wat Dood Is gekozen tot ‘Crime Novel of the Year’. Belinda Bauer woont in Wales.

Achterflap

Hij zou haar kunnen doden.

Zij zou het kunnen toelaten.

Eve Singer is op zoek naar de dood. Haar carrière als misdaadverslaggever lijkt voortijdig aan zijn eind te komen en ze is bereid om alles te doen om haar op sensatie beluste publiek tevreden te stellen. De moordenaar is ook op zoek naar de dood, om aan iedereen de schoonheid van het sterven te laten zien. Hij kondigt zijn macabere optredens van tevoren aan en zorgt ervoor dat deze voor iedereen te zien zijn.

Wanneer de moordenaar contact opneemt met Eve, grijpt ze deze kans om als eerste de moorden te verslaan met beide handen aan

.

Mening

Op basis van de achterflap zou ik waarschijnlijk een beetje afgeknapt zijn op het verhaal. Een op dood geilende misdaadverslaggever die uit pure wanhoop met een moordenaar in zee gaat? Neen, dank. Gelukkig bleek het allemaal wat genuanceerder in elkaar te zitten dan de achterflap doet vermoeden. Eve is inderdaad op zoek naar de dood, omdat het haar vak nu eenmaal is verslag te doen van moord en doodslag. Echt ‘op zoek’ naar de dood is ze niet; ze heeft de kneepjes van het vak geleerd en doet wat ze moet doen om haar baan te behouden. Haar op kijkcijfers beluste baas gaat over lijken en verwacht van Eve dat zij hetzelfde doet. En anders is er altijd wel een jongere, mooiere vrouw die haar werk kan overnemen. Als het alternatief werkeloosheid is en je als enige kostwinnaar voor je familie moet zorgen, dan maak je al snel dezelfde keuzes als Eve.

Eve’s werk is niet eens zo’n aanklacht tegen het fatsoen totdat ze een paar weken voor kerstmis het doelwit wordt van de moordenaar. In eerste instantie heeft hij het echt op haar gemunt; door een onverwachte, bijna komische speling van het lot verandert zijn interesse in haar en gaat hij haar als een gelijke zien. De juiste kandidaat voor een partnerschap. In een vlaag van verstandsverbijstering gaat Eve hier in eerste instantie in mee, totdat ze beseft hoe krankzinnig en gevaarlijk ze bezig is.
En wanneer zij haar hakken in het zand zet, gaat het pas echt goed mis. Het wordt persoonlijk, voor zover het dat nog niet was, en hoe erger deze situatie wordt, hoe spannender het boek is. Zo spannend dat je baalt dat je moet gaan werken, omdat je verder wilt lezen.

Ik hoop dat ik hiermee niet te veel van het plot verraden heb; vooral wil ik duidelijk maken dat de achterflap misleidend is en het boek geen recht aan doet. Eerlijk gezegd begrijp ik niet helemaal waarom deze toon en omschrijving is gekozen voor het boek. Het doet eerder afbreuk dan dat het De Schitterende Doden aantrekkelijk maakt.

Bauer heeft een vlotte, droogkomische schrijfstijl en een goed verteltempo. Het verhaal wordt hoofdzakelijk vanuit Eve’s perspectief verteld, afgewisseld door korte hoofdstukken vanuit het perspectief van de moordenaar. Daarnaast is De Schitterende Doden voorzien van hoofdstukken die puur vanuit het slachtoffer of een getuige van een moord worden verteld.
Deze afwisseling van perspectieven trekt je mee in het verhaal en maakt de slachtoffers menselijk, de moordenaar des temeer onmenselijk. Een beetje voorgeschiedenis doet een heleboel, dat heeft Bauer heel goed begrepen.

Tenslotte is de locatie van De Schitterende Doden ook niet verkeerd. Als je van kerst in Londen en thrillers met een vleugje Britse degelijkheid houdt, heb je een spannend boek in prachtige sferen te pakken.

Hoewel ik in eerste instantie mijn twijfels had, heb ik uiteindelijk genoten en De Schitterende Doden ervaren als een originele, spannende en grappige belevenis.

Spanning: 4.5
Plot: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4.5
Psychologie: 4

Wat mij betreft heeft De Schitterende Doden van Belinda Bauer 5 vette sterren verdiend. En die vijf sterren geef ik niet gauw!

-Yfke Brandhout