Jessica Knoll groeide op in de voorsteden van Philadelphia en verhuisde naar New York in de hoop fulltime schrijfster te kunnen worden. Ze werkt als redacteur bij Cosmopolitan en SELF. Ze woont samen met haar echtgenoot in New York City.
Cover
De cover vind ik niet boeiend. Een donkere roos. Het gelukkigste meisje zal waarschijnlijk niet het gelukkigste meisje ter wereld zijn.
De achterflap laat zien dat het een goed boek zou moeten zijn en dat me heel wat te wachten staat. Ik ben benieuwd.
Het boek begint over Ani Fanelli, die samen met haar verloofde Luke bezig is met de cadeautjeslijst voor hun huwelijk dat over vijf maanden plaats gaat vinden.
Luke heeft een goede baan en er staat een overplaatsing naar Londen te wachten wat ook nog een aanzienlijke verhoging in zijn salaris geeft, boven zijn royale bonus. Ani is redacteur bij The Women’s Magazine en schrijft hiervoor vooral over onderwerpen die te maken hebben met seks.
De hoofdstukken wisselen elkaar af in het heden en verleden.
Ani heet eigenlijk Tifani. Ze heeft haar naam veranderd toen ze ouder werd. De stukken uit het verleden spelen zich af in de tijd dat Tifani 14 jaar was.
Ze was tijdens de zomervakantie samen met een vriendin aan het experimenteren geslagen met wiet. Toen ze betrapt werden kreeg Tifani hier de schuld van en is ze van de katholieke school St. Theresa’s geschopt en naar The Bradley School gestuurd.
Daar ging er een wereld voor haar open. De verschillen van de populaire groepen en de buitenbeentjes en waar je bij wilt horen. Tifani wilde maar al te graag bij de populaire groep horen. Hierdoor gebeurt er ontzettend veel, waarvan de groepsverkrachting het belangrijkste onderwerp is. Tifani worstelt enorm met wat wel kan en wat niet. Wat het juiste is en wat niet. Hier blijft het niet bij en uiteindelijk gebeurt er iets verschrikkelijks waarvan ze ook nog beschuldigd wordt.
Als we in het heden zijn gaat het erover dat Ani mee gaat doen met de documentaire over die tijd op de Bradley en over de voorbereidingen van haar huwelijk.
Mijn mening
Mijn mening over het boek is, helaas, niet zo positief. De hoofdstukken waren erg lang en het verhaal is erg langdradig geschreven. Ik kon moeilijk in het verhaal blijven en moest hier af en toe een stukje van teruglezen. De spanning die ik van het boek had verwacht, door de hoge verwachtingen die Reese Witherspoon brengt: “het is het soort boek wat je naar de keel grijpt en niet meer loslaat.”, was zeer ver te zoeken. Ik vond maar een paar hoofdstukken in het hele boek wat spanning hebben. Een gemiste kans. Verder leek het verhaal eerder op een tragische roman dan op een thriller. Ik kon mij absoluut niet in de personages inleven en kon zelfs geen beeld van de personages voor mij halen.
Spanning: 2
Plot: 2
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 2
Originaliteit: 2
Psychologie: 2
Mijn beoordeling wordt uiteindelijk 2 sterren. De 2 sterren is eigenlijk vanwege het feit dat later in een interview Jessica heeft aangegeven dat zij zelf het trauma van een groepsverkrachting heeft opgelopen. Daardoor heeft het een andere lading aan het verhaal gegeven, nu het deels autobiografisch blijkt te zijn. Dat vind ik dan wel weer zeer knap om dit in een verhaal te verwerken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten