Zwart krijt van Christopher Yates

Titel: Zwart krijt

Auteur: Christopher j. Yates

Uitgeverij: Ambo Anthos

Publicatiejaar: 2015



Zwart krijt van Christopher J. Yates is een ongelooflijk spannende literaire thriller in de beste traditie van Donna Tartt’s De verborgen geschiedenis. Met veel vaart en vileine humor houdt Yates in Zwart krijt de lezer tot aan de laatste pagina in een beklemmende greep. Een spelletje met gekke opdrachten en flauwe uitdagingen, gespeeld door zes eerstejaarsstudenten aan Oxford, veranderde al snel de aard. Het werd grimmiger; de inzet werd hoger, de uitdagingen persoonlijker en vernederender. En uiteindelijk ontaardde het in een wrede strijd met onvoorspelbare en fatale gevolgen. Nu, veertien jaar later, ontmoeten de overgebleven spelers elkaar nog één keer. Voor de laatste ronde… 



De cover geeft een beladen sfeer weer. Het laat in het zwartwit een oud schoolgebouw zien en de oranje tinten leggen op eenvoudige wijze een mooie nadruk op de schrijver en de tekst. De tekst op de cover intrigeert, het zijn drie zinnen:

Eén spel

Zes studenten

Vijf overlevenden.



Een boek in de traditie van De verborgen geschiedenis? Dat vind ik gewaagd… De verborgen geschiedenis las ik een kleine 20 jaar geleden en behoort met stip tot één van de beste boeken die ik gelezen heb!



Het verhaal begint in de ik-vorm en wat een opening:



‘Het is nog vroeg als hij belt. Engeland begroet de wereld vijf uur eerder dan wij en mijn dag heeft zijn draai nog niet gevonden als ik opneem. Niet veel later ben ik met alles wat hij zegt akkoord gegaan. Maak je maar geen zorgen, zegt hij. Ik beloof je dat het leuk wordt. Het wordt leuk. Stilte. Klik.’



De verteller in de ik-vorm verblijft al drie jaar als een neurotische kluizenaar op zijn kamer. Met rare routines en dag rituelen dat je bij jezelf denkt: ‘Wat??’. Je rolt een bizar verhaal in, je voorbereidend als lezer op wat komen gaat. Want dit is het nu. Wat is er toch veertien jaar geleden gebeurd dat dit teweeg heeft kunnen brengen? Zo start de tweede verhaallijn. Veertien jaar geleden. Pitt College. Op prachtige wijze wordt beschreven hoe het allemaal begon. Wie de personages zijn. Hoe ze elkaar leren kennen. Hoe vriendschap ontstaat en daarmee dus ook Het Spel. Een psychologisch Spel met alle gevolgen van dien.



De schrijfstijl is indrukwekkend. Helemaal mijn ding. Tot de 100 blz. lijkt met name de ik-vorm af en toe wat traag. Waarschijnlijk is dit echter mijn eigen ongeduld om al meer te willen weten. Dit blijft voor mij ook zo. Ik wil alleen maar blijven lezen. Wat een intelligent en goed in elkaar gezet verhaal. Met name bijzonder maar ook spannend tot de laatste bladzijde. De traditie van De verborgen geschiedenis is wat mij betreft voortgezet!



Conclusie: 5 kraaien