Alleen voor jou van Luke Allnutt

Titel: Alleen voor jou
Auteur: Luke Alnutt
Uitgever: Uitgeverij Boekerij
Publicatiedatum 27 februari 2018


Achterflap
Een onweerstaanbaar verhaal over liefde, verlies en hoop;  voor de lezers van Nicholas Sparks en David Nicholls

Rob Coates kan zijn geluk niet op. Hij deelt zijn leven met Anna, zijn dierbare vrouw, ze wonen in een prachtig huis in Londen, en dan is er nog het belangrijkste: Jack, hun zoon, die ervoor zorgt dat elke dag een feestje is. Maar dan gaat het mis. Anna is ervan overtuigd dat er iets niet in orde is met Jack. Na een lange reeks doktersbezoeken blijkt ze gelijk te hebben, en het leven van de familie Coates wordt een opeenstapeling van onzekerheden en moeilijke beslissingen.

Het ondenkbare gebeurt, en in de tijd die volgt brengt Rob zijn dagen door als een slaapwandelaar, niet in staat zijn verdriet, schuldgevoel en zelfmedelijden los te laten. Maar hij is vastbesloten vrede te sluiten met het noodlot en zich een weg terug te vechten naar het leven.

Alleen voor jou is hartverscheurend en recht uit het leven gegrepen, en zal ervoor zorgen dat je alles wat je hebt én wat je ooit hebt verloren, nog meer gaat waarderen.

Mening:
Ik begon een beetje met angstige gevoelens. Dit verhaal zou of een verschrikkelijk draak van een huilverhaal kunnen zijn of een gevoelige, ontroerende roman; afhankelijk van hoe de auteur het verdriet zou gaan omschrijven. 
Laat ik vooral met het antwoord op mijn twijfel beginnen: het is absoluut geen draak. Integendeel. Meestal laat ik boeken met ziektes, lijden, doodgaan ver van mij vandaan liggen en het was dus een uitdaging het eens aan te gaan. Het heeft zeker verschillende emoties bij mij opgeroepen en misschien zelfs wel op andere momenten dan die je zou verwachten.

Deze auteur heeft een mooi, doordringend ,pijnlijk, verdrietig, wrang en ontroerend verhaal geschreven, maar ook eentje waar je zit te lachen en wat je dichtslaat met een gevoel dat het met het hoofdpersonage van de vader nog wel eens goed gaat komen. Juist daar raakte ik misschien nog wel het meest ontroerd in de laatste pagina's na het ontzettend meeleven. Een ware kunst om het zo te kunnen schrijven.

 Hoe de vader en moeder verschillend omgaan met hun gevoelens rondom de ziekte van hun zoon, laat jou als lezer met beiden personages meeleven. Afhankelijk hoe jij zelf handelt in moeilijke situaties, roepen de verschillende handelingen bepaalde emoties op. Zo riep ik op een gegeven moment keihard een scheldwoord door de kamer. Zo boos werd ik op Rob. Totaal begrijpend wat hij deed in nood voor een allerlaatst kansje op genezing, maar wetend dat hij daarmee de verloorgang van zijn relatie ingezet heeft en ook zijn vrouw zou kunnen gaan verliezen.

Natuurlijk roept de ziekte van een klein kind en het sterven van het kind bij een ieder veel op, anders zou je geen hart hebben, denk ik dan simpel. Maar juist ook het omgaan met en de strijd die de ouders leveren om zelf te kunnen overleven  is zo goed en mooi beschreven.
Dat het boek eindigt met hele voorzichtige toenaderingen van beide ouders om weer met elkaar in gesprek te gaan en dingen uit te praten, geven jou als lezer een prettig gevoel. 

Het enige waar ik wel heel jammer vind, is dat de Engelse titel We own the sky veel beter en mooier bij het verhaal past en ik niet helemaal de Nederlandse titel daarom begrijp. 

Maar een ware aanrader en ik geef het 4,5 ster.