Lockdown van W.A. Dehairs

Titel : Lockdown

Auteur : W.A. Dehairs

Uitgeverij : Lannoo

ISBN : 978 94 01446 39 6

Soms merk je in een boekenwinkel of op een site een cover op dat enerzijds naar je lonkt en dat je anderzijds na het lezen van de korte inhoud je terstond in een vat vol twijfels stopt.  Dit was bij mij het geval voor ‘Lockdown’.  Misschien niet zo’n mooi kaft, maar door de blauwgrijze kleur en de in gedachten gezonken persoon op het voorkaft valt het boek wel op.  De lay-out is gevat. Geen overbodige franjes, net zoals het verhaal zelf.  Wat me dan zo deed twijfelen was de korte inhoud (de korte biografie over de auteur daarentegen deed me kortelings grinniken), want als ik terrorisme lees leg ik vaak direct een link met politieke toestanden en laat dat nu net iets zijn dat niet zo in mijn interesseveld ligt.

 “De enige die niet blootstaat aan groepsdruk, is de kluizenaar.”

Journalist Chris Kooi woont samen met de nonchalante en eerder gesloten Caroline in het brusselse.  Door een auto-ongeval kan hij zich sommige zaken uit het verleden niet herinneren.  Terwijl Brussel op stelten staat wegens een lockdown ontvangt Chris totaal een onverwachts een brief die ooit door hemzelf geschreven is naar een vroeger liefje.  Niet lang daarna ontvangt hij een nieuwe enveloppe met de melding van een datum, uur en plaats.  Er zit niks anders op dan zich op gevaarlijk gebied te begeven.  Al snel blijkt dat herinneringen soms nog gevaarlijker zijn dan de feiten die zich in het heden afspelen.

Je verleden draag je met je mee, maar wat als er een deel van je vroeger leven één grijs vlak is ?  Uitgegomd, geen potloodlijnen meer die te zien zijn.  Dàt is de rode draad in het verhaal.

‘Lockdown’ geeft je tot driekwart van het verhaal het gevoel een drama te lezen.  Niet negatief bedoeld, maar je stelt je na een tijdje wel de vraag of het terecht de stempel thriller draagt. 

Op geheel onverwachte tijden zorgt Dehairs er enkele keren voor dat je verbouwereerd naar de laatst gelezen zin staart.  Zo’n moment dat je tegen jezelf zegt : ‘Kom op makker, moest dit nu echt ?’

De hoofdstukken spelen zich keer op keer af in het heden en het verleden waardoor de structuur en opzet steeds zeer duidelijk blijft en geen verwarring mogelijk is.  Het zijn voornamelijk de delen waarin de ik-persoon terugblikt naar zijn verleden waar ik telkens weer reikhalzend naar uitkeek.  Kooi duikt terug naar zijn kindertijd en komt zo stelselmatig dichter bij het ongeluk dat destijds naast een geheugenprobleem ook tal van onbeantwoorde vragen naliet.  Vele zaken uit zijn jeugd en puberteit krijgen een nostalgisch tintje wat leidt tot een gevoelige impact bij de lezer.  Je voelt je verbonden met de protagonist.  Zijn onzekerheden, zijn gevecht met zichzelf, de ontwikkeling van zijn eigen ik … herkenbaar voor elk van ons.  Het heden is dan weer meer gericht op verscholen kritiek op politici en politionele instituten, corruptie, verzet en een aanklacht op de consumptiemaatschappij.   De Bende van Nijvel of de CCC roepen beelden op bij vele volwassenen die na al die jaren nog steeds op ons netvlies gebrand staan. Ook in ‘Lockdown’ zijn deze criminelen niet weg te denken.   

Een ander aspect waardoor het boek meer als drama kan bekeken worden is het feit dat W.A. Dehairs taalkundig gezien zich onderscheidt van menig ander.  Het blijft vlot leesbaar, maar het helt meermaals meer over naar literair werk of ja, een literaire thriller. 

Wel, mijnheer Dehairs ik denk dat u niet enkel als drummer, maar nu ook als schrijver indruk kan maken op zowel meisjes als vrouwen als mannen.

Dit boek is gegarandeerd 4 sterren waardig !

Ann