Auteur : Louis Van Dievel
Uitgeverij : Uitgeverij Vrijdag
ISBN : 978 94 6001 584 7
De Ludo, iedereen in Bovenbroek kent ‘em wel, ’t is de facteur gelijk da ze zeggen. De mens heeft al wat meegemaakt zenne. Maar ’t is beter da’k het de Ludo laat vertellen …
En dat doet hij in ‘De laatste ronde’. Hij vertelt over vroeger en nu. Na 42 jaar postbode te zijn geweest zijn zijn laatste dagen bij De Post zijn geteld en nu heeft hij de opdracht gekregen 2 stagiaires op te leiden.
In Bovenbroek kent iedereen elkaar. De dorpssfeer is erg herkenbaar beschreven. De roddels, de gordijnen die opzij worden geschoven om toch maar niets te kunnen missen van de heisa bij de buren, bijnamen, … het zorgt voor hilarische situaties. Omstandigheden die de zwaardere zaken des levens die in het verhaal aan bod komen een gepaste luchtige toets geven. Van Dievel geeft je het gevoel dat naarmate je vordert in het boek Ludo jou ook meer in vertrouwen neemt. Het hoofdpersonage wordt loslippiger en neemt je stelselmatig dieper mee in zijn verleden. Je kent de uitdrukking : hij heeft het hart op de tong? Wel, de Ludo is zo iemand. Een mens van vlees en bloed, niet verlegen om wie hij is. Een rugzak aan herinneringen, zowel goede als minder goede, torst hij naast al die brieven dagelijks mee tijdens zijn ronde. Die rugzak blijft heel de dag door op zijn rug. Net als bij ons, bij elke lezer, bij elke medemens. Dàt is wat Louis Van Dievel ons op een scherpzinnige doch indirecte manier doet inzien.
“Ik neem soms de onbestelde brieven mee naar huis. Dat is wel strikt verboden, maar wat niet weet , wat niet deert. Ik foefel die de volgende dag tussen de nieuwe post. Ik durf wel minder te foefelen dan vroeger.”
Het Vlaamse, het volkse zorgt ervoor dat ‘De laatste ronde’ een mooi compleet plaatje wordt van hoe het leven van een gewone mens in een Vlaams dorpje kan zijn. Qua taal is het dan misschien niet altijd even makkelijk voor het Nederlands publiek, maar sta er voor open en laat je zo met een open geest onderdompelen in een knusse sfeer.
Elk personage draagt zijn steentje bij om de levensechte toestanden zo in beeld te brengen dat je hen kan linken met mensen uit jouw eigen omgeving. Dat is zeer slim gedaan door de auteur, want zo lijkt het alsof je soms zelf in het Bovenbroek vertoeft. Een stoere roodharige Cheyenne met een neusringetje, die beetje bij beetje toch meer laat zien wat ze in zich heeft. Of baas Gilbert die steeds iedereen afblaft en de grote chef wil uithangen terwijl zijn halve trouwboek thuis de wetten stelt.
‘De laatste ronde’ is een verhaal waarin de levenswandel van een gewone mens vertelt wordt door hemzelf. Een redelijk grijze cover onthult nochtans een zeer boeiend verhaal waarbij in kleurrijke taal vertelt wordt en een bont gezelschap je ettelijke uren leesplezier gunnen. Een verhaal met een lach en een traan, het zou zomaar het jouwe of het mijne kunnen zijn.
Ann
Ann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten