Ze streken wat vaker door het haar, lachten wat meer en probeerden grappen te maken. Nou ja, ze maakten ze maar of ze echt grappog waren?!
Katja komt vrolijk lachend binnen en loopt het podium op. Gelijk stelt ze voor om wat lager tussen het publiek te komen zitten.
Maar een mevrouw die zover mogelijk achterin de ruimte staat, roept dat ze het dan niet kan horen. Waarop ik denk van kom dan meer naar voren?!
Wie de interviewer is? Geen idee. Iemand die bij BN De Stem werkt, graag over zich zelf vertelt en tien keer benoemd dat hij vaak naar Nepal ging en veel om zich zelf lacht , kortom zich aanstelt.
Katja was er trouwens omdat ze een reisboek heeft gemaakt.
Waarom dit boek?
Iedereen bekend of niet wil wel een boek schrijven zegt katja. Jij niet, gooit ze de vraag terug. De meneer had al boeken geschreven zei hij.
Katja verhaalt over hoe lekker het Vroeger was zonder mobiel te reizen. Ze is gek op stedentrips als naar Barcelona, maar ze wordt gelukkig van natuur.
Het boek is verdeeld in stukken waar je het beste met kinderen, alleen of met vrienden of je liefje heen kan gaan.
Het is heerlijk vol in het leven te staan,maar om niet gek te worden soms de rust op zoeken.
Reizen is een state of mind. In eigen stad loopt je van ene locatie naar andere zonder rond te kijken. Terwijl er toch ook daar veel moois kan zijn.
Reizen is ook iets wat je moet leren.
Katja vindt dat je nooit te veel moet voorbereiden. Daar zijn is juist het reisgevoel
Je moet je hart open zetten en de tijd hebben om met mensen te praten
Ze vertelt uitgebreid over het fair tradeproject wat ze 12 jaar geleden begonnen is. Ze werd positief verrast door de veerkracht van de mensen daar iets van hun leven te willen maken.
De journalistenmeneer probeert regelmatig zich zelf als wereldreiziger voor te doen en doet wat neerbuigend te doen over mensen die graag een weekje Centerparcs willen. Katja antwoordt daarop dat het prima als mensen daar blij van worden, ze dat gewoon lekker moeten doen. Ze houdt zelf van andere vakanties. Maar je moet je wat aanpassen aan met wie je gaat. Zo ging ze pas met haar dochter van 8 jaar naar Toscane met een vriendinnetje. Ze gingen naar Florence. Maar dat was paarlen voor de zwijnen gooien. Die wilden alleen ijssalons ipv dingen bezichtigen.
Heeft ze spijt van bestemmingen?
Tsjernobyl noemt ze op. Voor geestige tv voor BNN deden ze vroeger stomme dingen. Met een meter bleek er veel.straling nog te zijn. In de omgeving lagen mensen met vervormingen door die straling
Er.is niet snel.een plek de.moeite niet waard. Misschien de hele.toeristische plekken. Ze ergert zich niet zo snel aan herkend worden, maar als je net met heel veel moeite een berg op bent en je hoort dan heel hard : He Katjaaaa...
Als er verschillende vragen vanuit de zaal gekomen zijn, oppert de krantenmeneer dat hij nog wat vragen heeft. Katja is hem net zo zat als ik vermoed ik en stelt.voor nog 1 vraag te doen.
Na die laatste vraag volgt nog een 50 liter plaatsvervangende schaamte als de journalist zegt een kadootje voor haar te hebben. Leuk denk je dan nog het eerste moment. Maar waar komt hij mee aan? Een boekje van zich zelf! Met daarbij weeeeeer dat hij vaak in Nepal komt en dat de verkoop van zijn boekje ten goede komt aan het goede doel. Nou hartstikke goed jongen.
Katja loopt de zaal in en ik vraag nog wat over haar voorkeur voor boeken. Ze zegt gek te zijn op de boeken van Ilja Pfeifder. Vooral de nieuwste Brieven uit Genua.
Leest ze wel eens thrillers? Nee, niet echt, zegt ze. Leest wel ook nog graag poëzie. Als ik vertel over het blog, zegt ze lachend zo graag thrillers te lezen. Als ze even later wegloopt, zegt ze: had ik al gezegd hek te zijn op thrillers.
Het is een leuk mens. Niks gemaakts aan! Echt persoon.
En mooi. Echt heel mooi...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten