Wie waagt die wint van Charlotte de Monchy

 

Charlotte de Monchy heeft met ‘Wie waagt die wint’ haar zevende verhaal voor Uitgeverij De Boekerij geschreven. Zoals altijd is de cover watertandend prachtig. Heel gezellig een koelemmer met 2 glazen champagne terwijl een nieuwsgierige zwoerd daar rondneust. Ik heb alle boeken van De Monchy gelezen en op het laatste na, Beter laat dan nooit, vond ik ze allemaal erg goed. Tegen beter weten in kreeg van mij zelfs 5 sterren oftewel 5 Inktpotjes.

 

Lizzy woont jaren na het afstuderen nog steeds in een studentenwoning in Amsterdam, samen met haar beste vriendin Mathilde. Ook hun gedrag is nog erg studentikoos: plakkerige keukenvloer, een aanrecht vol vuile vaat en vieze kleren op de slaapkamervloer. Ze doet de marketing voor een nogal onbekend mannenmagazine waar ze naast iemand van HR de enige vrouw is. Ze haat haar werk, vindt het blad maar niks en kan het alleen met de receptionist het goed vinden.

 

Ze lijkt geen andere vrienden te hebben dan Mathilde en de hoogbejaarde Celeste. Deze laatste ontmoette ze toen ze werkte bij de thuiszorg. Celeste woont in een kapitale grachtenpand en komt de deur niet meer uit. Lizzy gaat graag bij haar op bezoek en Celeste geniet van haar verhalen. Maar dan beseft Lizzy dat, hoewel ze veel praten, ze niets over Celeste en haar leven weet. Hoe komt het dat niemand op bezoek komt bij deze lieve en aardige vrouw en ze zelfs met de Kerst alleen is?

 

Dan sterft Celeste en laat ze Lizzy de helft van het gigantische huis na. De andere helft is voor haar kleinzoon Tobias die blijkbaar haar enige nog levende familie is. Verbazingwekkend is het als het bestaan (en dus ook het overlijden) van Celeste een complete verrassing is voor Tobias. Hij wil graag zijn deel van het huis verkopen en verwacht dus van Lizzy dat ze daarmee akkoord gaat. Lizzy wil juist graag Celeste’s laatste wens dat haar kleinzoon haar postuum leert kennen, honoreren en ze komen tot een compromis. Ze gaan tijdelijk in het huis wonen en daarna zien ze wel wat ze ermee gaan doen.

 

Lizzy verhuist en laat Mathilde achter in de studentenwoning. Tegelijkertijd neemt ze onbewust afstand van haar beste vriendin. Ze is zo met zichzelf bezig dat ze helemaal niet door heeft dat ze Mathilde verwaarloost. Iedere keer laat ze haar vriendin stikken voor Tobias die ze zelf helemaal niet leuk vindt. In tegenstelling tot Lizzy vond ik Tobias wel sympathiek overkomen. Een jongeman met een eigen zaak, gevoel voor humor en gewoon likeable.

 

Het verhaal is op zich wel goed, maar ik was toch ietwat teleurgesteld. Ik miste de humor van De Monchy’s vorige boeken. Het verhaal las niet vlot weg en ik legde het boek ook regelmatig dagen weg. De spanning was er niet en ook de dialogen vlotte niet. Pas in de tweede helft komt er iets meer vaart in het verhaal. Er volgen gesprekken die mij emotioneel raakte. In die stukken kwamen het schrijftalent en vertelvaardigheden van De Monchy goed uit de verf. Helaas te weinig en te laat voor mij. ‘Wie waagt die wint’ is geen slecht verhaal, maar zeker niet van dezelfde kwaliteit als de vorige werken van Charlotte de Monchy. Daarom een bescheiden drie Inktpotjes voor het nieuwste boek van deze Nederlandse feelgoodauteur.

Liliën