Schittering van Margaret Mazzantini

Titel: Schittering (‘Splendore’)

Auteur: Margaret Mazzantini

Vertaald door: Mara Schepers, Miriam Bunnik

Uitgever: Wereldbibliotheek

Pagina’s: 352
Gepubliceerd: April 2016

ISBN: 9789028426580

De Omslag

Een jongen die met gesloten ogen zijn gezicht naar een betrokken hemel heft. Pas als ik er na het lezen over na ga denken, zie ik ineens de hoofdpersoon voor me in de laatste scene, maar dan als jongetje. Toch wel mooi – maar niet per sé een boek dat ik naar aanleiding van deze kaft zou lezen.

De Auteur

Margaret Mazzantini (Dublin, 27 oktober 1961) is een Italiaanse schrijfster en actrice. Ze speelde in films, op televisie en theater maar is vooral bekend als schrijfster. Mazzantini begon haar acteercarrière in 1980 in de cult-horrorklassieker Antropophagus. Een van haar bekendste boeken is Non Ti Muovere (in het Nederlands vertaald als Ga Niet Weg). De gelijknamige film, geregisseerd door haar man Sergio Castellitto met in de hoofdrol Penélope Cruz, kwam uit in 2004. In 2012 verscheen met beide nog een verfilming van een boek, namelijk Venuto Al Mondo.
Bron: Wikipedia

Het Verhaal

Een aangrijpend verhaal over de vraag hoeveel moed er nodig is om jezelf te zijn.
Twee jonge mannen, twee dubbellevens. Guido groeit op in een welgesteld gezin, zijn vriend Costantino is de zoon van de portier. Ze zijn van jongs af aan bevriend en voelen zich op een verwarrende manier tot elkaar aangetrokken. Tijdens een schoolreis naar Griekenland vindt er een eerste aarzelende toenadering tussen hen plaats, maar ze ontkennen allebei hun gevoelens. Daarna scheiden hun wegen en beiden beginnen aan een doorsneeleven. Costantino blijft in Rome, trouwt en krijgt twee kinderen. Guido komt in Londen terecht en trouwt met een vrouw die al een dochter heeft. Maar ze blijven een moeizame affaire in stand houden, die zich veelal afspeelt in hotels rond de luchthaven van Rome. Juist als ze allebei zeker weten dat ze niet langer zonder elkaar willen leven, slaat het noodlot toe. Schittering is een aangrijpende roman over het zoeken naar identiteit, over schoonheid en schaamte, over zoeken naar de kern van je bestaan en anders durven zijn - en daarin de echte schittering van het leven ontdekken.

Wat ik ervan vond

In Schittering volg je het leven van Guido, van begin tot eind. Het verhaal komt langzaam op gang en vooral in het eerste gedeelte krijg je een beeld van Guido’s jeugd, maar gebeurt er verder weinig.

Nou hoeft een boek voor mij niet per sé het gedrukte equivalent te zijn van een autoachtervolging in een actiefilm, maar Schittering is vanaf de eerste bladzijde zo krampachtig bezig met literair zijn dat het lezen, ook door dit gebrek aan ‘interessante’ gebeurtenissen, in het begin echt als een worsteling voelde.

In De Wereld Draait Door werd door het boekenpanel onlangs enthousiast over de dromerige, warme schrijfstijl van Mazzantini gesproken. Warm? Het is zeker een heel beeldende, creatieve schrijfstijl, iets dat ik doorgaans heel prettig vind wanneer het meer tot je verbeelding spreekt dan rechttoe-rechtaan beschrijvingen. In Schittering creëerde het juist een afstand. Ik kon me er moeilijk door hechten aan de personages en wat ze meemaakten, vond ze soms bijna vervelend.

Echter, als je eenmaal gewend bent aan de stijl van Mazzantini (en zij ook wat losser gaat schrijven), dan is het toch best een mooi verhaal. En doordat het zich niet alleen afspeelt in Italië maar ook in Londen, beleef je Guido’s verhaal maar zie je ook het contrast tussen twee samenlevingen– de ene is wat vrijer, de andere op het oog warmer, maar conservatiever. Op het onderwerp ‘herenliefde’ rust in Italië nog steeds een groot taboe.

Uiteindelijk was ik niet echt weg van Schittering, misschien omdat ik me er veel van voor had gesteld. Het heeft ongetwijfeld met de schrijfstijl te maken, die voor mij niet werkte. Desondanks is Schittering een knap geschreven boek en leefde ik richting het einde toch mee met Guido. Het maakte de verwachtingen voor mij alleen helaas niet waar.

Omslag: 3
Plot: 3
Originaliteit: 3.5
Psychologie: 3.5
Leesplezier: 2.5
Schrijfstijl: 3
Conclusie: 3 sterren

Yfke