Titel: Payback
Auteur: Mike Nicol
505 pagina’s
Uitgeverij De Geus
ISBN 9789044532616
Recensie door Miriam Bakker
Angst. Ondergang. Bloed. Dood.
Het verleden dat Mace niet hoefde te herleven.
Mace Bishop en Pylon Buso. Twee ex-wapenhandelaars die hun wapenpraktijken in de wilgen hebben gehangen en gekozen hebben voor een wat rustiger bestaan als beveiligers van rijke toeristen. Mace gesettled met zijn vrouw Oumou en hun dochter Christa, Pylon met Treasure en haar dochter. Geen vuiltje aan de lucht.
Totdat Ducky Donald Hartnell contact met Mace opneemt. Mace staat al jaren bij hem in het krijt en het wordt tijd dat Mace zijn schuld inlost: ‘Maar ik hoef geen geld, Mace. Ik wil iemand als jij. Een gewetenloze, keiharde klootzak.’
Tijdens deze opdracht krijgen Mace en Pylon te maken met advocate Sheemina February. Een vijand van formaat: ijsblauwe ogen, een zwarte handschoen aan haar linkerhand en niet terugdeinzend voor geweld. Wie is zij?
‘…dit wordt de hel, vriend.’
‘Payback’ is het eerste deel in de Kaapstad-trilogie. Een lijvig boek van 505 pagina’s waar je je volle aandacht bij moet houden. Mike Nicols heeft een korte, bondige, snelle schrijfstijl die op zich prettig leest. Er komen veel personages voorbij, waarvan er eigenlijk geeneen heel duidelijk uitgediept wordt. De enige die je echt een beetje leert kennen, zij het oppervlakkig (maar naar mijn idee is dat bewust gedaan gezien het feit dat er nog twee delen volgen), is Mace Bishop. Een man die keihard is wat betreft wapens en onderhandelen met wie dan ook, behalve als het op vrouwen aankomt; de vrouwen in zijn leven zijn zijn grote zwakte. Zijn vrouw Oumou, waar hij alles voor over heeft en van wie hij heel erg veel houdt. Sheemina February, gevaarlijk en meedogenloos en dan is er ook nog Isabella, een vrouw met wie Mace een verleden heeft.
Het boek is in drie delen opgedeeld: ‘Neergang’, ‘De deal’ en ‘Payback’, elk deel onderverdeeld in korte hoofdstukken. Erg veel namen passeren de revue, gebeurtenissen die naar mijn gevoel van de hak op de tak sprongen: ik kon er soms geen touw aan vastknopen. Ontwikkelingen die ineens uit de lucht kwamen vallen dat ik zoiets had van ‘huh, waar komt dat ineens vandaan?’. Vanaf ongeveer pagina 350 veranderde dat. Ineens kwam de vaart en de spanning erin en kon ik bijna niet meer stoppen met lezen. Veel puzzelstukjes vielen op zijn plek, maar een aantal puzzelstukjes bleven.
Overigens heb ik het hele boek door wel genoten van de gesprekken tussen Mace en Pylon. Die waren snel, to the point en geestig: briljant.
Het volgende deel van deze trilogie, ‘Killer country’, ga ik zeker lezen. De start was moeizaam (laten we wel wezen, als het geen recensieboek was geweest, had ik ‘m na 100 pagina’s al weggelegd), maar het is wél goed geschreven, richting het einde erg goed zelfs en dat maakt hoopvol. Hoopvol dat dat in het tweede deel meteen wordt voortgezet, want dan weet ik zeker dat ik dat boek zal verslinden.
3,5 sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten