Hendrik Groen mag dan 83 zijn en in een bejaardenhuis wonen, hij is niet van plan zijn leven achter de geraniums te slijten. In het jaar 2013 houdt hij een dagboek bij van zijn belevenissen.
Cover
Simpel, wit. Met een tekening van een bejaarde meneer.
Vlag dekt de lading, niks op aan te merken.
Wie Hendrik Groen precies is, is nog steeds een mysterie. Bestaat hij echt, of is dagboek van a tot z verzonnen door, wellicht, een bekende schrijver? Het maakt eigenlijk niet uit hoe of wat.
Het is een heerlijk boek dat ik met veel plezier heb gelezen. Veel lachmomenten, leuke gebeurtenissen en taalgrappen. Voorbeeld: mevrouw Gans is overleden en Hendrik vraagt zich af of het misschien de vogelgriep is geweest. Ik vind dat grappig.
Hij schetst een realistisch beeld van het leven in een bejaardenhuis. Veel van de situaties lijken heel voorstelbaar.
Ook de reacties op de grote gebeurtenissen uit 2013 komen geloofwaardig over. Veelal is de reactie van medebewoners: "vroeger was alles beter", zelfs de oorlog was gezellig....
Met een aantal medebewoners richt Hendrik een groepje op waarmee ze uitstapjes organiseren, om het leven wat leuker te maken.
In dat groepje zit ook Eefje, een dame waar Hendrik warme gevoelens voor koestert. En zij voor hem.
En Evert natuurlijk. Evert is een beetje de Sjors van de rebellenclub, de grootste ondeugd, altijd in voor een geintje of harde grap.
Het dagboek zit vol ironie en zelfspot. Maar de vrienden van de rebellenclub worden vol warmte en compassie beschreven.
Na het lezen moet je wel een beetje van Hendrik Groen houden. Het is een boek met veel lach, maar aan het eind had ik toch ook een traan....
Zeker een aanrader!
4,5 sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten