Auteur : Frank Krake
Uitgeverij : Achtbaan
Pagina’s : 391
Verschenen : April 2018
Achterflap: Liggend op het dak van een trein ontvlucht de twintigjarige Amsterdammer Wim Aloserij in 1943 de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer en slaapt maandenlang in een kist onder de grond. Toch wordt hij bij een razzia gepakt en opgesloten in de beruchte Gestapo-gevangenis aan de Euterpestraat. Hij belandt in Kamp Amersfoort en gaat enkele weken later op transport naar Noord-Duitsland, waar hij acht maanden lang de dodelijke dwangarbeid in de concentratiekampen Husum en Neuengamme overleeft. Mede dankzij de harde lessen van zijn drinkende stiefvader.
Als de oorlog bijna ten einde is belandt Wim op het luxe cruiseschip Cap Arcona, dat voor anker ligt in de Lübecker Bocht. Terwijl op de wal de geallieerden Duitsland tot overgave dwingen, begaat de RAF boven water een dodelijke vergissing. Jachtvliegtuigen bombarderen meerdere schepen en in een waar inferno verongelukken 7.000 gevangen. Samen met slechts enkele honderden opvarenden overleeft Wim Aloserij een van de grootste scheepsrampen aller tijden.
Op zijn vierennegentigste vertelt hij ons zijn verhaal. Als de laatste getuige.
Over de auteur: Frank Krake studeerde Marketing Strategy aan de Rijksuniversiteit Groningen en publiceerde in een Amerikaans wetenschappelijk tijdschrift over succesvol merkmanagement in het MKB. Frank Krake is een veelgevraagd spreker en staat wekelijks ergens in Nederland op de bühne. Hij heeft een fascinatie voor bijzondere verhalen uit de (hedendaagse) geschiedenis. Na een lezing over zijn vorige boek, MENTHOL, raakt hij in gesprek met Wim Aloserij. De kennismaking kreeg grote gevolgen. Ook schreef Frank Krake De rampondernemer (2013), Menthol ( 2016), Rood bloed (2017).
Voor De laatste getuige interviewde Krake de hoofdpersoon tientallen keren en reisde hij met hem naar de historische plaatsen waar het verhaal zich afspeelt. Ook deed hij grondig archiefonderzoek naar de historische achtergrond van de gebeurtenissen waarop het boek is gebaseerd.
Cover: Op de cover zien we het gezicht van Wim Aloserij. En onder zijn gezicht de afbeelding van de cruiseschip Cap Arcona die onder vuur wordt genomen door jachtvliegtuigen. De titel De laatste getuige en de naam van de auteur zijn in het geel gedrukt. Hierdoor valt de cover op. Op de cover staat ook een tekst De man die drie concentratiekampen en een grote scheepsramp overleefde. Deze tekst maakt mij als lezer nieuwsgierig. Telkens wanneer ik naar de cover kijk raken de ogen van Wim Aloserij mij, ogen van een vierennegentig jarige man die veel hebben gezien. Een man die veel heeft meegemaakt en ons zijn verhaal vertelt.
Mijn mening: Het boek begint met een voorwoord van Sybrand van Haersma Buma fractievoorzitter CDA tweede kamer der Staten-Generaal.
En dan begint het verhaal van Wim Aloserij. Je volgt zijn leven voor, tijdens en na de oorlog. Wim neemt ons mee in zijn verhaal. Het is ongelooflijk dat dit allemaal echt gebeurd is. Het boek heeft mij vanaf het begin in zijn greep. Het is ijzingwekkend om te lezen wat Wim heeft meegemaakt en wat hij heeft moeten doorstaan. De gebeurtenissen in het kamp werden voelbaar. De gebeurtenissen zijn verschrikkelijk ze bezorgen je kippenvel. Soms had ik moeite om verder te lezen, zijn strijd om te overleven. Het verhaal van Wim heeft veel indruk op mij gemaakt. Je weet als lezer dat Wim de WOll heeft overleefd, maar je houdt je hart vast. Wim die de verschrikkingen van de oorlog overleefde, en ondanks alle gruwel niet opgaf. Zijn doorzettingsvermogen, moed en kracht, daar heb ik bewondering voor en respect. Wim heeft veel risico’s genomen, regelmatig gaat hij echt door het oog van de naald. Hij heeft een beschermengel op zijn schouder gehad. Wim zorgde dat hij niet week werd door herinneringen aan thuis of emoties. Wim zorgde dat ze hem niet geestelijk te pakken kregen, want dat was precies wat de Ss’ers wilden, hij waarschuwde ook anderen hiervoor. Ik heb respect voor Wim dat hij alsnog na zoveel jaar ons zijn verhaal vertelt.
De laatste getuige is geïllustreerd met foto’s en documenten van het waargebeurde verhaal van Wim Aloserij dat maakt het boek bijzonder, indrukwekkend.
Mijn complimenten aan de auteur Frank Krake. Frank heeft veel research gedaan, samen met Wim de historische plaatsen bezocht waar het verhaal zich afspeelt. De auteur beschrijft hoe Het leven was binnen de kampen en wat hem op de been hield.
Als lezer wordt je niet vrolijk van het verhaal, de belevenissen van Wim bezorgen mij kippenvel en een traan, maar het is de waarheid. Het is echt gebeurd, dagen na het lezen maalt het nog door mijn hoofd. Dit verhaal zal ik dus ook nooit vergeten, het laat mij niet meer los. Dit boek zou iedereen moeten lezen. Een verhaal dat nooit vergeten mag worden, een verhaal dat nooit meer mag gebeuren.
Ik geef De laatste getuige: 5 sterren
Lydia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten