Bookchoice topper maand april: Fatale Waarheid, Robert Bryndza

 

Quote 

'That's the problem when you run to the end of the earth, there's nowhere else to run but over the edge.'

Dat is het probleem als je wegloopt naar het einde van de wereld, je kan nergens anders heen rennen dan over de rand.

 

Het zevende boek in de Erika Foster reeks, in het Engels 'Fatal Witness', de Nederlandstalige versie krijgt de titel 'Fatale Waarheid',

En ja hoor, naar goede gewoonte sleept Bryndza me onmiddellijk mee in de actie. Al van de eerste zin is mijn aandacht getrokken. En hoewel het een tijdje geleden is, en heel wat boeken tussenin,  voelt het als nooit weg te zijn geweest. Ook dit keer worden een aantal belangrijke feiten uit het verleden opgefrist, en op die manier zit ik er snel weer midden in, ook in de manier waarop de vertrouwde personages met mekaar omgaan. Deze verbinding met eerdere boeken en personages vind ik zeker en vast een plus punt, het geeft meer diepte aan het verhaal en de karakters. Maar langs de andere kant betekent het zeker niet dat je het boek niet als stand alone zou kunnen lezen.

Robert Bryndza blijft niet gespeend van gevoel voor humor, als tijdens een onderzoek in de boekenkast van een van de slachtoffers een exemplaar van het boek 'No son of mine' wordt gevonden, op die manier verwijzend naar die andere topreeks van zijn hand rond Kater Marshall en de 'Nine Elms Cannibal'.

Ondanks het feit dat ik lang niet in het Engels las, vind ik het zeer prettig lezen, en ik wil even aanhalen hoe prettig ik de ondersteuning van de reader hier vind, door middel van het ingebouwde woordenboek kan ik bij twijfel snel dubbelchecken en toch blijven volgen, net iets handiger dan met een woordenboek er naast. Dat schept toekomstperspectieven!

Dit keer wordt er ook iets dieper ingegaan op het verleden van Erika, en daardoor blijven we telkens opnieuw nieuwe dingen over haar ontdekken. En kijk, opnieuw linkt Bryndza dit boek met een vorig exemplaar door een locatie opnieuw te gebruiken en hier bepaalde herinneringen aan te koppelen. Mooi gedaan!

 Stap voor stap komt de ontknoping dichterbij en redelijk plots ben ik (behoorlijk onverwacht) aan het einde van het verhaal. Ik vind dit een behoorlijk originele afsluiter, maar door de epiloog voelt het gelukkig niet aan als een anticlimax. In tegendeel, volgens mij opent het zelf perspectieven voor een eventueel vervolg.

Ik heb genoten van dit boek, het krijgt van mij zeker 4 ½ Inktpotje.