zondag 17 mei 2015

Het lezen van de afgelopen maanden

Er zijn alweer wat maanden in 2015 voorbij, dus dan bedenk ik voor mezelf weer even wat ik de afgelopen maanden heb gelezen. Zat daar dan veel moois tussen of valt de oogst dit jaar een beetje tegen? Tot nu toe?

Ik heb al heel wat echt toffe goede thrillers gelezen: Leven en dood van Michael Robotham, Ik reis alleen van Samuel Bjork, Kim Moelands met De vrouw in de spiegel, Zonder gezicht van Stefan Anhem bijvoorbeeld.


Vaak las ik boeken die ik de drie sterrenboeken noem; niks mis mee. Lekker gelezen, lekker relaxed, maar werd niet omver geblazen. Ik wil het liefst zo'n boek dat als je de laatste bladzijde omslaat je baalt. Je wilt het niet wegleggen en klaar zijn met de hoofdpersonen die je geweldig vond en met wie je meeleefde.  Of zo'n boek dat je verbijsterd achter laat, omdat het plot ingenieus bedacht was door de schrijver. Hoe vaak heb je eigenlijk zo'n erlebnis? Ik zelden... als veellezer word je niet al te snel om ver geblazen. Maar wat heerlijk als het wel gebeurd.


Daar tegenover staan die momenten dat je een boek doorworstelt en op een gegeven moment het dichtslaat en met een mooie worp naar de andere kant van de kamer gooit. Dit komt u niet bekend voor? Snap ik. Ik schijn daar wel bijzonder in te zijn. Ik kan echt niet tegen een slecht boek. Foutjes met de dtjes en teetjes daar kan ik vrij goed over heen lezen. Maar een erg ongeloofwaardige gebeurtenis wordt al lastiger. Dan zit ik al hardop in de huiskamer te roepen van: Ja hoor, tuurlijk. Als dit zich nog een aantal keren herhaald en ik zelfs begin te lachen om de wel zeer vreemde plotwendingen, dan wordt het de hoogste tijd te stoppen met een boek. Ik zit dan echt min of meer mij verbijsterd af te vragen waarom niemand dan tegen die betreffende schrijver heeft durven zeggen dat het boek niet spannend is, maar erg komisch is geworden. Zonder dat het een bedoeld iets was van de schrijver. Ik heb pas drie keer zo'n leeservaring mogen meemaken en toevallig was de laatste keer echt onlangs.



 Las ik vorig jaar het boek Moordvrienden, uitgegeven als POD en was daar wel tevreden over. De schrijfster heeft een bepaalde manier van schrijven waar je even doorheen moet bijten, maar wat mensen om heen vroegen of ik door wilde zetten. Het verhaal ontwikkelde zich tot een leuke onderhoudende thriller. Ik was toendertijd schijnbaar in een zeer goedgemutste bui en gaf het vier sterren zelfs. Ik was toendertijd van mening dat onbekende debuutschrijvers even een extra zetje nodig hadden...en was dus soepeler. tegenwoordig is het cést simple: het moet gewoon goed zijn. Klaar.

Koop dit niet!!! Gooi liever direct uw centen in een zwart gat





Toen ik gewezen werd dat er een tweede boek net uit was, dacht ik van hup even snel lezen, dan heeft dat boek ook even wat aandacht. Goed bedoeld dus.

Ik schrok mij echt helemaal kapot. Hoe kan iemand zo slecht verhaal bedenken? Zo volkomen ongeloofwaardig binnen enkele bladzijden al. Ik las wat stukken voor aan andere mensen en toegegeven twee zeiden dat het best meeviel. Ehm, zal ik het nog eens voorlezen? De twee bleven op hun standpunt dat het wel meeviel. Ze formuleerden het wel als dat ze er waarschijnlijk gewoon over heen zouden lezen. Dat is natuurlijk ook waar: veel mensen lezen een boek ter algehele ontspanning . Als je zo vaak  veel  leest en je dus weet dat je je mening gaat geven, lees je al anders. Ik heb  nooit een recensie van het betreffende boek geschreven, omdat ik het niet uitlas. En dat is ook veelzeggend trouwens, dat ik niet door kon bijten. Ik heb het boek aan een ander teamlid geschonken die het wel uit moest lezen. http://thrillerlezers.blogspot.nl/2015/05/beklemd-van-corinne-vlamincx.html 
Via de genoemde link kan je de onbedoeld zeer grappige recensie lezen van ons teamlid.
Crien kwam met zoveel rare voorbeelden ,na de bladzijde waar ik al stopte ,dat ik alleen maar blij kon zijn. Waar ik het meest blij mee was, was dat ik het boek gratis had. Je zou er verdorie maar 19,95 aan besteden. Welke leuke boeken kan je daar dan wel niet voor kopen? Dus kan jij niet
wekelijks een stapel boeken kopen en moet je toch secuur uitzoeken welk boek je van je zuurverdiende centen wilt aanschaffen, dan zou ik het boek Beklemd lekker overslaan. Mocht je hem ergens gratis en voor niks kunnen winnen, geef het een kans en vertel ons absoluut wat jij er van vindt. Ook als je het juist heel goed vindt..al zeg ik eerlijk dat ik dan wel twijfel aan jouw spanningsgraad en realistisch leven.
Ik zeg ook nog even heel eerlijk dat er op Bol.com geheel enkel en alleen vijf sterrenrecensies staan over hetzelfde boek. Hoe het kan? Ik heb daar een mening over... en die hebben veel mensen. Houden de mensen bij Bol.com van andere boeken... Zien ze al die fouten niet? En als je al die fouten niet ontdekt, wat zegt dat over de lezer? Ik roep nu heel hard wat achter mijn laptop, maar u mag er zelf een verklaring bij invullen. 

Eerlijk gezegd valt mij het lezen door mijzelf ietwat tegen. Ik ben gewend een aantal boeken per week door te scheuren. Maar met een gemiddelde van twee per week blijf ik ver achter bij vorige jaren met lezen.

Er ligt inmiddels een gigantische stapel van boeken die ik echt wil lezen. Aangezien die stapel al enorm stijgt richting plafond, por ik de veellezers van het team goed vol. Er zitten er twee tussen die een stapel in enkele weken gewoon weglezen en braaf op de dag dat een boek uit is de recensie al richting beheerders sturen. Hoe deden wij dat ooit zonder hun?
Het voelt heden ten dage dat als hun zouden stoppen, het hele blog dan wel weg kan..... 

Ik heb nu vijf boeken die ik op volgorde moet gaan lezen. En het liefst binnen twee weken uit en recensie op het blog. Dus stoppen met dat getyp en ga lezen.


JA MAAR, JA MAAR.....

Ik moet eerst nog even de verjaardag van mijn lief vieren en naar Scheveningen om daar te bekijken of ze mijn favoriete film Billy Elliot niet verkloot hebben toen het een musical werd. Dan de dag daarna naar Bruxelles...voor een pintje op het terraske en het kijken naar leuke Vlaamse madammen. Maar vooral voor het zien van mijn bandje K's choice.
Daarna maar weer eens diep in de boeken...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...