Vertrouw nooit de schrijver
Vertrouw het verhaal...Het boek start met iemand die drie jaar lang 23 uur en 59 minuten per dag doorbracht in zijn woning... Dat roept al veel vragen op.
Dan gaat men naar de eerste dag op het Pitt College, waar de nieuwe eerste jaars arriveren. Mooi wordt de omgeving beschreven en hoe het er aan toegaat. Visueel zie je de jonge rijke studenten lopen met hun ouders op het terrein.
Terug naar de man die niet uit zijn woning komt. Hij heeft zes glazen in de woonkamer op de grond staan. Zodat hij dagelijks kan zien hoeveel hij drinkt. In de keuken staan drie borden op de grond, zodat hij kan zien of hij zijn ontbijt op heeft. Wat is er met deze man? Vreemde gewoontes en is hij soms zwaar autistisch?
Het verhaal wisselt af met Wisselt af het ontstaan van het spel in het verleden en met de vreemde jongeman die zijn spelgenoot gaat ontmoeten 14 jaar later.
Het verhaal verloopt wat traag tot bladzijde 80, maar is wel mooi omschreven. Een ander zou het langdradig kunnen noemen. Mij irriteert het totaal niet. Ik geniet echt van het verhaal. Een mooi verhaal mag een mooi intro hebben.
"Ze waren jong en idealistisch en geloofden allemaal in wederzijds vertrouwen, in eergevoel en in elkaars intrinsieke fatsoen (mooie quote aan begin spel)."Joylon en Chad bedenken een spel waar zes vaste spelers aan meedoen. Ze moeten een uitdaging uitvoeren die consequenties heeft. Indien ze het spel willen verlaten zijn ze het inleggeld van 10.000 kwijt.
Langzaam aan worden de opdrachten erger qua consequenties. Joylon is de duidelijke leider van de groep. Hij is populair onder studenten en drukt duidelijk zijn stempel op alles.
Tussendoor wordt Jolyon op latere leeftijd steeds verwarrender voor de lezer. Waar traint hij toch voor, waarom was hij drie jaar opgesloten in huis? Wie is de vrouw die elke middag voor 2 uur in zijn woning komt, nu hij wel oefent met naar buiten gaan?
Als je over de helft van het boek over een voorval leest, denk je te weten wat er gebeurd is. Wie er dood is en waardoor.. En dan bam , kantelt het verhaal een andere kant op weer. Knap gemaakt dit verhaal. Elke keer opnieuw hoogtepunten in het al mooie verhaal. Het verhaal knaagt aan mij: ik wil meer. Vertel het nu...doorgaan...Ik moet het weten. En dan sla je de laatste bladzijde om.... WOAW!
Hoe ga ik anderen vertellen hoe ik genoten heb van dit boek?
Ik hoop dat mijn razendgrote enthousiasme overkomt...
Ik heb zo enorm genoten van dit boek. Ik kon ook de eerste dagen geen nieuw boek pakken, omdat het verhaal in mijn hoofd zat en na een prachtig boek als dit het alleen maar kan tegenvallen. Het beschrijven van de omgeving, de uitstekende beschrijvingen van alle hoofdpersonen die zo mooi kloppen en dus mooi bedacht zijn hoe ze elk reageren op het spel en op elkaar. Hoe langzaam alles afbrokkelt van wat ze aan een mooie vriendschap hadden. Hoe belangrijk het winnen is geworden, nog geen eens om het geld ,maar de trots. De zogenaamde zelfmoord van een van de spelers.
En dan 14 jaar later de clash tussen een aantal leerlingen van toen. Waarom ontmoeten die elkaar na zoveel jaar? En op het moment dat het spel eindelijk afgerond lijkt te worden en er een dudielijke winnaar lijkt te zijn, gebeurt er iets wat weer een wending geeft. Enkel en alleen maar door een voorstel in het spel van de tegenstander zo sluw, vals heeft bedacht. Maar wat je bijna een juichkreet ontlokt.
Een boek dat je zo in de ban houdt door de mooie schrijfstijl en door het goed bedachte verhaal waardoor je geniet met hoofdletter G. Elke keer komt er een nieuw hoogtepunt. Dit boek is nu eens de volle vijf sterren waard. Deze ga ik zeker nog een keer lezen. Hoe vaak zeg je dat?
Plot 5
psychologie 5
Originaliteit 5 (niet qua spel onder studenten, maar wel de rest)
Spanning 5
Leesplezier 5
Vijf enorme glanzende en stralende sterren
Ink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten