Ik zal heel eerlijk zijn, of beter toch van niet?, ik hou niet van de persoon Halina van Reijn. Nu kijk ik toch al heel weinig DWDD, omdat ik het spuugzat ben al diezelfde gasten die er steeds weer zitten. Halina zorgde altijd voor een snelle tik op de afstandbediening.
Waarom ik dan toch dit boek wil gaan lezen? Het onderwerp 40 jaar, kinderloos en niet de liefde kunnen vinden vind ik dan wel boeiend genoeg om het in te gaan kijken. En he dat het hoofd dan weer voluit op de omslag moet is dan wel weer kenmerkend , maar hup we zijn lezers en geen kijkers,
Waar gaat Loos over:
Sinds jaren schrijft Halina Reijn columns in diverse kranten en tijdschriften. Ze gaan over alles wat ze tegenkomt: haar bestaan als actrice, maar ook de meer persoonlijke aspecten van haar leven. Rauw, open en eerlijk – zoals ze vaak terughoorde – schrijft ze over verliefd zijn en verbroken relaties, over Botox en retraites, over angst en over twijfel. En over hoe het is om hartstocht of waanzin in al die vrouwenlevens te verbeelden op het toneel, en vervolgens alleen thuis te zitten en te verlangen naar het ‘echte’ leven. Moet daar niet eens haast mee worden gemaakt, nu de onverbiddelijke 40 steeds dichterbij komt? In de columns in Loos onderzoekt Halina waar ze nu staat. Is het tijd dat ze serieus werk gaat maken van het huisje-boompje-beestje dat ze ziet bij anderen om zich heen? Of kunnen andere vormen van relaties en vriendschappen ons ook als mens compleet maken? Loos is een eerlijk, maar ook ironisch en geestig autobiografisch portret van een vrouw in het hart van een bijzonder leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten