Ragdoll van Daniel Cole

Titel:Ragdoll 
Auteur: Daniel Cole
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
399 pagina's 

De Britse Daniel Cole (1983) werkte als ambulancebroeder. Ragdoll is zijn debuutthriller. Ragdoll maakte van Cole een overnight success story. De rechten werden inmiddels aan meer dan 30 landen verkocht en het zal worden verfilmd voor tv.

Zes slachtoffers, één lichaam

Omstreden rechercheur William Fawkes, bijgenaamd Wolf, keert na maanden van psychologisch onderzoek terug bij het korps. Samen met collega’s Emily Baxter en Alex Edmunds moet hij de meest bizarre zaak uit zijn carrière zien op te lossen; diverse lichaamsdelen van verschillende slachtoffers zijn aan elkaar genaaid als een menselijke pop – een lijk dat in de pers al snel ‘de lappenpop’ wordt genoemd.

De zaak komt in een stroomversnelling als er een lijst met zes namen opduikt, compleet met data waarop de ‘lappenpop moordenaar’ zal toeslaan. De laatste naam op de lijst is die van Wolf…

Het komt maar zelden voor dat ik een boek in de handen heb waarbij de cover mij zo een geweldig gevoel geeft. Dit is er zo één. En als de cover de inhoud zou moeten voorspellen dat zat ik er met dit boek warmpjes bij.
De rode draad, waar waarschijnlijk de ‘lappenpop’ mee aan elkaar is genaaid ligt in de zijkant van het boek verweven en deze is na elke 16de blz weer zichtbaar in het boek. De lappenpop laat je niet los.

Het verhaal loopt vanaf het begin vlot en de personages van het korps hebben hun plaats ingenomen. De spanning wordt telkens een standje hoger opgevoerd en bij het naderen van  de volgende datum op de lijst hoop je dat ze er op tijd bij zijn om een volgend slachtoffer te voorkomen. Toch weet je dat dat niet gebeurt want dan zou het boek heel anders moeten verlopen. Hierdoor mis ik dan toch de echte onderhuidse spanning in dit verhaal.

Wolf en Emily hebben een sterke band met elkaar maar worden door omstanders geregeld op de proef gesteld in hun vertrouwen naar elkaar, ook hier mis ik dan net even dat tikkeltje extra dat het net allemaal iets geloofwaardiger wordt. Gaande weg nadert de datum waarbij Wolf het slachtoffer zal worden en ga je je afvragen wie dit nog gaat stoppen?  Het einde zorgt nog wel voor een aardig plot maar dat helaas net te simplistisch is neergezet waardoor ik ook hier niet echt een huiverend effect binnen krijg.

Ragdoll mag dan misschien bij vele een topper zijn ik heb het ‘wauw’ effect niet gevoeld, alleen in eerste instantie bij de cover. En zoals de uitspraak dan luidt: ‘Don’t Judge a book by his cover’, bij dit boek heeft het voor mij de omgekeerde betekenis.

Plot.              : 3
Schrijfstijl.    :3,5
Originaliteit : 3,5
Psychologie :  3
Leesplezier  : 3,5
Spanning.    : 3

Ik geef  ‘Ragdoll ’ 3,5 sterren

Hte verboden boek van Christian Jacq

Titel: Het verboden boek
Auteur: Christian Jacq
Uitgeverij: Xander uitgevers
175 pagina’s

Christian Jacq (bij Parijs, 28 april 1947) is een Frans schrijver en egyptoloog.
In Nederland is Christian Jacq bekend van de vijfdelige Ramses-serie. Hierin wordt, sterk geïdealiseerd overigens, het leven van farao Ramses II geportretteerd in romanvorm. De boeken van Jacq worden uitgegeven bij Luitingh-Sijthoff. Ook bekend is de trilogie De Rechter van Egypte en de vierdelige serie De Lichtsteen. In het Nederlands is ook het boek De Zwarte Farao uitgegeven. Via Element uitgevers verschenen De levende wijsheid van het oude Egypte (1999), Uit liefde voor Philae (2000) en De Zaak Toetanchamon (2001). Eveneens in 2001 verscheen bij uitgeverij Fintage Book Publishing Ontdekkingsreis door het oude Egypte.

Prins Setne, de zoon van koning Ramses II, heeft een missie: het verboden boek van Thot in zijn bezit krijgen. Dit boek is door een zwarte magiër gestolen, die het in wil zetten als machtig wapen tegen de koning. Alleen met het boek kan Setne de geheimzinnige plannen van de magiër dwarsbomen.Maar wat Setne niet weet, is dat zijn verloofde Sekhet een deel van het geheim kent. Als zij het met hem deelt, zal ze niet alleen haar vader verloochenen, maar ook haar eigen leven op het spel zetten. Zal Setne de waarheid te weten komen of krijgt de zwarte magiër vrij spel?

De vraag/ wil je eens iets out of the box lezen? Nou dan check ik eerst het aantal bladzijdes en daarna de inhoud. Het aantal bladzijdes was géén issue maar het onderwerp, farao’s uit Egypte, was wel ver van mijn bed dingetje. Maar goed ‘give it a try’.

Nu bleek dat dit inmiddels deel 2 was en kreeg ik de vrees dat ik dus eerst deel 1 moest gaan lezen. Gelukkig werd er een mooie samenvatting gegeven van deel 1 dus kon ik vol vertrouwen beginnen aan deel 2. De broers Ramseses en Setne zijn in het eerste deel allebei verliefd geworden op de mooie dochter Sekhet. Sekhet moet vluchten voor haar vader omdat zij weet hoe de vloek in werking moet worden gezet. En zo start de achtervolging van de vijand op de voortvluchtige Sekhet en de zoektocht door de beide broers naar haar. Setne probeert uiteindelijk de vloek tegen te gaan.

Het verhaal is eenvoudig geschreven met weinig hoogstandjes. Maar wel zo dat je toch verder wilt lezen om te weten te komen hoe het afloopt en voor wie Sekhet  gaat kiezen. Of je op alle vragen antwoord krijgt valt nog te bezien aangezien er een derde deel in de maak is.
Ondanks dat ik van tevoren een beetje mijn twijfels had over het verhaal, heb ik het toch met plezier gelezen en ga ik een poging doen om deel 3 ook nog te lezen.

Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 3,5
Spanning: 2
Plot: 2,5
Psychologie: 2
Originaliteit: 2,5

Ik geef ‘het verboden boek’  2,5 ster.
Daan

De laatste ronde van Louis van Dievel

Titel : De laatste ronde

Auteur : Louis Van Dievel

Uitgeverij : Uitgeverij Vrijdag

ISBN : 978 94 6001 584 7

De Ludo, iedereen in Bovenbroek kent ‘em wel, ’t is de facteur gelijk da ze zeggen.  De mens heeft al wat meegemaakt zenne.  Maar ’t is beter da’k het de Ludo laat vertellen …

En dat doet hij in ‘De laatste ronde’.  Hij vertelt over vroeger en nu.  Na 42 jaar postbode te zijn geweest zijn zijn laatste dagen bij De Post zijn geteld en nu heeft hij de opdracht gekregen 2 stagiaires op te leiden. 

In Bovenbroek kent iedereen elkaar.  De dorpssfeer is erg herkenbaar beschreven.  De roddels, de gordijnen die opzij worden geschoven om toch maar niets te kunnen missen van de heisa bij de buren, bijnamen, … het zorgt voor hilarische situaties.  Omstandigheden die de zwaardere zaken des levens die in het verhaal aan bod komen een gepaste luchtige toets geven.  Van Dievel geeft je het gevoel dat naarmate je vordert in het boek Ludo jou ook meer in vertrouwen neemt.  Het hoofdpersonage wordt loslippiger en neemt je stelselmatig dieper mee in zijn verleden.  Je kent de uitdrukking : hij heeft het hart op de tong? Wel, de Ludo is zo iemand.  Een mens van vlees en bloed, niet verlegen om wie hij is.   Een rugzak aan herinneringen, zowel goede als minder goede, torst hij naast al die brieven dagelijks mee tijdens zijn ronde.  Die rugzak blijft heel de dag door op zijn rug.  Net als bij ons, bij elke lezer, bij elke medemens.  Dàt is wat Louis Van Dievel ons op een scherpzinnige doch indirecte manier doet inzien. 

“Ik neem soms de onbestelde brieven mee naar huis.  Dat is wel strikt verboden, maar wat niet weet , wat niet deert.  Ik foefel die de volgende dag tussen de nieuwe post.  Ik durf wel minder te foefelen dan vroeger.”

Het Vlaamse, het volkse zorgt ervoor dat ‘De laatste ronde’ een mooi compleet plaatje wordt van hoe het leven van een gewone mens in een Vlaams dorpje kan zijn.  Qua taal is het dan misschien niet altijd even makkelijk voor het Nederlands publiek, maar sta er voor open en laat je zo met een open geest onderdompelen in een knusse sfeer.

Elk personage draagt zijn steentje bij om de levensechte toestanden zo in beeld te brengen dat je hen kan linken met mensen uit jouw eigen omgeving.  Dat is zeer slim gedaan door de auteur, want zo lijkt het alsof je soms zelf in het Bovenbroek vertoeft.  Een stoere roodharige Cheyenne met een neusringetje, die beetje bij beetje toch meer laat zien wat ze in zich heeft.  Of baas Gilbert die steeds iedereen afblaft en de grote chef wil uithangen terwijl zijn halve trouwboek thuis de wetten stelt. 

‘De laatste ronde’ is een verhaal waarin de levenswandel van een gewone mens vertelt wordt door hemzelf.  Een redelijk grijze cover onthult nochtans een zeer boeiend verhaal waarbij in kleurrijke taal vertelt wordt en een bont gezelschap je ettelijke uren leesplezier gunnen.  Een verhaal met een lach en een traan, het zou zomaar het jouwe of het mijne kunnen zijn.

Ann

Ademnood van Belinda Aebi

Titel : Ademnood

Auteur : Belinda Aebi

Uitgeverij : Lannoo

ISBN : 9789401447393

Belinda Aebi blijft met ‘Ademnood’ vasthouden aan prachtig gestilleerde covers.  De rode gloed over de zwartlederen jack valt op.  Zowel naam als titel genieten een mooi lettertype en vormen een mooi geheel wat de cover knap afwerkt.  Waar ik wel aanstoot aan geef is de vermelding van ‘het spannende genre’, want laat dat nu net iets zijn dat dit boek enorm mist.

Politie Gent zit serieus met hun handen in het haar omtrent 2 dossiers die sinds 2001 lopende zijn.  Bij beide moorden werd er telkens een onbekende man opgemerkt in de nabijheid van het slachtoffer vlak voor of na hun dood.  Opvallend is ook dat zowel Lisa Broeckx als Franky Baele tijdens hun jeugd verbleven in het zeesanatorium te Wenduine. Er zit voor Brent Baekeland niks anders op dan een profiler in te schakelen, nl. Kaya De Regge. 

Het boek start alvast met een veelbelovende proloog die de lezer op zich wel een benauwd gevoel geeft.  ‘Ademnood’ bestaat daarnaast nog uit 3 delen waarbij in het eerste deel steeds geswitcht wordt tussen 1973/1974 en 2003.  Een zeer informatief gedeelte waarbij er weinig tot geen dynamiek aanwezig is.  Het personage Baekeland en profiler Kaya worden ruimschoots geïntroduceerd.  En dan wel ècht grondig, er wordt op een bepaald moment zowaar een half blad (jawel, u leest het goed) gewijd aan de nieuwe plaatselijke kapper (kan hij in zijn drukke professioneel leven tijd vrij maken om een knipbeurt te krijgen of niet?  Ach nee, vrouwlief Katrien moet er maar met kunnen leven dat hij eens ‘nee’ zegt).  Ik ben zeker niet tegen wat bijkomend gezwam, maar als je de werkelijk noodzakelijke context kwijt geraakt omdat er teveel nadruk wordt gelegd op het brilletje van zoonlief dat te vuil ziet en het brikje appelsap dat de boekentas drassig heeft gemaakt dan is er toch wel sprake van bladvulling.  Iets waar Aebi in dit boek zeker niet gierig met omspringt.  

De twee moordzaken worden door De Regge ingekeken en worden als het ware door haar ‘verteld’ wat het allemaal zeer droog, te beschrijvend laat overkomen bij de lezer.  Weinig schrikwekkend aan want tijdens haar eerste gesprek dat ze voert met Baekeland antwoordt ze ook enkel in korte zinnen.  Ja hoor, het droge, neutrale gevoel wordt verdergezet.  Meer dan ‘Ik weet niet waarom ik hier ben’ of ‘All clear’ komt er niet uit.  Wat me dan weer verder brengt bij de Amerikaanse tongval à la Astrid Bryan. Toegegeven De Regge heeft 11 jaar in Amerika gewoond en Brent vond het accent best wel leuk maar ikzelf vond dit zeer hinderlijk.  Ik was eerlijk gezegd blij dat de Engelse woorden in de volgende 2 delen enkel sporadisch voorkwamen.

Opmerkelijk is ook dat er pas na zo’n 100 pagina’s, enkele pagina’s vooraleer deel 2 zijn start kent, enig dialoog te vinden is.  Gesprekken waar ditmaal meer dan 1 woord tussen elkaar wordt gewisseld.  

Het tweede stuk van het boek waarin wederom het heden een rol speelt en er flash-backs zijn naar o.a. 1975, 1981.  Het verleden omvat, net zoals in het voorgaande deel, een briefwisseling van een zekere JW naar een, voor de lezer, onbekend iemand.  Naarmate dit stuk vordert wordt de correspondentie gestaakt en beschrijft JW meer zijn plannen.  Ook komt er met mondjesmaat meer licht op zijn beweegredenen omtrent enkele zaken die hij verricht en/of heeft uitgevoerd.  Het laatste gedeelte speelt zich in het nu, dus 2003, af.  Beetje afgehaspeld allemaal. Er komt, tegenstrijdig met de eerste helft van het boek, best wel meer tempo in.  Maar ditmaal komt er teveel onderzoek op je af.  Tegen dan had ik het allemaal wel al gehad.  Persoonlijk zou ik de proloog ook nooit ‘gebruikt’ hebben bij dit verhaal, omdat dat nadelig werkte.  1+1=2 en de connecties waren snel gelegd.

Over het algemeen valt het gewoon op dat het verhaal zeer vlak is.  Er wordt zeer weinig emotie getoond.  Er zijn slechts een 2-tal momenten dat er angst te voelen is, maar dat zou zoveel intenser kunnen beschreven zijn geweest. 

Logica is vaak ook ver zoek.  Inhoudelijk staan er tal van fouten : een GSM die op 2m afstand in een riool geschopt wordt (Knap gedaan of was dat puur geluk?), de Nekka-nacht in 1973 (dit evenement bestaat dit jaar 25 jaar) ?, een moordenaar die niet checkt of zijn slachtoffer effectief zijn laatste levenslicht zag, een schouderband van een rugzak die om de hals komt te zitten als hij/zij in het water valt, …

Ook karakter gebonden zijn de personages niet sterk uitgediept.  Kaya blijft vrij emotieloos bij het overlijden van haar moeder terwijl ze dan voor de knappe onderbuur meer gevoel toont.  Eén van de slachtoffers wordt omschreven als een manipuleerbaar iemand, een persoon die lief en braaf is maar wanneer ze dan uiteindelijk bedreigd wordt door haar moordenaar is ze plots niet op haar mond gevallen.  Zeer tegenstrijdig weer.

Kortom, ‘Ademnood’ kent pas in de helft een miniem gevoel aan actie en spanning en een stijgend verloop aan dialoog, maar dan nog blijft deze tweedimensionaal.  Van een zekere benauwdheid of meeslepende impact is er geen sprake.  Het karakter van de dader begint wel open te bloeien, maar enkel daarmee kan het verhaal zich niet verstevigen.

Een schamele 2 kraaien. Hopend op een constructiever vervolg op ‘Ademnood’.

Meet and Griet

Lezers reizen gratis met de trein dankzij Boekenweekgeschenk

Traditiegetrouw reizen treinreizigers op de laatste dag van de Boekenweek gratis met het Boekenweekgeschenk. Op zondag 18 maart kunnen treinreizigers op vertoon van het Boekenweekgeschenk Gezien de Feiten voor de 18e keer onbeperkt door het land reizen. Dit is mogelijk gemaakt door NS, hoofdsponsor van de Boekenweek. Lezen is immers de meest favoriete tijdsbesteding in de trein. Onderweg hebbenreizende lezers de kans om Griet Op de Beeck, auteur van het Boekenweekgeschenk, te ontmoeten. Op de Beeck verrast reizigers met een 'Meet 'n Griet' op verschillende trajecten in het land. Het Boekenweekgeschenk –Nederlandstalige versie, Friese versie of Ebook- is voorzien van een barcode. Met deze barcode kunnen treinreizigers op zondag 18 maart de poortjes op de stations openen. Deze dag geldt het Boekenweekgeschenk als vervoersbewijs in de 2e klas voor de binnenlandse treinen en de binnenlandse trajecten van de IC Brussel, IC Berlijn en ICE International. Voor de ICE International is een toeslag verschuldigd. Vorig jaar reisden 250.000 mensen met het Boekenweekgeschenk door heel Nederland.  Het Boekenweekgeschenk is een cadeautje van de boekhandel voor iedereen die tijdens de Boekenweek voor minimaal €12,50 aan Nederlandstalige boeken koopt. De 83e Boekenweek vindt dit jaar plaats van zaterdag 10 maart tot en met zondag 18 maart. Het thema is dit jaar Natuur.

Lockdown van W.A. Dehairs

Titel : Lockdown

Auteur : W.A. Dehairs

Uitgeverij : Lannoo

ISBN : 978 94 01446 39 6

Soms merk je in een boekenwinkel of op een site een cover op dat enerzijds naar je lonkt en dat je anderzijds na het lezen van de korte inhoud je terstond in een vat vol twijfels stopt.  Dit was bij mij het geval voor ‘Lockdown’.  Misschien niet zo’n mooi kaft, maar door de blauwgrijze kleur en de in gedachten gezonken persoon op het voorkaft valt het boek wel op.  De lay-out is gevat. Geen overbodige franjes, net zoals het verhaal zelf.  Wat me dan zo deed twijfelen was de korte inhoud (de korte biografie over de auteur daarentegen deed me kortelings grinniken), want als ik terrorisme lees leg ik vaak direct een link met politieke toestanden en laat dat nu net iets zijn dat niet zo in mijn interesseveld ligt.

 “De enige die niet blootstaat aan groepsdruk, is de kluizenaar.”

Journalist Chris Kooi woont samen met de nonchalante en eerder gesloten Caroline in het brusselse.  Door een auto-ongeval kan hij zich sommige zaken uit het verleden niet herinneren.  Terwijl Brussel op stelten staat wegens een lockdown ontvangt Chris totaal een onverwachts een brief die ooit door hemzelf geschreven is naar een vroeger liefje.  Niet lang daarna ontvangt hij een nieuwe enveloppe met de melding van een datum, uur en plaats.  Er zit niks anders op dan zich op gevaarlijk gebied te begeven.  Al snel blijkt dat herinneringen soms nog gevaarlijker zijn dan de feiten die zich in het heden afspelen.

Je verleden draag je met je mee, maar wat als er een deel van je vroeger leven één grijs vlak is ?  Uitgegomd, geen potloodlijnen meer die te zien zijn.  Dàt is de rode draad in het verhaal.

‘Lockdown’ geeft je tot driekwart van het verhaal het gevoel een drama te lezen.  Niet negatief bedoeld, maar je stelt je na een tijdje wel de vraag of het terecht de stempel thriller draagt. 

Op geheel onverwachte tijden zorgt Dehairs er enkele keren voor dat je verbouwereerd naar de laatst gelezen zin staart.  Zo’n moment dat je tegen jezelf zegt : ‘Kom op makker, moest dit nu echt ?’

De hoofdstukken spelen zich keer op keer af in het heden en het verleden waardoor de structuur en opzet steeds zeer duidelijk blijft en geen verwarring mogelijk is.  Het zijn voornamelijk de delen waarin de ik-persoon terugblikt naar zijn verleden waar ik telkens weer reikhalzend naar uitkeek.  Kooi duikt terug naar zijn kindertijd en komt zo stelselmatig dichter bij het ongeluk dat destijds naast een geheugenprobleem ook tal van onbeantwoorde vragen naliet.  Vele zaken uit zijn jeugd en puberteit krijgen een nostalgisch tintje wat leidt tot een gevoelige impact bij de lezer.  Je voelt je verbonden met de protagonist.  Zijn onzekerheden, zijn gevecht met zichzelf, de ontwikkeling van zijn eigen ik … herkenbaar voor elk van ons.  Het heden is dan weer meer gericht op verscholen kritiek op politici en politionele instituten, corruptie, verzet en een aanklacht op de consumptiemaatschappij.   De Bende van Nijvel of de CCC roepen beelden op bij vele volwassenen die na al die jaren nog steeds op ons netvlies gebrand staan. Ook in ‘Lockdown’ zijn deze criminelen niet weg te denken.   

Een ander aspect waardoor het boek meer als drama kan bekeken worden is het feit dat W.A. Dehairs taalkundig gezien zich onderscheidt van menig ander.  Het blijft vlot leesbaar, maar het helt meermaals meer over naar literair werk of ja, een literaire thriller. 

Wel, mijnheer Dehairs ik denk dat u niet enkel als drummer, maar nu ook als schrijver indruk kan maken op zowel meisjes als vrouwen als mannen.

Dit boek is gegarandeerd 4 sterren waardig !

Ann

Nachtwandeling van Robbert Welagen

Titel                     : Nachtwandeling
Auteur                 : Robbert Welagen
Uitgeverij            : Van Nijgh & Van Ditmar
Jaar van Uitgave : 2017

Na zes literaire romans  schrijft  Robbert Welagen zijn eerste detectiveroman. Terwijl het momenteel erg in de mode lijkt te zijn dat thrillerschrijvers juist andere boeken gaan schrijven, zet Welagen de stap andersom.

Samenvatting
De bekende schrijver Jacob van Herwijnen heeft  net die avond de belangrijke Sebriko Literatuurprijs gewonnen als hij de volgende ochtend als drijvend lijk gevonden wordt. Niet al te enthousiast neemt inspecteur Mudde de zaak op zich. Hij moet nog een paar jaar gaan voor zijn pensioen bereikt is.
Hij woont buiten Amsterdam met zijn hond Jochie. De rust vindt hij wel prima. Mudde bekijkt met verbazing  hoe het in het literaire wereldje aan toe gaat. Wij als lezer kijken ook met verbazing mee met het gekonkel tussen schrijvers jaloers en elkaar de prijs misgunnen, uitgeverijen waar de ene schrijver overstapt naar de andere uitgeverij, en ex-partners die duidelijk herkenbaar in een boek genoemd worden.

"Hij steekt de weg over naar een klein winkelcentrum, om snel een boekwinkel in te schieten. Op de literatuurtafel ligt een hoge stapel van Iemand in het bijzonder. ‘Meer dan  80.000 ex. verkocht!’, vermeldt een sticker op het omslag. Ieder boek op de tafel is met een dergelijke sticker beplakt, ziet Mudde, waardoor ze net zo goed achterwege gelaten hadden kunnen worden. Hij pakt het bovenste exemplaar van de stapel en draait het om. De hele achterflap is gevuld met het gezicht van Jacob van Herwijnen."

Het boek is een echte detective: men gaat op zoek naar wie de moord heeft gepleegd. En vooral ook waarom. Ik hou er wel van. Door een aantal personages op te voeren die allemaal hun reden kunnen hebben de moord te plegen, puzzel je net zo hard als de inspecteur in het verhaal. Ook zit er in het verhaal de nodige humor, wat mij vaak tot een lach bracht. De omslag en de strekking van het verhaal lijken een oude detective op te roepen, maar speelt zich wel degelijk in de tijd van nu af met de smartphones. Waar de oude Mudde trouwens niets van wilt weten. Die houdt het stratenboek nog op schoot, terwijl zijn collega googlemap aanzet als ze op weg naar een adres voor een verhoor gaan.

Kortom: ik heb genoten van het boek, maar of ik het nu in mijn vriendenkring echt aan zou raden is een ander verhaal. Daar zitten de lezers van meer echte thrillers. Maar hou je van een detective die goed geschreven is, dan ga je genieten. Net als mij.

Vier sterren voor Nachtwandeling

Kleine zus van Isabel Ashdown

Titel: Kleine zus

Auteur: Isabel Ashdown

Uitgeverij: Boekerij

Aantal pagina's: 364

Over de auteur:

Isabel Ashdown werd geboren in Londen en groeide op in East Wittering aan de zuidkust van Engeland. Zij is de auteur van vijf romans. Nadat ze haar carrière in marketing had opgegeven, studeerde ze Engels en creatief schrijven aan de universiteit van Chichester, waar ze de Hugo Donnelly-prijs kreeg voor uitstekende academische prestaties en haar MA met onderscheiding voltooide. In 2014 was ze Writer in Residence aan de Universiteit van Brighton, waar ze ook les heeft gegeven.

Een uittreksel uit haar debuutroman Glasshopper won The Mail on Sunday Novel Competition, beoordeeld door Fay Weldon en wijlen Sir John Mortimer, die later zou worden genoemd als een van de beste boeken van 2009 in The Observer en de London Evening Standard.

Ze ging verder met het vrijgeven van nog eens drie romans met Myriad Editions voordat ze recentelijk bij Trapeze Books tekende, een afdruk van de Orion Publishing Group. Haar laatste roman Little Sister (2017) laat de auteur het terrein van de psychologische thriller betreden en zal in verschillende talen verschijnen.

Ze woont nu in West Sussex met haar man, hun twee kinderen en hun honden. Samen met Leonard de teckel is ze en trotse vrijwilliger voor de liefdadigheidsinstelling: Pets As Therapy onder hun Read2Dogs-regeling, een initiatief gericht op het voeden van het vertrouwen in jonge lezers en het bevorderen van een levenslange liefde voor boeken.

Achterflap:

Een duistere psychologische thriller die direct na verschijnen op nummer 4 op Amazons Hot New Crime-lijst en is Best Summer Read 2017 belandde
Voor de lezers van Alex Marwood en Gillian Flynn

Nadat ze elkaar zestien jaar lang niet hebben gezien, worden de zussen Jessica en Emily weer met elkaar herenigd. Nu ze hun lastige verleden achter zich hebben gelaten, keert de warmte tussen hen gelukkig terug. Algauw trekt Jess zelfs in bij Emily in haar comfortabele eilandhuis, waar ze woont met haar man en dochtertje Daisy. Pijn en oud zeer maken plaats voor harmonie en familieliefde. Eind goed al goed, zo lijkt het.

Maar als Daisy verdwijnt terwijl Jess op haar past, begint het perfecte leven dat Emily zo zorgvuldig heeft opgebouwd uit elkaar te vallen. Had ze haar zusje wel moeten vertrouwen, na alles wat er in het verleden is gebeurd?

Cover:

Op de cover staan alle werktitels, de definitieve titel staat in heldere gele letters midden op de cover.

Er staan twee meisjes op een strand, die je op de rug kijkt. Ze kijken naar de gekleurde strandhuisjes en houden elkaars hand vast. Is het rechtse kindje, het kleine zusje? Gaat het strand nog een rol spelen in het verhaal? Ik ben benieuwd. De donkere lucht geef de cover wel een sinister tintje mee. De gele titel knalt er zo goed uit.

Wat ik van dit boek vind:

Heerlijk boek voor liefhebbers van psychologische thrillers.

De zussen Jessica (Jess) en Emily hebben elkaar zestien jaar niet gezien, tot op de begrafenis van hun moeder. Ze pakken de draad weer op en het is weer als van ouds tussen hen. Zo goed zelfs, dat Jess bij haar zus intrekt. Emily woont met haar man James, zijn vijftienjarige dochter Chloe uit een eerdere relatie en hun dochtertje Daisy in een lieflijk huisje op het eiland Wight. Ze hebben het goed samen en alles lijkt goed te gaan. Totdat Emily en James terug komen van een Oud en Nieuwjaarsfeest. Bij thuiskomst treffen ze Jess, die op Daisy zou passen, bewusteloos en onder het bloed aan. Van hun dochtertje Daisy ontbreekt elk spoor.

Jess moet mee naar het bureau voor verhoor, maar al snel blijkt dat ieder gezinslid iets verdachts heeft, ook de vijftienjarige Chloe. Als de zoektocht naar de kidnapper begint is de vraag wie er eigenlijk te vertrouwen is. De verdenkingen springen van persoon naar persoon en voor je  het weet, heeft ieder personage de stempel “verdacht”gekregen.

Het boek is opgedeeld in twee delen. In deel 1 lees je om en om de verhaallijnen van Emily en Jess. De hoofdstukken geven je inzicht in hoe zij de hele situatie beleven. Ook ga je mee in hun herinneringen, hoe zij hun jeugd beleeft hebben. Het leven van de zussen is niet makkelijk geweest en je leest dan ook over een gezin wat niet functioneert zoals het zou moeten, verborgen geheimen, leugens en bedrog.  Je voelt de spanningen die er geweest zijn en langzaam maar zeker kom je er ook achter waarom ze elkaar 16 jaar niet gezien hebben.

Deel 2 heeft dezelfde opzet, maar nu komt er een derde verhaallijn bij, dit maakt alles nog spannender.  Van wie deze derde verhaallijn is kan ik je niet vertellen, dan zou ik te veel weggeven... Het zet de hele verdenking en zoektocht naar de kidnapper op zijn kop.

Isabel Ashdown heeft alle karakters goed uitgewerkt, als lezer kun je je zeker identificeren met één of zelfs met meerdere personages. Je leeft echt met ze mee, je voelt hun pijn, verdriet, angst en wantrouwen. Erg knap stukje schrijfwerk.

Het is een verhaal met vele twists en de verdenking springt dan ook steeds van de een naar de ander. Het is echt een aanrader voor liefhebbers van psychologische thrillers! Ik zou er in beginnen als je weet dat je lekker veel tijd hebt om te lezen, want dit boek wil je eigenlijk niet wegleggen.

Punten:

Originaliteit: 4
Leesplezier: 5
Psychologie:5
Schrijfstijl: 5
Spanning:4
Plot: 4

Kleine zus krijgt van mij 4,5 kraaien.

Lilian

Alleen voor jou van Luke Allnutt

Titel: Alleen voor jou
Auteur: Luke Alnutt
Uitgever: Uitgeverij Boekerij
Publicatiedatum 27 februari 2018


Achterflap
Een onweerstaanbaar verhaal over liefde, verlies en hoop;  voor de lezers van Nicholas Sparks en David Nicholls

Rob Coates kan zijn geluk niet op. Hij deelt zijn leven met Anna, zijn dierbare vrouw, ze wonen in een prachtig huis in Londen, en dan is er nog het belangrijkste: Jack, hun zoon, die ervoor zorgt dat elke dag een feestje is. Maar dan gaat het mis. Anna is ervan overtuigd dat er iets niet in orde is met Jack. Na een lange reeks doktersbezoeken blijkt ze gelijk te hebben, en het leven van de familie Coates wordt een opeenstapeling van onzekerheden en moeilijke beslissingen.

Het ondenkbare gebeurt, en in de tijd die volgt brengt Rob zijn dagen door als een slaapwandelaar, niet in staat zijn verdriet, schuldgevoel en zelfmedelijden los te laten. Maar hij is vastbesloten vrede te sluiten met het noodlot en zich een weg terug te vechten naar het leven.

Alleen voor jou is hartverscheurend en recht uit het leven gegrepen, en zal ervoor zorgen dat je alles wat je hebt én wat je ooit hebt verloren, nog meer gaat waarderen.

Mening:
Ik begon een beetje met angstige gevoelens. Dit verhaal zou of een verschrikkelijk draak van een huilverhaal kunnen zijn of een gevoelige, ontroerende roman; afhankelijk van hoe de auteur het verdriet zou gaan omschrijven. 
Laat ik vooral met het antwoord op mijn twijfel beginnen: het is absoluut geen draak. Integendeel. Meestal laat ik boeken met ziektes, lijden, doodgaan ver van mij vandaan liggen en het was dus een uitdaging het eens aan te gaan. Het heeft zeker verschillende emoties bij mij opgeroepen en misschien zelfs wel op andere momenten dan die je zou verwachten.

Deze auteur heeft een mooi, doordringend ,pijnlijk, verdrietig, wrang en ontroerend verhaal geschreven, maar ook eentje waar je zit te lachen en wat je dichtslaat met een gevoel dat het met het hoofdpersonage van de vader nog wel eens goed gaat komen. Juist daar raakte ik misschien nog wel het meest ontroerd in de laatste pagina's na het ontzettend meeleven. Een ware kunst om het zo te kunnen schrijven.

 Hoe de vader en moeder verschillend omgaan met hun gevoelens rondom de ziekte van hun zoon, laat jou als lezer met beiden personages meeleven. Afhankelijk hoe jij zelf handelt in moeilijke situaties, roepen de verschillende handelingen bepaalde emoties op. Zo riep ik op een gegeven moment keihard een scheldwoord door de kamer. Zo boos werd ik op Rob. Totaal begrijpend wat hij deed in nood voor een allerlaatst kansje op genezing, maar wetend dat hij daarmee de verloorgang van zijn relatie ingezet heeft en ook zijn vrouw zou kunnen gaan verliezen.

Natuurlijk roept de ziekte van een klein kind en het sterven van het kind bij een ieder veel op, anders zou je geen hart hebben, denk ik dan simpel. Maar juist ook het omgaan met en de strijd die de ouders leveren om zelf te kunnen overleven  is zo goed en mooi beschreven.
Dat het boek eindigt met hele voorzichtige toenaderingen van beide ouders om weer met elkaar in gesprek te gaan en dingen uit te praten, geven jou als lezer een prettig gevoel. 

Het enige waar ik wel heel jammer vind, is dat de Engelse titel We own the sky veel beter en mooier bij het verhaal past en ik niet helemaal de Nederlandse titel daarom begrijp. 

Maar een ware aanrader en ik geef het 4,5 ster.