De Invasie van Dimitri Casteleyn

 

De Invasie van Dimitri Casteleyn heeft een actueel onderwerp. Wat als er een grote hoeveelheid drones koers zet richting de kerncentrale in Doel, op de Belgisch-Nederlandse grens, of wellicht gaan ze naar Borssele? Wat zeker is, is dat ze zijn opgestegen vanuit de Rotterdamse Waalhaven en richting het zuiden vliegen met een nog onbekende reden.

Paul Borremans werkt onder Chinese leiding bij de kerncentrale in Doel en heeft daar een hoge en uiterst belangrijke functie. Hij is sinds een jaar samen met zijn nieuwe vlam Anna en elk van hen heeft een volwassen kind uit een eerdere relatie. Anna heeft een dochter en Paul heeft een zoon.

Paul was altijd overtuigd van de veiligheid van zijn kerncentrale, maar komt er nu op een allerminst plezierige manier achter dat hij zich wellicht hierin heeft vergist. Het is het begin van een paniekerige situatie waarin hij zijn familie adviseert toch zeker een hoeveelheid jodiumpillen in huis te halen.

Een spannende roman met een dystopisch tintje dat mij ook een beetje terug voert naar mijn jeugd. Ik ben immers opgegroeid met de koude oorlog en ‘ban de bom’ demonstraties op de achtergrond.

 

‘Geluk heeft definities die we niet altijd kennen. Ongeluk ook.’

 

Het verhaal van de invasie start in het heden en met de colonne drones die koers hebben gezet richting het zuiden. Vervolgens wordt er geschakeld naar het nog onbezonnen leven van 12 maanden eerder. Langzaam aan komen de beide tijden steeds dichter naar elkaar toe.

Het hele boek is geschreven in de ik-vorm, wat ik zelf heerlijk vind want hierdoor voel je je nog meer betrokken bij de personages. Het is verdeeld in hoofdstukken waarin elke keer een ander van het samengestelde gezin aan het woord is. Vader Paul, moeder Anna, dochter Stefanie en zoon Thomas. Al vrij snel voel je het spanningsveld tussen de vader die bij de kerncentrale werkt en die ook nog eens onder bewind staat van een Chinees bedrijf en zijn zoon die een ware activist in hart en nieren is. Hij staat voor een groenere maatschappij en het maken van duurzame keuzes. Geregeld komen deze twee personen tot pittige botsingen, en vliegen de hatelijkheden en verwijten over en weer. Door het mogelijke gevaar van de drones die de twee verschillende kerncentrales schijnen te bedreigen worden de familierelaties nog verder op scherp gezet.

 

Dimitri heeft met De Invasie een boeiend boek geschreven met een uiterst actueel onderwerp. De dreiging wordt langzaam opgevoerd en is goed voelbaar. Ook de tegenstellingen van het samengestelde gezin zijn goed voelbaar en herkenbaar. De jongere generatie die zich afzet tegen de ouders, de gevestigde orde en hun eigen plan trekt. Bovendien komt daar de wrok bij kijken waarom de relatie tussen de beide echtparen is stukgegaan en er gekozen werd voor een nieuwe partner.

Wat mij in het begin wel opviel was dat er hier en daar zinnen in het boek stonden die, voor mijn gevoel maar dit ligt geheel aan mij, een beetje vreemde opbouw hadden. Niet storend maar meer een kwestie van even wennen omdat het anders was dan mijn eigen gebruikelijke omgangstaal.

Het verhaal heeft slechts een handjevol personages, wat ik echt heerlijk vind, vooral na de boeken die er meer dan 70 hadden. Dimitri’s personages worden hierdoor ook allemaal goed uitgediept en geloofwaardig neergezet.

Er komen een aantal verrassende twists in voor, al had ik wel een sterk vermoeden welke richting het op zou gaan. Dat het ook daadwerkelijk die kant opging was alleen maar leuk. Al met al is het een actuele en spannende roman die de lezer aan het denken zet… In hoeverre zijn wij in NL en Vlaanderen afhankelijk van enkele grote mogendheden? Hoe kwetsbaar maak je jezelf daarmee en is het tij nog te keren als het fout gaat? Wat is waar en wat is ‘fake news?’ Wanneer ontaard angst in massahysterie en wat als..?

 

Ik geef het 4 Inktpotten

Karin K.