Na de dood van zijn vader verhuist de student Jesper Lier naar Berlijn, waar hij een nietszeggend en leeg leven leidt. Naar de buitenwereld en vooral naar zijn moeder toe doet hij zich voor als hardwerkende student met een vriendin, een gezellige kamer en een uitgebreid sociaal leven. In werkelijkheid staat hij alleen op papier ingeschreven bij de universiteit, woont hij in een krottig souterrain, is die leuke vriendin een leugen en werkt hij aan een roman die ook nergens over lijkt te gaan. Zijn leven draait om drank, slaappillen en slechte eetgewoontes. Wanneer hij verliefd wordt, voelt Jesper de noodzaak om uit die negatieve spiraal te komen, maar tegelijkertijd heeft hij nauwelijks de notie hoe.
Sinds het boek ‘Hard land’ is Benedict Wells verworden tot één van mijn favoriete auteurs. Daarvoor las ik al ‘Het einde van de eenzaamheid’ en ‘Op het geniale af’, die ik ook mooi vond maar pas bij ‘Hard land’ leek ik zijn manier van schrijven pas volledig te begrijpen. Misschien omdat ik zelf tiener was in de jaren ’80, of vanwege de bijbehorende playlist, maar dat boek kwam keihard bij me binnen.
‘Dromer’ is Wells’ tweede boek en komt uit 2009, maar was nog niet eerder naar het Nederlands vertaald. Het werd in de zomer van 2022 in Nederland uitgebracht en afgelopen maand is er ook een nieuw boek van Wells uitgebracht met 10 literaire verhalen: ‘De waarheid over het liegen’.
‘Dromer’ zou zijn meest persoonlijke boek moeten zijn en speelt zich af in de stad waar Wells zelf na zijn eindexamen naartoe ging om zich aan het schrijven te wijden. Dit deels autobiografische geeft een extra tintje aan het boek. Het verhaal is net als zijn vorige boeken een coming of age verhaal en de eenzaamheid en verlorenheid spat er vanaf. Jesper Lier is het prototype van een loser. En toch wist Jesper uiteindelijk mijn sympathie te winnen. Want onder de dikke laag hopeloosheid blijkt een enorme hulpeloosheid ten grondslag te liggen, die voortkomt uit zijn verleden.
Naast alle drama rondom Jesper bevat het verhaal verschillende kleurrijke personages die het verhaal voorzien van een zekere luchtigheid en humoristische situaties. Dit en het feit dat Jesper uiteindelijk de wanhoop weet te keren maakt dat het boek nergens zwaar aanvoelt maar eerder melancholisch, en laat je uiteindelijk toch met een goed gevoel achter.
Ondanks dat dit boek voor mij niet kon tippen aan ‘Hard land’ wist Wells me wel weer te raken. Rest me nu nog het nieuwste boek met 10 korte verhalen. Want Wells kondigde al even geleden om persoonlijke redenen een schrijfstop aan dus blijft het de vraag of er nog nieuwe boeken van zijn hand gaan komen. Als fan kan ik hier alleen maar met heel mijn hart op hopen.
4 inktpotjes
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten