Wanneer de 19-jarige Iselin niet terugkomt van een ronde hardlopen, wordt er direct groot alarm geslagen. Inspecteur Jakob Weber zet samen met zijn team alles op alles om Iselin op te sporen en al snel zijn er een aantal verdachten in het vizier. Bij zijn onderzoek krijgt Weber assistentie van de gedreven Noora Yun Sande die haar baan bij een vooraanstaand onderzoeksteam in Oslo heeft opgegeven om in Bodø aan de slag te gaan. Noora heeft zo haar eigen redenen om naar het afgelegen Bodø af te reizen, maar bijt zich onmiddellijk vast in deze nieuwe opdracht. Dan verdwijnt er op een nabijgelegen eiland nog een jonge vrouw tijdens een rondje hardlopen. Zijn deze zaken aan elkaar gelinkt of is er sprake van toeval?
Ørjan Karlsson heeft in Noorwegen al diverse thrillers op zijn naam staan maar ‘Iselin was bijna thuis’ is het eerste boek wat in het Nederlands vertaald is. Het is een eerste deel in een serie rondom Jakob Weber en als het aan mij ligt mogen er snel meer bijkomen. Niet in de laatste plaats omdat er aan het eind van dit deel nog wel wat zaken zijn die nog niet opgehelderd zijn.
Eigenlijk houd ik daar helemaal niet zo van, van open eindjes. Maar het is Ørjan Karlsson vergeven, want met dit eerste deel heeft ie een dijk van een thriller neergezet. Zijn hoofdpersonages zijn vanaf het moment van introduceren meteen al interessant. Weduwnaar Weber heeft een zachte kant maar is beslist niet zielig. Noora lijkt een zelfbewust type maar heeft niet helemaal vrijwillig de overstap gemaakt naar een team in the middle of nowhere. Genoeg voer om nog verder uit te kristalliseren in verdere delen, maar voor mij was er eigenlijk meteen een klik met de personages. Wanneer een auteur dat al binnen een tiental pagina’s weet te bewerkstelligen, vind ik dat altijd bijzonder knap.
De schrijfstijl van Karlsson is vlot en filmisch. Korte hoofdstukken en veelvuldig wisseling van perspectief houden vaart in het verhaal. Er zijn heel wat personages die wat te verbergen hebben, en ik had tot het eind toe geen flauw benul wie de dader zou kunnen zijn, ook al kijk je een aantal hoofdstukken mee door de ogen van deze dader. De laatste paar hoofdstukken gaan flink in de versnelling en ik betrapte mezelf erop dat ik met ingehouden adem zat te lezen. Zoals ik al zei wordt niet alles opgehelderd, wat ik zelf wel jammer vond, maar wat zeker alvast een opzetje zal zijn voor de volgende delen.
Reden te meer dus om uit te kijken naar een volgend deel. Van dit deel heb ik alvast behoorlijk genoten.
4 inktpotjes
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten