Unzipped: tentoonstellig en boek over The Rolling Stones

 

Unzipped is een prachtig naslag werk over The Stones dat is uitgebracht bij Xander Uitgevers en wat tot stand is gekomen door een samenwerking van Thames & Hudson Ltd, London, en het Groninger Museum waar de bijbehorende tentoonstelling te bewonderen is tot en met 21 januari 2024.

Ik kocht het boek in 2020 nadat de tentoonstelling na slechts vier weken alweer werd gesloten door de uitbraak van covid en de daaropvolgende lockdown. Gelukkig kwam het heugelijke nieuws dat de tentoonstelling na hun hele tournee terug zou komen in Nederland. Mooi, ik hoefde slechts 3 jaar te wachten! Was het dat wachten waard..?

Je moet er wat voor over hebben, Groningen ligt niet bepaald centraal in NL, en bij ons vandaan is het zo’n dikke 2 uur rijden. Mijn tijdslot was om 11.00 en omdat er eerst een vriendin werd opgehaald ging mijn wekkertje al om 6.45, want me haasten dát doe ik niet meer.

Het bleek er lekker rustig te zijn zodat ik nog snel een fotootje bij The Stones tong buiten kon nemen en daarna door naar de tentoonstelling.

Er is van alles te zien, mooie foto’s, filmmateriaal, veel instrumenten en uiteraard de kleding waarvan ik mij nooit zo heb gerealiseerd dat er daar best veel van is, en dus ook echt aparte kleding. Wat ik zelf het leukste vond is het deels nagebouwde appartement waarin Mick Jagger en Keith Richards in het begin samen hebben gewoond. Een compleet verslonsde hoek van een slaapkamer, een deel van een huiskamer met een onmetelijke berg rotzooi en een stuk van hun keuken waarbij ik vreesde dat er elk moment een paar ratten voor mijn voeten zouden wegschieten. Dat laatste gebeurde niet en ook ontbrak de geur van de zweetsokken die her en der op het interieur lagen, maar verder krijg je wel een goede indruk van hoe het toen geweest moet zijn. Het is bovendien ook het enige wat NIET in het boek Unzipped te zien is. Logisch ook, want daar staan alleen de échte dingen in, foto’s, teksten, instrumenten, kleding, veel informatie over hoe ze zijn begonnen enz. maar dus niet iets wat is nagebouwd naar een ruim 60 jaar oude herinnering van Jagger en Richards.

Wat vond ik dus van de tentoonstelling? Tja, dik 4 uur rijden voor de nog geen 2 uur dat je er doorheen loopt om te zien wat er in het boek staat? Het was dat wij er met kaart van de Vriendenloterij gratis in mochten maar de kaarten kosten normaal EURO 25,00. Behalve voor degene die een studentenkaart of een museum kaart heeft, dan is het EURO 10,00. Als je fan bent dan doe je dat uiteraard. Ik ben geen echte fan, alhoewel… The Stones zitten diep verweven in mijn jeugd en daarmee ook met mijn allerliefste schoolvriendinnetje waar ik vaak s’middags op haar slaapkamertje naar de platen luisterde van haar oudere broer…. The Stones! Black and Blue was net uit en ‘Hot Stuff’ was een grote hit die uiteraard werd gedraaid op ons schoolfeest. De tekst van ‘Melody’, mijn favoriete nummer van dat album,

konden we uit ons hoofd en elke kreun en steun die Jagger over de microfoon uitbraakte konden wij perfect imiteren en op het juiste moment meezingen…. en ik kan het nog! (net als alle andere nummers trouwens.)

Dan nu het boek Unzipped: Ik zeg kopen! Ik heb het natuurlijk al 3 jaar gekoesterd maar het blijft echt onwerkelijk mooi. Het is niet goedkoop, dat geef ik toe, maar het is het dubbel en dwars waard voor wat je er voor krijgt. Zet het af tegen de prijs van 2 ongereduceerde tickets van het museum en je hebt het al in je bezit. Het genieten duurt daarna heel wat langer dan die 2 luttele uurtjes.

Ik geef het boek 5 vette Inktpotjes.

Karin K.

Interview met Viviane Gerits

 

1.Wie is Viviane Gerits als auteur en mens ?

Viviane Gerits, een Antwerpse vrouw, moeder van vier, grootmoeder van 9 kleinkinderen, getrouwd, sinds een jaar met pensioen. Heel mijn werkend leven binnen de sociale sector werkzaam geweest. Genietend van familie, varen, wandelen, wol spinnen, lezen en schrijven. Tijdens de zomer vooral levend in Friesland op onze boot daar midden in de natuur.

 

2 Hoe kwam je op de idee om gezinswetenschappen en gezondheidspsychologie te studeren? Gebruik je iets uit deze studie ook voor je verhalen?

Ik voelde altijd een grote ‘honger’ om meer te leren, meer te weten. Gezinswetenschappen kon ik combineren met mijn drukke gezin en mijn job toen als onthaalmoeder. Na deze studie afgewerkt te hebben was mijn ‘honger’ om meer over psychologie te leren zeer groot. Vandaar mijn studie gezondheidspsychologie. Graag wilde ik weten waarom mensen bepaalde dingen doen en hoe je gedrag zou kunnen veranderen. Het is niet dat ik echt iets uit die studie gebruik om mijn verhalen te schrijven. Ze zijn meer op de achtergrond aanwezig geweest voor mijn werk binnen de sociale sector en nadien ook voor verhalen die ik schrijf. Vooral in mijn feelgood boeken, herken ik veel van mezelf ‘witte zwanen, grijze zwanen’ en ‘ooievaarsnest’ zijn boeken, familieromans over plaatsen en situaties die ik ken of waarmee ik een band heb. De thrillers zijn geen spontane verhalen, maar zijn puzzels die ik leg over een thema dat me boeit en waar ik mee speel tot ik zelf vind dat ik een goed verhaal heb om ook lezers te boeien.

 

3 Hoe is het om de oudste van vier kinderen te zijn?

Als oudste van vier kinderen was ik vaak diegene die ‘verantwoordelijk’ werd gesteld als er iets misliep in de kindertijd. Je leert jezelf al vroeg verantwoordelijk voelen. Eigenlijk blijft dat je hele leven en in je werk doorwerken en wordt het je manier van zijn. Ook nu nog ben ik bezorgd over broers en zus.

 

4 Je fotografeert erg graag en ik vroeg me dus af of je op één of andere manier betrokken was bij het ontwerp van de cover van 'Vuur' ?

Ik hou ervan om beelden vast te zetten, in foto’s en in verhalen. Er was een cover die ik zelf maakte voor vuur, maar een professional maakte in samenspraak met mij de huidige cover.’ Witte zwanen, grijze zwanen’, en ‘ik weet wat je deed’ mijn vorige thriller was eigen fotowerk waarmee de uitgever akkoord ging.

5 Je hebt een boot in Friesland geloof ik gelezen te hebben. Heb je nog plaatsen in het buitenland waar je je hart aan verloren hebt of die je nog graag wil verkennen ?Schrijf je nog steeds zo graag op die boot en heb je dan een bepaald ritueel ? Zelf heb ik ook de rust ontdekt op het water en ik begrijp je helemaal.

Ja we hebben daar een boot en we zijn er graag en voelen ons bevoorrecht. Het is een prachtig rustgevend landschap waarin we mogen vertoeven. Het geeft veel ruimte voor fotograferen, wandelen en schrijven….en ademen.

Er zijn inderdaad nog andere plaatsen waar ik van hou. In ‘witte zwanen, grijze zwanen’ schrijf ik over oa Cornwall waar ik was. In 2022 was ik nog eens in Schotland. Daar wil ik graag ooit nog eens rondlopen en in een boek verwerken. Een ritueel om te schrijven heb ik niet echt maar als ik schrijf vind ik het fijn om echt rustig te zitten op het dek of binnen in de boot zodat ik zo weinig mogelijk extra prikkels krijg en me dan kan concentreren op het verhaal. Langer dan een uur of anderhalf schrijf ik normaal gezien niet. Dan word ik te moe en meestal zit ik dan al een heel stuk verder in het verhaal. Soms komen de ideeën al wandelend of als ik bijna in slaap ben. Gelukkig weet ik het dan ‘s morgens nog wel. Het blijft een heerlijke bezigheid om te kunnen schrijven. Het creatieve proces geeft energie.

 

6 Vuur is een psychologische thriller. Wil je graag nog meer van dit soort thrillers schrijven of heb je nog plannen voor andere thrillers of genres?

Ja eigenlijk hou ik er zelf ook van een psychologische thriller te lezen. Ook ‘ik weet wat je deed’ was een psychologische thriller. Vertrekkend vanuit een persoon die een bepaald gedrag stelt, en de mogelijke gevolgen die hieraan vast hangen vind ik wel spannend. Het ‘wat als’ is een gegeven dat ik dan uitpluis. Vermoedelijk zullen volgende thrillers ook geen politiethrillers zijn, maar psychologische thrillers. Op dit moment ben ik aan een nieuwe thriller gestart… ook deze is een heerlijke puzzel om te leggen. Veel kan en mag ik er niet over zeggen. Een ander genre dat misschien ook ooit aan bod komt: samen met een vriendin schreef ik dierenverhalen voor kinderen. Ooit komt het moment misschien wel om deze ook uit te geven.

 

7 Heb je bewust trauma verwerkt in Vuur en waarom dan?Verwerk je heftige onderwerpen zoals mishandeling en misbruik in je boeken om een boodschap mee te geven aan de wereld? Voor Vuur inspireerde je je blijkbaar op vrouwen die slachtoffer van geweld waren. Heb je soms echte ervaringen verwerkt in deze thriller of is het puur fictie?

Vuur als verhaal is ontstaan vanuit verhalen van vrouwen die ik lang geleden begeleidde. Ze bleven in mijn gedachten tot ik er één verhaal kon van smeden. Het verleden van mensen bepaalt vaak hoe mensen ook als volwassenen in het leven staan. Trauma’s kunnen komen bovendrijven en de basis vormen voor beslissingen. Ook kan je de verkeerde mensen tegenkomen en in een leven belanden waar je nooit van droomde. Je verleden bepaalt vaak ook je heden. Het zijn dus echte ervaringen van bestaande vrouwen die ik in het boek verwerkte. Maar de totaliteit van het verhaal is fictie, het gaat niet over één bepaalde vrouw.

 

8 Zijn er zaken waarover je niet wil of kan schrijven?

Dat is een moeilijke…weet ik eigenlijk niet op voorhand.

 

 

9 Noem een zin die geschrapt is in Vuur. Had je het  moeilijk om deze te schrappen en waarom?

Als er zinnen geschrapt werden, heeft het meestal te maken met het feit dat ze geen of zeer weinig meerwaarde hebben in het verhaal of een vorm van herhaling is in andere woorden. Soms is ‘less’ ‘more’ en is het goed om nog iets aan de fantasie van de lezer over te laten.

 

10 Vuur heeft een bijzonder einde. Stel dat dit niet zo gegaan was hoe had het verhaal dan gelopen?

Moeilijke vraag…je moet weten dat het verhaal verschillende andere versies had voor het einde. Vaak zijn het dan de proeflezers of de redactie die erop reageren en dan moet je goed nadenken wat je wil met je verhaal. Waar wil je heen? Stop je na wat er nu staat? Of schrijf je er nog enkele hoofdstukken bij en verlies je dan spanning die opgebouwd werd naar het einde toe? Altijd een moeilijke overweging die je als schrijver moet maken. 

 

11 Mogen we hopen op nog een vervolg van Vuur ?

Ik weet niet of ik nog verder wil schrijven aan een vervolg van ‘Vuur’. Kan het dan nog eens een thriller worden?  Op dit moment ben ik aan een nieuwe thriller bezig en die gaat over heel andere dingen. Misschien vind ik dat het leukste. Telkens een nieuw verhaal schrijven waarbij de lezer zich ook nadien de vraag stelt of er misschien nog een vervolg kan komen. Mijn verhalen zijn ‘af’ maar laten ook de opening om eventueel een vervolg te schrijven.

 

12 Sinds je burnout in 2014 ben je je leven anders gaan aanpakken. Heb je misschien tips om je balans te bewaren?

Een burnout hakt er behoorlijk in, niet alleen mentaal maar ook fysiek in mijn geval. Ook ik moest veel meer mijn grenzen gaan bewaken en ervoor zorgen dat het evenwicht er is om een goede kwaliteit van leven te hebben. In die tijd ben ik halftijds gaan werken en nu ben ik op pensioen. Dat geeft me de ruimte om activiteit en rust af te wisselen. Nu doe ik meestal dingen waarvan ik van hou en durf ik al meer ‘nee’ zeggen als mensen me iets vragen waar ik niet achter sta. De dingen die ik doe geven me meer energie en ik ben meestal een blij mens.

Tips? Ik vrees dat het voor iedereen anders is. Als een burnout vanuit je job komt, moet je je zeker bezinnen of je zo verder kan en of er voor jou nog andere professionele wegen zijn die je kan verkennen. Het blijft belangrijk dat je voldoende dingen doet die je ‘energie’ geven en waarvan je weet dat je echt kan genieten. Niet over je grenzen gaan blijft een heel belangrijke, en ook zeer belangrijk: durven, willen toegeven dat je niet meer verder kan op de manier waarop je bezig bent. Dat is dan vaak de eerste stap om hulp te kunnen vragen.

 

13 Voel je je tijdens het schrijven van een boek als je personages en zoja hoe kick je af van deze beleving?

Ik probeer me zoveel mogelijk in te leven in de personages in mijn boeken. Op die manier probeer ik te bedenken hoe zij zouden reageren in een bepaalde omstandigheid. Als dat duidelijk is dan denk ik ‘wat als…’ iemand in deze gemoedsgesteldheid dat of dat tegenkomt. Ja dus…op je vraag of ik me voel als de personages. Het is enkel op die manier dat je bijvoorbeeld schrik of pijn vanuit deze persoon kan beschrijven.

 

14 Vind je het belangrijk om vrouwelijke hoofdpersonages te hebben in je boeken of maakt dat helemaal niet uit?

In ‘Vuur’ is het een vrouwelijk hoofdpersonage, in ‘Ik weet wat je deed’ een man. In mijn nieuwe thriller weet ik nog niet wie de eigenlijke hoofdpersoon is. Dat moet ik nog ‘proeven’ en uittesten. Op zich maakt het niet altijd uit of het vrouw of man is. Bij ‘Vuur’ kon het alleen om een vrouw gaan omwille van de verhalen in mijn hoofd.

15 Je bent lid van de Woordenwevers. Wat is dit voor iets mysterieus en waarom ben je hier gaan aan meedoen?

Acht schrijvers vonden elkaar en op 24 maart komt er een avond in Hove waar de schrijvers zullen aanwezig zijn met hun verhalen en hun boeken en waar ze via ‘zetelgesprekken’ zichzelf zullen laten kennen. Het is een leuk initiatief om de schrijvers beter te leren kennen en je kan er gratis op inschrijven.

 

16 Zit er al een nieuw idee in je hoofd en kan je een tikje van de sluier oplichten?

Ja, er zit dus een nieuwe thriller in mijn hoofd en het enige tipje van de sluier dat ik kan oplichten is dat ik vertrok van nieuwsfeiten van een tijd geleden. Dat is vaak de start voor me om verder te borduren op een bepaald thema. Het nieuwsfeit moet me geraakt hebben om een of andere reden, ik moet me aangesproken voelen op het thema en het gevoel hebben dat er een verhaal in zit.

 

17 Je mag op date met een schrijver. Wie kies je en waarom?

Tatiana De Rosnayen Nicci French. Tatiana schreef ´Haar naam was Sarah´. Zeer beklijvend.  Ook Nicci French...schrijft zoals ik graag zou kunnen schrijven.😊Daarom bewonder ik deze schrijvers.👍

 

18 Ik zag dat je met wol dingen maakt als hobby. Stel je voor dat je je eigen 'Vuur'- trui mag ontwerpen, hoe ziet die eruit ?

Veel rood en geel… vurig. Misschien een zwarte of bruine kleine kabel er doorheen.

 

19 Omschrijf je thriller ' Vuur' aan de hand van drie denkbeeldige foto's.

een vrouw op een parking met vrachtwagens, een bos, een computer

 

 20 Is er iets dat ik vergeten ben en dat je nog graag deelt ?

Ik ben gewoon benieuwd naar wat je van ‘Vuur’ vond .

 

Viviane,heel erg bedankt voor je eerlijke en boeiende antwoorden. We kijken uit naar nog veel meer verhalen van jou en ik wens je heel veel geluk en plezier met alles wat je doet.

 

 

Hup naar de HuB

Op zaterdag 14 januari was het zover: een echt Limburgs boekenfeestje! Veronique en Brian Koukleum organiseerden het evenement ‘Koukleumen in de HuB’, bij mij om de hoek. Tenminste, zo voelt het altijd als het om Limburg gaat, de praktijk is dat bij mij vandaan Kerkrade toch nog steeds een uur met de trein is. Maar daar liet deze boekenwurm zich niet door tegenhouden, en ook niet door slechte weer.

Toeval was dat ik ook nog eens in de boeken-coupé van de trein stapte. Alsof het zo moest zijn.

 

Door mijn belabberde navigatie-inzicht (ik loop in een voor mij nieuwe stad altijd eerst de verkeerde kant op) kwam ik net te laat voor het introducerende praatje van Veronique en Brian dus alle aanwezigen schoten net alle kanten op in de ruimte. Voor mij was het dus even oriënteren hoe het event in elkaar stak, maar al snel bleek dat alle auteurs hun eigen plekje in de HuB hadden. Wat een mooie en grote locatie!

 Als introvert is het voor mij altijd wel een dingetje om zo maar op mensen af te stappen, maar die auteurs staan er natuurlijk niet voor niks, en al snel was ik met diverse mensen aan het babbelen. Wat een ontzettend leuke gesprekken heb ik gehad!

Met Saeed Ajaib, die ik vooral kende van Instagram en TikTok, en die ook daar druk was met het maken van filmpjes, heb ik gesproken over zijn boeken, over zelf-pubben en promotie maken voor je boeken. En over de fun van TikTok filmpjes maken uiteraard!

Met Vanessa Gerrits en Annemarie Snels hadden we het over E-books vs. echte boeken. En nee, een E-book laten signeren, da’s toch lastig. En voor een auteur blijft het toch gaaf om je eigen boek echt in handen te hebben.

Marja Boomstra kende ik al van een eerdere signeersessie en natuurlijk ben ik nog even gezellig met mijn plaatsgenoot gaan kletsen.

Alexander Olbrechts ben ik even de complimenten van Boekinkt-collega Karin gaan overbrengen, aangezien zij net zijn boek gelezen had én ook nog eens een ontzettend leuk interview met hem had gehad.

En met Dennis Biesma en Marie-José Verweij sprak ik uitgebreid over hun boeken.

 

Uitgeverijen Letterrijn en Zomer & Keuning waren aanwezig met een stand, Gwens Creative Corner

stond er met superleuke booksleeves en bij Boekhandel Deurenberg uit Kerkrade kon je diverse boeken kopen. Er was een Feelgood-plein en ook nog een e-books only gedeelte.

Uiteraard kon je bij alle auteurs ook terecht om hun boeken aan te schaffen.

Oh ja, en Olof bracht ook een spontaan bezoek aan de HuB, wat niemand minder bleek te zijn dan feelgood-auteur Tamara Haagmans.

Naast het ‘Meet en Greet’ gedeelte waren er ook lezingen ingepland van onder andere Fedor de Groot, Saskia M.N. Oudshoorn en Marijke Vos. Ik heb er diverse bijgewoond en door het enthousiaste betoog van Marijke Vos was ik bijna overstag om maar eens een Feelgood boek aan te schaffen. Bijna!

 

Na een paar uurtjes praten, luisteren en gezelligheid toog ik weer huiswaarts. Natuurlijk met een viertal gesigneerde boeken. Dat ze in Limburg boekenfeestjes kunnen vieren, dat hebben de Koukleumpjes laten zien. Hopelijk krijgt het volgend jaar weer een vervolg, dan ben ik zeker van de partij! 

Interview met Joke en Barbara van JB Ocean

 

J. B. Ocean is het pseudoniem voor de twee schrijvende vriendinnen Barbara De Smedt en Joke Vander Aa.  Hun eerste boek samen kreeg de titel ‘Blauw’.  En nu zijn ze terug!  ‘Kersenrood en kriekezot’ is hun tweede schrijfproject samen, ook deze keer onder de vleugels van Hamley Books.  En wij van Boekinkt!! mochten hen wat vragen.

Dag Barbara en Joke!

• Jullie hebben jullie tweede boek van jullie samen uit.  Hoe trots zijn jullie?

Joke: We schrijven uiteraard samen, maar naast ons beiden delen ook de redacteurs etc… in het eindresultaat. Dat maakt dat het best een intensief proces is, en dan ben ik best wel trots op het eindresultaat. Vooral als ik mag vernemen dat anderen plezier hebben aan het lezen van het verhaal.

Barbara: Een boek schrijven is steeds weer een heel project, en het met twee auteurs doen maakt het nog ingewikkelder, dus: heel trots!

•  Tussen ‘Blauw’ en ‘Kersenrood en kriekezot’ zitten om en bij de twee jaar?  Voelde het vertrouwd om de draad weer op te pakken?

Joke: Blauw bleek een goede oefening te zijn geweest. En doordat Barbara intussen ook individueel 2 boeken had afgewerkt was zij al meer bekend met het technische aspect van een boek schrijven. Daardoor gingen we deze keer meteen gestructureerder te werk. Het was wederom een hele fijne ervaring, ook om te ontdekken dat we vaak dezelfde ideeën en smaken hebben. We wisten vrij snel dat we ‘iets’ met eten zouden wilden doen. Onze eerste naam voor het project was dan ook ‘Cookie’.

Barbara: Het was weer even wennen, maar dat is een beetje zoals fietsen 🙂

•  p. 10 “Soms weet je gewoon .. “ Deze openener lijkt me heel autobiografisch!  Barbara, jij nam ooit de beslissing om België te verruilen voor een stek in een ander land.  Verwijst deze uitspraak naar jou of ben jij Joke, ook iets van plan in deze zin?

Joke: Ik ben jaren geleden vanuit Vlaams Brabant naar Antwerpen verhuisd. Hoewel ik dan wel binnen België bleef heb ik mijn leven toch helemaal moeten ‘herinrichten’. Ik heb hier nu een fijne vriendenkring en onze 4 kinderen hebben hier ook een gezellig leven. Ik ga dus nergens heen.

Barbara: Ik denk niet dat het een specifieke verwijzing naar een van ons was, tenzij onbewust? Het hoeft zeker ook niet over hele grote veranderingen te gaan, zoals verhuizen naar Portugal, maar eerder naar dat gevoel van vast te zitten in een bepaalde sleur en de behoefte voelen aan iets nieuws. Een nieuwe job, een ander kapsel, of wie weet gewoon een nieuw tapijtje in de woonkamer.

•  Hoe verliep het schrijven als duo nu jullie toch een heel eind uit elkaar wonen?

Joke: Met dank aan internet, google drive, en duidelijke afspraken verliep dat vrij vlot. Hoewel het tempo wel hoog lag: iedere maandagavond whatsappten we en overliepen we de hoofdstukken die we ter voorbereiding hadden geschreven. Persoonlijk heb ik Barbara soms wel gemist in ‘real life’. Tijdens het schrijven van Blauw spraken we soms af in een gezellige koffiebar om te fantaseren over het verhaal. Die momenten waren er nu niet en dat was wel jammer.

Barbara: Hier kan ik Joke alleen maar bijtreden: samen schrijven is veel leuker als je ook echt kan afspreken. Online is toch niet hetzelfde…

•  Hoe kreeg het boek de titel ‘Kersenrood en kriekezot’?  Ik had het woord ‘kriekezot’ nog nooit gehoord.

Joke: Door middel van een kleur in de titel toe te voegen verwezen we ergens een beetje naar Blauw. Kersenrood paste mooi bij het verhaal, of kwamen die kersen pas na het vinden van de titel? Dat weet ik niet meer. Over ‘Kriekezot’ hebben we getwijfeld omdat we beseften dat dat in Nederland geen gekend woord is. Maar het bekt zo lekker, dus hielden we voet bij stuk.

Barbara: Ik had kriekezot ook nog nooit gehoord, maar ik vond het geweldig klinken! Joke kwam daar al eerste mee. Het kersenrood kwam natuurlijk door het verhaal van Georgina en Paolo.

•  Charlie’s zaak noemt de Broc ’n Roll.  Muziek is er quasi altijd.  Zit jullie liefde voor muziek hier voor iets tussen?

Joke: Absoluut. Muziek is heel bepalend voor de stemming We wilden de sfeer dus zo een beetje in het verhaal brengen.

Barbara: Ik ben een grote muziekfanaat, dat komt in mijn eigen boeken ook terug. Onze muzieksmaak verschilt wel, maar dat maakte voor dit boek niets uit.

•  Speelt Charlie in haar zaak jullie lievelingsmuziek?  Hoe zouden jullie jullie muzieksmaak omschrijven?  Wie vinden we terug in jullie Spotifylijst?

Joke: Ik heb een zeer eclectische muzieksmaak. Bruce Springsteen blijft mijn ultieme ‘crush’ maar evengoed kan ik enorm genieten van Ludovico Einaudi of ga ik uit de bol op Nathaniel Ratecliff. Met iconische Franse chansons weet je me ook altijd te verleiden.

Barbara: Charlie speelt vooral Joke’s muzieksmaak, denk ik. Ik hou heel erg van alternatieve rock, zoals Afghan Whigs, Pixies, Pearl Jam, maar evengoed van elektronische muziek zoals The XX of meer recent Billie Eilish. Wanneer ik wil chillen zet ik Norah Jones op, of iets klassieks. Mijn man speelt de platen van Neil Young en Bob Dylan grijs, en die mannen kan ik ook wel pruimen.

•  Het is een goed bewaard geheim dat jullie van een wijntje houden.  Toch gaan jullie in dit boek voor een Breezerclub?

Joke: Voor alle duidelijkheid: Breezers drinken wij al jaren niet meer! Bah! Haha! Maar toen wij jong waren dronken we dat wel, en het leek ons een typische en herkenbaar drankje om te verwerken in het verhaal.

Barbara: Breezers zijn pure nostalgie!

•  Charlie bant zorgen door Netflix te kijken.  Herkennen jullie zich ook hierin?  Wat is jullie favoriete film of serie op dit platform?

Joke: Ik ben wel fan van Netflix, en misschien is series kijken wel een vorm van escapisme. In ieder geval vind ik het ontspannend. Ik vond ‘Casa de Papel’ spannend, ‘The Pier’ vond ik zalig wegdromen, ‘Breaking Bad’ heb ik ook gebingewatched, … bij deze beken ik: ik heb een behoorlijk meanstrame smaak.

Barbara: De beste serie van het afgelopen jaar was voor mij Severance (Apple Tv). Ik ontdekte op Netflix The Fall, met Gillian Anderson, en die vond ik ook super (al is die al wat ouder). Mijn all time favorite series: Twin Peaks, The X-Files, Breaking Bad, Casa de Papel en nog een boel andere waar ik nu even niet op kan komen.

•  Antwerpen is heel prominent aanwezig in ‘Kersenrood en kriekezot’.  Hebben jullie een connectie met de Sint-Andriesplaats, de Marnixplaats?

Joke: Eerder met Antwerpen in het algemeen. Ik woon er nu al jaren (en begrijp dus niet waarom Barbara is weggegaan ;-) ). De plaatsen die in het verhaal voorkomen vinden we beiden heel gezellige plekken in de stad.

Barbara: Ik ben in Antwerpen geboren en heb met elke straat wel een connectie. Ik ging vroeger uit in de Aalmoezenier, niet ver van de Sint-Andriesplaats. In een zijstraat van de Marnixplaats woonde een vriendje van me.

•  De Kloosterstraat is een voor jullie bijzondere straat?   Ze kwam ook al voor in ‘Blauw’?

Joke: Er hangen niet echt gezamenlijke herinneringen aan vast. Hoewel ik zelf wel een aantal jaren een kunstgalerie had in de Kloosterstraat. Het is een bekende straat in het Antwerpse, het is er heerlijk snuisteren, ook op zondag. Laat het een tip zijn!

Barbara: Joke is te bescheiden! Natuurlijk is de Kloosterstraat zo belangrijk omdat zij daar een kunstgalerie uitbaatte, een hele mooie! We hebben die in Blauw gebruikt, als de zaak van Olivia. Ik ben dol op die straat, mijn man en ik houden erg van oude spullen en ons huis staat vol van vondsten uit de Kloosterstraat. De moeite om eens op een zondag naartoe te gaan.

•  ‘Kersenrood en kriekezot’ snijdt onderwerpen aan die niet altijd vlot bespreekbaar zijn: oa borstprotheses en lingerie.  Wat willen jullie hiermee bereiken?

Joke: Ik denk persoonlijk dat deze zaken onder vriendinnen of zussen toch bespreekbaar zijn? En zo niet, dan hoop ik dat door erover te schrijven alsof het doodnormale zaken zijn (wat ze ook zijn), de onderwerpen toch bespreekbaarder worden.

Barbara: boeken verbreden onze kijk op de wereld, dus kunnen wij als auteurs daar gebruik van maken. In Roadtrip naar Nergens heb ik dat proberen doen met vroegtijdig zwangerschapsverlies, in Blauw en Alleen speelt ongeplande zwangerschap dan weer een rol. Het zijn onderwerpen die voor veel bij het leven horen.

•  Nu Charlie knopen moet doorhakken twijfelt ze tussen reizen en vrijwilligerswerk doen.  Hebben jullie ooit vrijwilligerswerk overwogen?

Joke: ik heb het overwogen toen mijn dochtertje nog heel klein was en ik single. Helaas bleek het een kostelijke zaak en praktisch niet haalbaar. Ik ben wel eens soep gaan uitdelen bij daklozen en ergens denk ik toekomstgericht, wanneer ik meer tijd heb, dat ik me toch nog eens als vrijwilliger opgeef.

Barbara: Ja! Waar ik woon zitten de asielen overvol, dus af en toe helpen we daar een handje.

•  De zussen delen een fascinatie voor het Britse koningshuis?  Wat vinden zij zo fascinerend?  Of gaat het veel dieper dan dat en heeft het meer te maken met de band die ze hadden met hun moeder?

Joke: die fascinatie hebben ze eigenlijk met de paplepel meegekregen van hun moeder. En omdat de zusjes hun mama op jonge leeftijd hebben verloren was dat ook een beetje hun manier om hun mama dichtbij te houden denk ik. Een soort eerbetoon misschien zelfs.

Barbara: Ja, door die traditie levend te houden, houden ze de herinnering aan hun moeder ook levend.

•  Er wordt wat af geswipet in ‘Kersenrood en kriekezot’!  Blijkt dat de perfecte match vinden niet over rozen gaat.  Waarmee jullie willen zeggen?

Joke: De situaties in Kersenrood zijn wel verzonnen, maar ze zijn gebaseerd op ervaringen van single vriendinnen. Je houdt het niet voor mogelijk wat mensen meemaken op dates, werkelijk hilarisch. En ik blijf me erover verbazen hoe moeilijk het is om een partner te vinden, althans voor de meeste mensen die ik ken. Het lijkt wel of er nog weinig mensen echt engagement willen tonen in een relatie.

Barbara: Haha, ik had een Tinder profiel aangemaakt om eens te kijken hoe dat werkt (research! marktonderzoek!) en een van de eerste foto’s die ik tegenkwam, was die van ‘klein zwembroekje’. Hilarisch! Ik heb geen ervaring met het vinden van een partner via apps, maar kan me voorstellen dat het soms ontmoedigend is. Maar ja, uitdaging moet er zijn, niet? Een relatie is dat ook.

•  Charlie’s Broc ’n Roll biedt heel wat gezonde gerechtjes en lekkere dessertjes.  Eten jullie graag?  Altijd gezond?  Of mag een kleine zonde zoals een brownie altijd?

Joke: Zelf ben ik een heuse bourgondiër. Het pure type van ‘wining & dining’ als hobby. Ik kook ook erg graag. Vermits ik gezonde voeding zeer belangrijk vind kook ik dagelijks vers en gaan we gierig om met vlees, gluten en lactose. Maar jazeker, een brownie mag altijd! Of twee.

Barbara: Joke is van ons beiden de keukenprinses, zonder twijfel. Zij heeft ook alle gerechtjes in Kersenrood bedacht. Ik eet liever dan dat ik kook ;) Maar ik eet wel gezond. Op mijn vijftiende besloot ik vegetariër te worden en enkele jaren geleden at ik zelfs veganistisch, maar sinds ik naar Portugal ben verhuisd ben ik pescotariër en eet ik dus wel weer vis en schaaldieren (vers uit de zee).

• Indien Charlie jullie lievelingsgerecht op de kaart zou zetten, wat zou dat dan zijn?

Joke: Zo een makkelijke eter ik ben, zo’n grote twijfelaar ben ik. Dus ik vind dit een zeer moeilijke vraag. Hangt ook af van het seizoen of de plek waar ik me bevind.

Barbara: Pfoeh da’s moeilijk… Een zelfgemaakte pizza met rucola en buffelmozzarella misschien? Of een slaatje met scampi en mango…

•  Met welk dessertje zou ze jullie kunnen verleiden?

Joke: ook een moeilijke! Maar als ik zo meteen klaar ben met dit interview ga ik mezelf verwennen met een dame blanche met meringue, dus dan kies ik dat.

Barbara: Warme appeltaart met vanille ijs 🙂

•  In wiens huid zouden jullie kunnen passen:  die van Beth, Georgina, Charlie of Lin?  Waarom?

Joke: dit is een leuke vraag, maar toch ook niet makkelijk. Mijn eerste idee is dat ik eerder het losbollige van Beth heb en Barbara het gedisciplineerde van Georgina. Maar ik heb zeker ook het kooktalent van Charlie en Lin haar controle gedrag is mij helaas ook niet vreemd.

Barbara: Ik denk dat ik inderdaad vooral Georgina in me heb, en zeker ook Lin. Maar ook wat van Simon!

•  De rode draad in jullie tweede boek doet sterk denken aan ‘Blauw’.  ‘Familie’, ‘vriendschap’ en ‘eenzaamheid’ zijn terugkerende thema’s.  Omdat dit levensnoodzakelijke waarden zijn voor jullie?

Joke: Het zijn inderdaad waarden die ons nauw aan het hart liggen. En dat we zelf vriendinnen zijn zal er onbewust ook wel voor iets tussen zitten.

Barbara: Ja, zussen en vrienden, dat zijn zaken die terugkeren inderdaad. Joke heeft twee zussen, dus zij kent die dynamiek, en zelf vinden we het leuk om over vriendschap tussen vrouwen te schrijven omdat we zelf vriendinnen zijn.

•  Jullie mogen hier kort jullie boek promoten.  Hoe overtuigen jullie de lezer dat ze ‘Kersenrood en kriekezot’ zouden moeten lezen?

Joke: ik zou zeggen, laat het verhaal je overtuigen door het boek te lezen.

Barbara: Kersenrood & Kriekezot is een warm verhaal. Het combineert twee verhaallijnen, eentje in de jaren tachtig en eentje nu, die samenkomen in een mix van lekker eten, vriendschap en liefde.

•  Tot slot.  Zijn er al plannen voor een volgend project waarvoor jullie samen schrijven?

Joke: Wie weet …

Barbara: Never say never!

 

Barbara en Joke, bedankt voor jullie tijd!

Jullie laten het achterste van jullie tong niet zien. 😊  Maar …, ik herinner mij dat jullie op dezelfde manier reageerden na de publicatie van ‘Blauw’, toen we elkaar ontmoetten in een wijnbar op het Zuid in Antwerpen.  En kijk, ‘Kersenrood en kriekezot’ ligt nu toch maar mooi in de boekhandel! 

Hopelijk brengt 2023 jullie veel inspiratie!!

Anita

Joke: mijn allerliefste, zachtste, warmste en lekkerste wensen voor jullie, en hartelijk dank om ons deze kans te bieden!

Happy New Year! xxx

Interview met Tony P Morgan

 

Er waait sinds kort een nieuwe wind door YA-land: Tony P Morgan heeft net zijn YA-debuutroman uit.  ‘VuurCirkel’ is het eerste deel in een nieuwe reeks die de naam Vuursaga draagt.

Tony P Morgan is leraar Nederlands en Engels in het Antwerpse.  Daarnaast is hij steeds creatief met taal bezig.  Zo heeft hij ondertussen ook enkele jeugdmusicals op zijn palmares staan.  En nu dus een boek, zijn eerste.  Koren op de molen van Boekinkt!! !  Maak kennis met Tony!

Dag Tony

•  Je bent nieuw in de wereld van publicerende schrijvers.  Stel je jezelf even kort voor?

Hallo, ik ben Tony P. Morgan, 54 jaar, geboren optimist, leraar, gewezen journalist en sinds kort ook auteur van een YA-fantasyroman.

• ‘VuurCirkel’ ligt sinds 18 november 2022 in de boekenwinkel. Op een schaal van 1 tot 10, hoe trots ben je nu?

Wat denk je? Ongelooflijk trots natuurlijk! Een roman uitbrengen is voor mij een droom die uitkomt. De eerste keer dat je je eigen boek in handen hebt, is bijzonder, zeker als je weet dat je jouw creatie met zoveel lezers kan delen.

•  ‘VuurCirkel’ is dan wel je eerste boek, maar je bent al langer bezig met schrijven, niet?

Absoluut. Schrijven zit in mijn hart. Zelfs tijdens mijn studies droomde ik ervan schrijver te worden. Het heeft echter tot pakweg tien jaar geleden geduurd vooraleer ik effectief iets heb gepubliceerd, met name een eerste musicalscript. Zo heb ik er al zeven geschreven. Ik hou van toneel, het is ook de perfecte leerschool om snedige dialogen te schrijven, maar er gaat niets boven een epische roman waarin je je fantasie volledig de vrije loop kan laten.

•  Waarom koos je voor YA en niet voor een thriller, bv.?

Aan mijn doelgroep geef ik les. Jongeren liggen mij na aan het hart. Het is een ongelooflijk boeiende leeftijd omdat jongvolwassenen op een keerpunt staan in hun leven. Er komt zoveel op hen af, zoveel hoop en verwachtingen. Ze zijn op zoek naar hun eigen doel in het leven, hun identiteit, hun stem. Als geen ander daagt een fantasiewereld hen uit keuzes te maken, hun angsten te overwinnen en te vechten voor hun dromen.

•  ‘VuurCirkel’ is een fantasy/YA.  Aan welke criteria moet volgens jou een boek voldoen om in dit genre te passen?

Ten eerste is ‘high fantasy’ escapisme van het zuiverste water: het boek neemt je in woord en beeld mee naar een geheel andere, opwindende wereld die toch heel herkenbaar is. Weet je, sommige lezers kiezen niet voor fantasy omdat het zogenaamd geen realiteit is. Dat is het wel. Hoewel niet de onze heeft die fictieve wereld voldoende gelijkenissen en verschillen om relevant te zijn. Ten tweede volgen in de fantasywereld sterke persoonlijkheden hun dromen. Hun wensen komen echter niet zomaar uit. Heel wat hindernissen, drama en spanning zijn hun deel.

•  Ben je zelf een fervent YA-lezer?  Tot welk genre behoren jouw favoriete leesboeken?

Een favoriet genre heb ik niet, maar als ik erover nadenk, boeien boeken en ook films of series mij het meest als ze iets magisch hebben, iets dat de gewone werkelijkheid overstijgt. Ik ben nogal fan van Zuid-Amerikaans magisch-realisme, maar evenzeer van de boeken van Stephen King. Hij is een meester in het creëren van dramatische spanning. In het fantasygenre kijk ik op naar Joe Abercrombie. Hij schrijft het soort verhalen waar ik van hou.

•  Hoe moeilijk of hoe gemakkelijk heb jij het ervaren om van een verhaal dat vorm kreeg in jouw hoofd tot een boek dat in de boekenwinkel ligt te komen?

Eerlijk? Ik heb dat zwaar onderschat. Schrijven is geweldig leuk, maar ook hard werken. Er komt enorm veel bij kijken en elk detail moet kloppen. Bovendien ben ik een taalfreak. Ik hecht veel belang aan de juiste formulering en een gevarieerde woordenschat.

•  Zat het verhaal helemaal klaar in je hoofd op het moment dat je begon te schrijven of deinde je mee op de golven van het plot en kwam je soms zelf voor onverwachte situaties te staan?

Zoals bij de meeste schrijvers, denk ik, had ik de grote lijnen van het verhaal in mijn hoofd. Ik wist hoe het begon en zag het einde al voor me. Maar schrijven zelf zorgt ook voor inspiratie. Gaandeweg krijg je ingevingen en wordt het plot complexer. Het is als een puzzel die je voortdurend moet leggen en telkens dienen zich nieuwe stukjes aan.

•  Moria is één van de aspiranten met een belangrijke missie.  Waarom koos je voor een meisje?

Enerzijds is gelijkheid van kansen een belangrijk thema dat helaas nog altijd bijzonder actueel is. Denk aan Afghanistan. In een uitgesproken mannenwereld moet Moria als enige meisje bewijzen dat ze gelijkwaardig is en haar plaats in de wereld verdient. Anderzijds wordt het voor een auteur pas echt interessant als zijn hoofdpersonage het zo lastig mogelijk heeft, als de afstand tussen haar droom en de realiteit bijna onoverbrugbaar groot is.

• De fabelachtige schepsels hebben ongewone namen. Hoe bedenk je ze?

Sommige namen bestaan, zoals de yeth. Andere, zoals merliks en arkwanen, zijn gebaseerd op associatie. Dat is ook zo met de eigennamen. Klanken roepen voor mij een soort gevoelsmatige betekenis op. Zo hebben de meeste ‘goede’ personages een a, o of i in hun naam. Noem het gek, maar ik hou wel van een beetje klanksymboliek.

•  Heeft de naam van het ‘mensenmeisje’ Moria een speciale betekenis? Vanwaar deze naam?

Het is een ode aan Tolkien. Ik was als kind fan. Moria is in ‘In de ban van de ring’ de naam van een ondergronds labyrint en in die zin wel passend voor de hachelijke weg die Moria wacht.

•  ‘VuurCirkel’ bulkt van de avonturen.  Ben jij zelf een avontuurlijk persoon?  Ga je graag uitdagingen aan?

Nee, in feite niet! Ik ben veeleer gesteld op structuur en controle. Anderzijds kan ik wel niet stilzitten. Ik probeer voortdurend mijn grenzen te verleggen en nieuwe uitdagingen op te zoeken.

•  Met welk personage of schepsel uit het boek voel je jezelf het meest verbonden?

Eigenlijk in grote mate met Cahmil, een personage dat pas in het volgende boek van de reeks verschijnt. Hij is de onhandige creatieveling met het hart op de juiste plaats. Ik kan me ook wel vinden in de 12-jarige merlik Hanzi omdat hij heel gedreven is en wil uitblinken in wat hij doet.

•  Als welk personage/schepsel zou jij het best gedijen in ‘VuurCirkel’?  Waarom?

Laat me dan maar een Aspirant zijn, iemand voor wie een mooie toekomst in het verschiet ligt. Bovendien hebben Aspiranten een magische gave en wie wil die nu niet?

•  Welk is jouw favoriete stuk(je)/passage in het boek?

Onmogelijk een keuze te maken, maar ik geniet wel van de scènes waarin Geru zijn tegenstander met gevlei bespeelt terwijl hij de lezer ook laat zien wat hij echt denkt. De ironie spat ervan af. Daarnaast hou ik ervan actie te beschrijven zoals een gevecht of een achtervolging. Dat is niet makkelijk, maar geeft wel veel voldoening.

•  Welke passage vind je zelf de meest spannende?

Voor mij zijn dat de rampzalige gebeurtenissen die de fabelachtige stad Mo Gerbba treffen. Geen spoilers, maar de stad wordt overspoeld door het kwade en het is maar de vraag of onze protagonisten er tijdig uit weg geraken.

•  De gedachten aan de toekomst worden naarmate het verhaal vordert steeds belangrijker. Het boek gaat ook over de soms moeilijke weg die jongvolwassenen moeten afleggen? 

Zeker wel. Je zou de tocht naar de hoofdstad Nova Alba die elke Aspirant moet afleggen zelfs symbolisch kunnen zien als de weg naar volwassenheid. Die verloopt soms met vallen en opstaan. Moria bijvoorbeeld twijfelt geregeld aan haar selectie en aan zichzelf. Ze maakt foute beslissingen, schat mensen verkeerd in, maar leert daar ook weer uit.

•  Je appelleert ook aan de burgerzin van je lezers?

Vanzelfsprekend. Jongeren worden klaargestoomd om deel uit te maken van de politieke, sociale en economische toekomst van de Republiek. Dat is een hele verantwoordelijkheid die veronderstelt dat je niet alleen jezelf op de eerste plaats zet, maar ook rekening houdt met de noden van anderen. Ook dat is een leerproces.

•  Je wijst op de verschillen tussen de personages maar evenzeer op wat hen verbindt.  Daar zit een boodschap in?

De Aspiranten zijn heel verschillend, ja. Niemand gaat op dezelfde manier met zijn selectie en magische gave om. Dat is ook logisch. Wat hen bindt, is hun achtergrond. Ze vertrekken allemaal vanuit een underdogpositie. Het leven heeft hen geen cadeaus gegeven, wat maakt dat hun honger naar prestatie, zelfvervulling en opwaardering eens zo groot is.

•  Welke thema’s hoop jij dat de lezer oppikt tijdens het lezen van jouw boek?

Naast gelijkheid van kansen staan vriendschap en vertrouwen centraal. Niet alleen met moed en doorzettingsvermogen kan je het kwade verslaan, daar heb je ook samenhorigheid voor nodig.

•  Het boek deed me denken aan The Hobbit. Kan je je hierin vinden?

Dat beschouw ik als een compliment. Moria’s queeste heeft inderdaad gelijkenissen met Bilbo’s reis. Sommige locaties zoals het woekerwoud of de grotten hebben veel gemeen met die van Tolkien. Als fantasylezer heb ik zelf graag dat er vertrouwde omgevingen of schepsels zijn, zolang de auteur er maar origineel mee omspringt en er daarnaast voldoende vernieuwing is. Ik denk dat ik daar wel in geslaagd ben.

•  Het boek heeft als doelgroep jongvolwassenen. Toch biedt het boek ook aan een volwassen publiek heel wat stof tot nadenken. Akkoord?

Helemaal akkoord. Er zit een belangrijke boodschap in die zowel jongeren als volwassenen aanbelangt. Het idee van het boek kwam er namelijk na de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016. Ik vatte niet waarom de minst capabele kandidaat het toen haalde. Dan schort er iets aan de democratie, dacht ik. En dus: wat als geen volwassenen, maar willekeurige jongeren worden geselecteerd als toekomstige leiders van het land? Zou dat werken? Blijft een dergelijk democratisch systeem overeind? Is het gevrijwaard van jaloezie, machtswellust en hebzucht? Dat is als het ware de denkoefening, de centrale vraag in ‘VuurCirkel’. En ik denk dat je het antwoord al kan raden …

•  Jouw boek valt tevens op door de mooie taal waarmee je alles onder woorden brengt.  Vraagt dat veel opzoek- en schrapwerk of put je gewoon uit je eigen taalreservoir?

Dank je wel. Ik hou van de schoonheid en rijkdom van onze taal. Hoe een paar woorden of een mooi beeld een hele wereld kunnen oproepen, dat is toch fantastisch. Daar kick ik op, ook al kost het mij uren om die juiste woorden te vinden, bij mezelf of in andere bronnen, maakt niet uit.

•  Tot slot: de ontknoping in ‘VuurCirkel’ lijkt een belofte op meer te suggereren.  Hoeveel delen zullen er nog volgen?  Is deel 2 al een project in uitvoering?

De VuurSaga is een trilogie, dus er volgen nog twee delen. De Aspiranten hebben de eerste horde genomen, maar ze zijn er nog lang niet. Hun kritische zin wordt verder aangescherpt. En het kwade is zeker nog niet verslagen. Jawel, ik ben volop aan het tweede deel bezig. De lezer zal echter nog een beetje geduld moeten oefenen: aan ‘VuurCirkel’ heb ik een vijftiental maanden gewerkt.

 

Dank je wel Tony voor jouw zowel boeiende als verhelderende antwoorden! ‘VuurCirkel’ geeft veel stof tot nadenken.  Het is nu uitkijken naar deel 2 van de Vuursaga.  Ik ben heel nieuwsgierig naar Cahmil (bespeur ik daar een typisch Vlaamse naam?).  Het kwade is inderdaad nog niet verslagen, maar zal het dat ooit zijn? 

Mag ik jou nog veel succes wensen!?

Bedankt en heel graag gedaan.

 

Anita