J. B. Ocean is het pseudoniem voor de twee schrijvende vriendinnen Barbara De Smedt en Joke Vander Aa. Hun eerste boek samen kreeg de titel ‘Blauw’. En nu zijn ze terug! ‘Kersenrood en kriekezot’ is hun tweede schrijfproject samen, ook deze keer onder de vleugels van Hamley Books. En wij van Boekinkt!! mochten hen wat vragen.
Dag Barbara en Joke!
• Jullie hebben jullie tweede boek van jullie samen uit. Hoe trots zijn jullie?
Joke: We schrijven
uiteraard samen, maar naast ons beiden delen ook de redacteurs etc… in het
eindresultaat. Dat maakt dat het best een intensief proces is, en dan ben ik
best wel trots op het eindresultaat. Vooral als ik mag vernemen dat anderen
plezier hebben aan het lezen van het verhaal.
Barbara: Een boek schrijven is steeds weer een heel project, en
het met twee auteurs doen maakt het nog ingewikkelder, dus: heel trots!
• Tussen ‘Blauw’ en ‘Kersenrood
en kriekezot’ zitten om en bij de twee jaar?
Voelde het vertrouwd om de draad weer op te pakken?
Joke: Blauw bleek een goede oefening te zijn geweest. En
doordat Barbara intussen ook individueel 2 boeken had afgewerkt was zij al meer
bekend met het technische aspect van een boek schrijven. Daardoor gingen we
deze keer meteen gestructureerder te werk. Het was wederom een hele fijne
ervaring, ook om te ontdekken dat we vaak dezelfde ideeën en smaken hebben. We
wisten vrij snel dat we ‘iets’ met eten zouden wilden doen. Onze eerste naam
voor het project was dan ook ‘Cookie’.
Barbara: Het was weer even wennen, maar dat is een
beetje zoals fietsen 🙂
• p. 10 “Soms weet je gewoon ..
“ Deze openener lijkt me heel autobiografisch!
Barbara, jij nam ooit de beslissing om België te verruilen voor een stek
in een ander land. Verwijst deze
uitspraak naar jou of ben jij Joke, ook iets van plan in deze zin?
Joke: Ik ben jaren geleden vanuit Vlaams Brabant naar
Antwerpen verhuisd. Hoewel ik dan wel binnen België bleef heb ik mijn leven
toch helemaal moeten ‘herinrichten’. Ik heb hier nu een fijne vriendenkring en
onze 4 kinderen hebben hier ook een gezellig leven. Ik ga dus nergens heen.
Barbara: Ik denk niet dat het een specifieke verwijzing naar een van ons was, tenzij onbewust? Het hoeft zeker ook niet over hele grote veranderingen te gaan, zoals verhuizen naar Portugal, maar eerder naar dat gevoel van vast te zitten in een bepaalde sleur en de behoefte voelen aan iets nieuws. Een nieuwe job, een ander kapsel, of wie weet gewoon een nieuw tapijtje in de woonkamer.
• Hoe verliep het schrijven als
duo nu jullie toch een heel eind uit elkaar wonen?
Joke: Met dank aan internet, google drive, en duidelijke
afspraken verliep dat vrij vlot. Hoewel het tempo wel hoog lag: iedere
maandagavond whatsappten we en overliepen we de hoofdstukken die we ter
voorbereiding hadden geschreven. Persoonlijk heb ik Barbara soms wel gemist in
‘real life’. Tijdens het schrijven van Blauw spraken we soms af in een
gezellige koffiebar om te fantaseren over het verhaal. Die momenten waren er nu
niet en dat was wel jammer.
Barbara: Hier kan ik Joke alleen maar bijtreden:
samen schrijven is veel leuker als je ook echt kan afspreken. Online is toch
niet hetzelfde…
• Hoe kreeg het boek de titel
‘Kersenrood en kriekezot’? Ik had het
woord ‘kriekezot’ nog nooit gehoord.
Joke: Door middel van een kleur in de titel toe te voegen
verwezen we ergens een beetje naar Blauw. Kersenrood paste mooi bij het
verhaal, of kwamen die kersen pas na het vinden van de titel? Dat weet ik niet
meer. Over ‘Kriekezot’ hebben we getwijfeld omdat we beseften dat dat in
Nederland geen gekend woord is. Maar het bekt zo lekker, dus hielden we voet
bij stuk.
Barbara: Ik had kriekezot ook nog nooit gehoord,
maar ik vond het geweldig klinken! Joke kwam daar al eerste mee. Het kersenrood
kwam natuurlijk door het verhaal van Georgina en Paolo.
• Charlie’s zaak noemt de Broc
’n Roll. Muziek is er quasi altijd. Zit jullie liefde voor muziek hier voor iets
tussen?
Joke: Absoluut. Muziek is heel bepalend voor de stemming We
wilden de sfeer dus zo een beetje in het verhaal brengen.
Barbara: Ik ben een grote muziekfanaat, dat komt
in mijn eigen boeken ook terug. Onze muzieksmaak verschilt wel, maar dat maakte
voor dit boek niets uit.
• Speelt Charlie in haar zaak
jullie lievelingsmuziek? Hoe zouden
jullie jullie muzieksmaak omschrijven?
Wie vinden we terug in jullie Spotifylijst?
Joke: Ik heb een zeer eclectische muzieksmaak. Bruce
Springsteen blijft mijn ultieme ‘crush’ maar evengoed kan ik enorm genieten van
Ludovico Einaudi of ga ik uit de bol op Nathaniel Ratecliff. Met iconische
Franse chansons weet je me ook altijd te verleiden.
Barbara: Charlie speelt vooral Joke’s
muzieksmaak, denk ik. Ik hou heel erg van alternatieve rock, zoals Afghan
Whigs, Pixies, Pearl Jam, maar evengoed van elektronische muziek zoals The XX
of meer recent Billie Eilish. Wanneer ik wil chillen zet ik Norah Jones op, of
iets klassieks. Mijn man speelt de platen van Neil Young en Bob Dylan grijs, en
die mannen kan ik ook wel pruimen.
• Het is een goed bewaard
geheim dat jullie van een wijntje houden.
Toch gaan jullie in dit boek voor een Breezerclub?
Joke: Voor alle duidelijkheid: Breezers drinken wij al jaren
niet meer! Bah! Haha! Maar toen wij jong waren dronken we dat wel, en het leek
ons een typische en herkenbaar drankje om te verwerken in het verhaal.
Barbara: Breezers zijn pure nostalgie!
• Charlie bant zorgen door
Netflix te kijken. Herkennen jullie zich
ook hierin? Wat is jullie favoriete film
of serie op dit platform?
Joke: Ik ben wel fan van Netflix, en misschien is series
kijken wel een vorm van escapisme. In ieder geval vind ik het ontspannend. Ik
vond ‘Casa de Papel’ spannend, ‘The Pier’ vond ik zalig wegdromen, ‘Breaking
Bad’ heb ik ook gebingewatched, … bij deze beken ik: ik heb een behoorlijk
meanstrame smaak.
Barbara: De beste serie van het afgelopen jaar
was voor mij Severance (Apple Tv). Ik ontdekte op Netflix The Fall, met Gillian
Anderson, en die vond ik ook super (al is die al wat ouder). Mijn all time
favorite series: Twin Peaks, The X-Files, Breaking Bad, Casa de Papel en nog
een boel andere waar ik nu even niet op kan komen.
• Antwerpen is heel prominent
aanwezig in ‘Kersenrood en kriekezot’.
Hebben jullie een connectie met de Sint-Andriesplaats, de Marnixplaats?
Joke: Eerder met Antwerpen in het algemeen. Ik woon er nu al
jaren (en begrijp dus niet waarom Barbara is weggegaan ;-) ). De plaatsen die
in het verhaal voorkomen vinden we beiden heel gezellige plekken in de stad.
Barbara: Ik ben in Antwerpen geboren en heb met
elke straat wel een connectie. Ik ging vroeger uit in de Aalmoezenier, niet ver
van de Sint-Andriesplaats. In een zijstraat van de Marnixplaats woonde een
vriendje van me.
• De Kloosterstraat is een voor
jullie bijzondere straat? Ze kwam ook
al voor in ‘Blauw’?
Joke: Er hangen niet echt gezamenlijke herinneringen aan
vast. Hoewel ik zelf wel een aantal jaren een kunstgalerie had in de
Kloosterstraat. Het is een bekende straat in het Antwerpse, het is er heerlijk
snuisteren, ook op zondag. Laat het een tip zijn!
Barbara: Joke is te bescheiden! Natuurlijk is de
Kloosterstraat zo belangrijk omdat zij daar een kunstgalerie uitbaatte, een
hele mooie! We hebben die in Blauw gebruikt, als de zaak van Olivia. Ik ben dol
op die straat, mijn man en ik houden erg van oude spullen en ons huis staat vol
van vondsten uit de Kloosterstraat. De moeite om eens op een zondag naartoe te
gaan.
• ‘Kersenrood en kriekezot’
snijdt onderwerpen aan die niet altijd vlot bespreekbaar zijn: oa
borstprotheses en lingerie. Wat willen
jullie hiermee bereiken?
Joke: Ik denk persoonlijk dat deze zaken onder vriendinnen of
zussen toch bespreekbaar zijn? En zo niet, dan hoop ik dat door erover te
schrijven alsof het doodnormale zaken zijn (wat ze ook zijn), de onderwerpen
toch bespreekbaarder worden.
Barbara: boeken verbreden onze kijk op de
wereld, dus kunnen wij als auteurs daar gebruik van maken. In Roadtrip naar
Nergens heb ik dat proberen doen met vroegtijdig zwangerschapsverlies, in Blauw
en Alleen speelt ongeplande zwangerschap dan weer een rol. Het zijn onderwerpen
die voor veel bij het leven horen.
• Nu Charlie knopen moet
doorhakken twijfelt ze tussen reizen en vrijwilligerswerk doen. Hebben jullie ooit vrijwilligerswerk
overwogen?
Joke: ik heb het overwogen toen mijn dochtertje nog heel
klein was en ik single. Helaas bleek het een kostelijke zaak en praktisch niet
haalbaar. Ik ben wel eens soep gaan uitdelen bij daklozen en ergens denk ik
toekomstgericht, wanneer ik meer tijd heb, dat ik me toch nog eens als
vrijwilliger opgeef.
Barbara: Ja! Waar ik woon zitten de asielen
overvol, dus af en toe helpen we daar een handje.
• De zussen delen een
fascinatie voor het Britse koningshuis?
Wat vinden zij zo fascinerend? Of
gaat het veel dieper dan dat en heeft het meer te maken met de band die ze
hadden met hun moeder?
Joke: die fascinatie hebben ze eigenlijk met de paplepel
meegekregen van hun moeder. En omdat de zusjes hun mama op jonge leeftijd
hebben verloren was dat ook een beetje hun manier om hun mama dichtbij te
houden denk ik. Een soort eerbetoon misschien zelfs.
Barbara: Ja, door die traditie levend te houden,
houden ze de herinnering aan hun moeder ook levend.
• Er wordt wat af geswipet in
‘Kersenrood en kriekezot’! Blijkt dat de
perfecte match vinden niet over rozen gaat.
Waarmee jullie willen zeggen?
Joke: De situaties in Kersenrood zijn wel verzonnen, maar ze
zijn gebaseerd op ervaringen van single vriendinnen. Je houdt het niet voor
mogelijk wat mensen meemaken op dates, werkelijk hilarisch. En ik blijf me
erover verbazen hoe moeilijk het is om een partner te vinden, althans voor de
meeste mensen die ik ken. Het lijkt wel of er nog weinig mensen echt engagement
willen tonen in een relatie.
Barbara: Haha, ik had een Tinder profiel
aangemaakt om eens te kijken hoe dat werkt (research! marktonderzoek!) en een
van de eerste foto’s die ik tegenkwam, was die van ‘klein zwembroekje’.
Hilarisch! Ik heb geen ervaring met het vinden van een partner via apps, maar
kan me voorstellen dat het soms ontmoedigend is. Maar ja, uitdaging moet er
zijn, niet? Een relatie is dat ook.
• Charlie’s Broc ’n Roll biedt
heel wat gezonde gerechtjes en lekkere dessertjes. Eten jullie graag? Altijd gezond? Of mag een kleine zonde zoals een brownie
altijd?
Joke: Zelf ben ik een heuse bourgondiër. Het pure type van
‘wining & dining’ als hobby. Ik kook ook erg graag. Vermits ik gezonde
voeding zeer belangrijk vind kook ik dagelijks vers en gaan we gierig om met
vlees, gluten en lactose. Maar jazeker, een brownie mag altijd! Of twee.
Barbara: Joke is van ons beiden de
keukenprinses, zonder twijfel. Zij heeft ook alle gerechtjes in Kersenrood
bedacht. Ik eet liever dan dat ik kook ;) Maar ik eet wel gezond. Op mijn
vijftiende besloot ik vegetariër te worden en enkele jaren geleden at ik zelfs
veganistisch, maar sinds ik naar Portugal ben verhuisd ben ik pescotariër en
eet ik dus wel weer vis en schaaldieren (vers uit de zee).
• Indien Charlie jullie lievelingsgerecht op de kaart zou zetten, wat
zou dat dan zijn?
Joke: Zo een makkelijke eter ik ben, zo’n grote twijfelaar
ben ik. Dus ik vind dit een zeer moeilijke vraag. Hangt ook af van het seizoen
of de plek waar ik me bevind.
Barbara: Pfoeh da’s moeilijk… Een zelfgemaakte
pizza met rucola en buffelmozzarella misschien? Of een slaatje met scampi en
mango…
• Met welk dessertje zou ze
jullie kunnen verleiden?
Joke: ook een moeilijke! Maar als ik zo meteen klaar ben met
dit interview ga ik mezelf verwennen met een dame blanche met meringue, dus dan
kies ik dat.
Barbara: Warme appeltaart met vanille ijs 🙂
• In wiens huid zouden jullie
kunnen passen: die van Beth, Georgina,
Charlie of Lin? Waarom?
Joke: dit is een leuke vraag, maar toch ook niet makkelijk.
Mijn eerste idee is dat ik eerder het losbollige van Beth heb en Barbara het
gedisciplineerde van Georgina. Maar ik heb zeker ook het kooktalent van Charlie
en Lin haar controle gedrag is mij helaas ook niet vreemd.
Barbara: Ik denk dat ik inderdaad vooral
Georgina in me heb, en zeker ook Lin. Maar ook wat van Simon!
• De rode draad in jullie
tweede boek doet sterk denken aan ‘Blauw’.
‘Familie’, ‘vriendschap’ en ‘eenzaamheid’ zijn terugkerende
thema’s. Omdat dit levensnoodzakelijke
waarden zijn voor jullie?
Joke: Het zijn inderdaad waarden die ons nauw aan het hart
liggen. En dat we zelf vriendinnen zijn zal er onbewust ook wel voor iets
tussen zitten.
Barbara: Ja, zussen en vrienden, dat zijn zaken
die terugkeren inderdaad. Joke heeft twee zussen, dus zij kent die dynamiek, en
zelf vinden we het leuk om over vriendschap tussen vrouwen te schrijven omdat
we zelf vriendinnen zijn.
• Jullie mogen hier kort jullie
boek promoten. Hoe overtuigen jullie de
lezer dat ze ‘Kersenrood en kriekezot’ zouden moeten lezen?
Joke: ik zou zeggen, laat het verhaal je overtuigen door het
boek te lezen.
Barbara: Kersenrood & Kriekezot is een warm
verhaal. Het combineert twee verhaallijnen, eentje in de jaren tachtig en
eentje nu, die samenkomen in een mix van lekker eten, vriendschap en liefde.
• Tot slot. Zijn er al plannen voor een volgend project
waarvoor jullie samen schrijven?
Joke: Wie weet …
Barbara: Never say never!
Barbara en Joke, bedankt voor jullie tijd!
Jullie laten het
achterste van jullie tong niet zien. 😊 Maar …, ik herinner mij dat jullie
op dezelfde manier reageerden na de publicatie van ‘Blauw’, toen we elkaar
ontmoetten in een wijnbar op het Zuid in Antwerpen. En kijk, ‘Kersenrood en kriekezot’ ligt nu
toch maar mooi in de boekhandel!
Hopelijk brengt 2023
jullie veel inspiratie!!
Anita
Joke: mijn allerliefste, zachtste, warmste en lekkerste
wensen voor jullie, en hartelijk dank om ons deze kans te bieden!
Happy New Year! xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten