Delict: boekpresentatie
Slachtoffer: Nachtvlinder van Carina van
Leeuwen
Plaats delict: Paagman FRED Den Haag
Tijdstip: 19 uur
Verdachten: alle bezoekers
Het is de derde keer dat Carina van Leeuwen
haar boek bij de mooiste boekhandel ( haar woorden ) presenteert.
Carina wordt geïntroduceerd door haar uitgever
Steven.
Volgens hem is werken met Carina altijd
verrassend. Zo zegt ze kort voor het begin van de boekpresentatie dat hij
degene is die haar mag aankondigen.
Nachtvlinder is het derde boek van Carina van
Leeuwen.
Waar ze het eerste boek nog als 1 grote grap
zag, het tweede boek als grappig, vindt ze het nu zelfs leuk om te schrijven.
Ze begint zich een echte schrijver te voelen.
Door omstandigheden heeft Carina het boek zelf
nog helemaal niet in handen gehad. Ze krijgt hem dan ook nu uitgereikt door
Steven. Trots houdt ze hem omhoog en zegt: "Dit is der! "
Het boek is kleiner van formaat dan de vorige 2
boeken. Dat is logisch volgens Carina, want zij is ook kleiner dan de rest.
Nachtvlinder is haar derde boek in 3,5 jaar.
Hoe is dat?
Ze vindt het leuk om haar verhalen die ze
meemaakt als rechercheur meemaakt te vertellen als auteur. Maar altijd zo dat
betrokken mensen niet herkenbaar zijn.
Sinds ze schrijft is ze actiever op social
media geworden. Onder de hashtags #auteursleven en #rechercheursleven deelt ze
dingen die ze meemaakt. Maar ook lezers maken gebruik van #auteursleven en
#vakantielezen om te laten zien op welke plekken op de wereld haar boeken
gelezen worden.
Wat ze wel jammer vindt is dat ze als auteur,
naast haar werk geen tijd meer overheeft om te lezen.
Om te blijven schrijven, vooral als ze even
niet verder komt, heeft ze een mantra :
Schrijf
Letters vormen een woord
Schrijf
Woorden vormen een zin
Schrijf
Zinnen vormen een bladzijde
Schrijf
Bladzijden vormen een hoofdstuk
Schrijf
Hoofdstukken vormen een boek
Schrijf
Letters vormen een woord
Schrijf
Woorden vormen een zin
Schrijf
Zinnen vormen een bladzijde
Schrijf
Bladzijden vormen een hoofdstuk
Schrijf
Hoofdstukken vormen een boek
Overal waar Carina gaat heeft ze boekjes en
pennen bij zich. Als ze bijvoorbeeld een echte Hagenees met bakkebaarden ziet,
dan moet dat opgeschreven worden. Net als opvallende woorden en zinnen. Alles
wat leuk, grappig of opvallend is wordt opgeschreven.
Carina is ook begonnen met het geven van
Masterclasses over moordonderzoeken. In het begin vond ze dat wel spannend,
want wie zouden er allemaal op af komen? Maar gelukkig is, sinds ze de
Masterclasses geeft, het moordcijfer niet gestegen.
Voor de presentatie van haar boek geeft ze ook
een Masterclass:
Naar de PD met de Unit Plaats Delict
Forensische opsporing is tegenwoordig populair.
Je hebt uiteraard de tv-series ( voor een deel verantwoordelijk voor de
populariteit ), maar ook schoenen, jurken, sokken en wat niet meer, met
motieven die te maken hebben met CSI.
PD staat voor: plaats delict. Bij 1 misdrijf
kun je meerdere plaatsen delict hebben.Denk bijvoorbeeld ook aan een
vluchtauto.
De PD wordt niet afgezet om lastig te zijn, al
willen mensen dat wel graag denken. Het is natuurlijk ook onhandig als je
straat is afgezet en je daardoor niet naar huis kunt.
Wat gebeurt er precies op zo'n PD?
- het veiligstellen van de sporen
- vastleggen van alles wat je ziet en meeneemt
- onderzoeken
- interpreteren: het denken in scenario's
Het is vooral een kwestie van heel goed kijken!
Je hebt verschillende soorten sporen:
- delict gerelateerd * direct
bijvoorbeeld een bloedspoor, dat is uniek door het DNA. En onomstotelijk
bewijs.
*
indirect bijvoorbeeld schoensporen, kan door iemand anders daar achtergelaten
zijn om de schuld op iemand
ander te
schuiven
- bewijs tegen de verdachte
- uitsluiten van de verdachte
- reconstructiewaarde, om de volgorde van het
delict te ontrafelen
Soms is een PD vervuild door de tussenkomst van
ambulancemedewerkers, want de hulpverlening gaat altijd voor! Al wordt het dan
lastiger om goede sporen te kunnen vinden.
Ieder mens is uniek, DNA. Waar je gaat laat je
sporen achter, altijd en iedereen. Maar je neemt ook sporen mee.
Volgens Dr. Edmond Locard ( een fransman, 1877
- 1966 ) en grondlegger van het sporenonderzoek:
"Every contact leaves a trace."
Waarom draagt iedereenvan die witte pakken,
mutsjes, handschoenen en slofjes op een PD?
Om contaminatie te verkomen. Ofwel vervuiling
door eigen sporen daar achter te laten.
Het is een uitdaging om te ontdekken welke
sporen van belang zijn. Denk bijvoorbeeld aan het huis: is het normaal netjes
en opgeruimd, of heerst er altijd een gezellige wanorde.
Het sporenonderzoek duurt lang omdat je het
maar 1 keer kunt doen, zodra de PD is vrijgegeven komen er veel andere en
nieuwe sporen bij. Daarom moet het meteen heel grondig gebeuren.
Waarom mag niet iedereen meekijken op een PD?
- privacy van het slachtoffer en de verdachte
- daderkennis, niet alles wat gevonden wordt,
wordt wereldkundig gemaakt. Omdat het specifieke daderkennis kan zijn
- het tegengaan van contaminatie
CSI vs de realiteit
* de tv ruik je niet. Het ruikt niet naar
bloemetjes op de gemiddelde PD
* arbeidstijdenwet?
Jammer joh...je eet wanneer het kan. En
bent klaar als je klaar bent, niet als je tijd erop zit
* je werkt nooit met blote handen
* hoge hakken en wapperende haren...op een PD?
No way! Niet handig
* legt een grote druk op een relatie. Je bent
nou eenmaal niet thuis wanneer ieder ander wel thuis zou zijn. Staat het eten
op tafel...ja, jij bent nog op de PD
* het werk dat we doen is niet gewoon en zal
het ook nooit worden
Het is een kleine stap voor de onderzoeker,
maar een grote stap voor het onderzoek.
Dan komt er een: waar is het gat-moment voor
mij.
Ik moet lachen, hoorbaar lachen. Daarop herkent
Carina mij meteen van vorig jaar in Amsterdam. Dat ik een half uur hard moest
lachen om iets en tot niets meer in staat was. En natuurlijk werd dit met het
publiek gedeeld...Dank je wel! :)
Dan is het tijd voor:
Everything you always wanted to know about
#rechercheurs- & #auteursleven*
* but never dared to ask
Voordat Carina bij de politie ging heeft ze
gewerkt als ok-assistente.
Dat is zeker een voordeel in haar huidige werk.
Ze begrijpt meer van wonden en het lichaam.
De eerste keer dat ze een sectie bijwoonde
dacht ze: wat doe je nou? Dat komt nooit meer goed!
Humor is na ademen en liefde ( oh ja en
eten...) het allerbelangrijkste. Anders hou je dit werk niet vol. Geen betere
humor dan politiehumor.
Naast het werk bij het cold-case team en het
schrijven geeft Carina ook nog les op de hogeschool Amsterdam. Aan de opleiding
Forensische Opsporing.
Ze is gevraagd om te komen werken in Amsterdam,
in eerste instantie tijdelijk, vanwege de heropening van de Schiedammer
Parkmoord. Later is ze helemaal opgenomen in het nieuwe cold-case team. De
keuze was makkelijk, mede omdat Amsterdam het ook mogelijk maakte dat ze les
ging geven op de hogeschool, iets wat een grote wens van haar was.
Het is ook lekker om niet meer te werken in je
eigen stad. Je bent niet meer op de hoogte van wat voor ellende er allemaal in
de stad gebeurt. Plaatsen worden door die kennis niet meer
"vervuild".
Mooie uitspraak om mee te eindigen...
Julia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten