Titel: Pussy album
Auteur: Stella bergsma
Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar
Publicatiedatum: januari 2016
Op de achterflap
Eva van Liere, 37 jaar, lerares, vrouw, poëzieliefhebster, junk. Ze houdt wanhopig van het leven, maar dat is niet wederzijds. Ze verloor haar relatie en later haar werk, omdat ze het met een leerling deed. Ze kan zich niet herinneren of dat allemaal gebeurde om hoe ze is, of dat ze zo is omdat dat allemaal gebeurde.
Woordfetisjiste, misantrope, borrelbefster. Hoed u: ze neukt terug, maakt kutafdrukken op uw nieuwe bank en schreeuwt haar naam van de daken. En ja, haar leven raakt volledig ontspoord. En ja, misschien kan de liefde haar nog redden. Of is Eva een gevallen vrouw die nooit meer op zal staan? Die nooit meer op wil staan?
Over de auteur
Stella Bergsma is schrijfster, opiniemaakster, dichteres en frontvrouw van de band EINSTEINBARBIE. In 2013 verscheen haar bundel Cupcakes met gedichten en songteksten bij uitgeverij Lebowski en afgelopen jaar vertaalde ze de gedichten van Charles Bukowski. Ze bedacht de term "sletvrees" en schreef voor onder andere de Volkskrant, Opzij en Joop.nl columns over seks en andere ongemakkelijke zaken.
Cover
Soort beige-wit-achtige ondergrond.
Titel in schuingeschreven letters.
Een roze-rode roos. Met daarin verwerkt de vorm van een vagina.
Als je snel langs het boek loopt zal dat laatste misschien niet eens opvallen. Zou ik het boek oppakken in de winkel? Geen idee eerlijk gezegd. Misschien vanwege de titel.
Zou ik het boek kopen na het lezen van de achterflap? Niet snel. De grofheid zou mij toch afschrikken, denk ik.
Mijn mening
Nadat ik het boek in handen kreeg om te recenseren hebben we best lol gehad om de eerste indrukken van het boek. Nou, Juul, succes, dat gaat wat worden!
Maar is dat ook zo? Is het alleen maar platte seks om de seks? Zoveel mogelijk het gebruik van de woorden neuken, kut, pik, geil enzovoort?
Nee! Dat is zeker niet het geval. Het verhaal is veel meer dan dat. Er komt aardig wat seks in voor, dat is waar. Maar dat is wat mij betreft niet waar het boek over gaat. Voor mij gaat het boek over een vrouw die weet wat ze wil, maar de wereld niet begrijpt. En de wereld begrijpt haar niet. Daardoor komt ze in een negatieve spiraal tot het einde....Wat dat einde precies is ( de dood? ) wordt niet duidelijk. Dat mag je zelf invullen. Eindig je optimistisch met hoop: Eva redt het/ wordt gered. Of negatief: ze gaat dood. Ik neig ernaar te denken dat ze het redt.
Bergsma maakt gebruik van prachtige zinnen, haar taal is anders, maar zo mooi, zo poëtisch.
Een aantal voorbeelden:
* Ik schop tegen de stoep. Ik heb zin om me te laten vallen tot ik ook een tegel ben.
* Ingesneeuwd, gestikt in slechte poëzie.
* Geparfumeerd alcoholisme ( = een likeurtje ).
* Een onbekende zit in je omhulsel.
* Ik hoop dat deze man me uitwoont tot er geen huur meer is.
En zo staat het boek vol met nog meer van dit soort juweeltjes. Van de taal heb ik echt genoten.
Het seksuele gedrag is een pantser tegen wat Eva werkelijk voelt. Ze is vooral een hele eenzame, mislukte vrouw, die wel wil, maar niet meer kan. Een vrouw die zich afreageert met seks en onmatig veel drank.
Ze kan niet loskomen van haar ex die haar verlaten heeft. Door het hele boek heen heeft ze het terugkerende mantra: "Aan jou denk ik pas als ik doodga."
Wat dus niet zo goed lukt...
De seks is hard, rauw en vulgair. Maar het is ook een middel om te zijn. En om juist niet te zijn. De seks is nooit teder, altijd functioneel.
Het is geen boek waarbij je gaat zitten en het in een ruk uitleest. Daarvoor is het te verwarrend, te depressief, te desolaat. Ik moest tussendoor echt steeds even mijn zinnen verzetten om niet mee te gaan in die negatieve spiraal.
"Seks is een makkie, het leven is geen doen."
Schrijfstijl: 5
Psychologie: 4
Cover: 2
Leesplezier: 3,5
3,5 sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten