
Uiteindelijk wordt het verdwenen been een reddingsboei. Marcus mag zijn been kwijt zijn, maar zijn levenslust raakt iedereen en de emoties komen los. Alleen Olivia blijft op het eerste gezicht kil en onbewogen doorgaan. Hoewel? " Zien de anderen haar ook als de harde,ambitieuze directeur die een verloren glorie wil herstellen "? Loslaten,doorgaan en liefhebben zijn de thema's die in dit kleinood aan bod komen..Wat nog nadrukkelijker aanwezig is , is het omgaan met gevoelens. Dit zie je duidelijk als Marcus in huis komt en onverwachte bondgenoten vind in Olivia's gezin..Olivia voelt zich buitenspel gezet ,ongewild verdrietig door de amputatie en radeloos door de gebeurtenissen thuis en op haar werk.
Esther Gerritsen schreef dit boek als Boekenweekgeschenk en het raakt stilaan je gevoelige snaar.... De ontwrichtende gezinsverhoudingen en de relaties onderling worden mooi weergegeven in pakkende dialogen. .Wat wel wat onrealistisch overkomt is het einde...Natuurlijk moest het verhaal in ongeveer 96 pagina's gegoten worden wat de schrijfster haar vertelkunst beknotte maar het plot had anders kunnen zijn.. Broer is een fijn geschreven verhaal maar het einde lijkt wel uit een Amerikaanse film te komen. Meer verklap ik niet ...Wil je ontdekken waarom het einde anders mocht,lees dan het verhaal en misschien oordeel jij wel anders.
***
Fany
Geen opmerkingen:
Een reactie posten