De verwarde cavia van Paulien Cornelisse

Het verhaal

Cavia werkt op de afdeling Communicatie. In korte humoristische hoofdstukken leren we haar en haar collega's kennen. Stella van Human Resources. Ruud het enge hoofd van de afdeling Financiën. En Harm-Jan van de IT-afdeling, die al sinds 1999 een tamagotchi in leven houdt. Een cavia die in een kantoortuin tussen de mensen werkt: het klinkt wat onwaarschijnlijk, maar iedereen die ook maar een blauwe maandag op een kantoor heeft gewerkt, zal de avonturen van de verwarde cavia herkennen. Van een symbiotische relatie met het koffiezetapparaat tot passief-agressieve e-mails en duizelingwekkende perikelen rond de lief- en leedpot. De verwarde cavia is een grappig en ontroerend boek, onmisbaar voor iedereen die wel eens collega's heeft gehad, of ze misschien nog steeds wel heeft.

Over de auteur

Paulien Cornelisse is geboren op 24 februari 1976.

Haar eerste voorstelling, 'Dagbraken' werd enthousiast ontvangen door publiek en Pers. De Volkskrant noemde Dagbraken 'knap, boeiend en origineel', en merkte op: 'We hebben er met Paulien Cornelisse een echte belofte bij. Een intrigerende cabaretière die diepgang op een kolderieke manier kan verkopen.'

In de herfst van 2010 won Paulien de Neerlands Hoop Prijs, een prijs voor de meest veelbelovende theatermaker met het grootste toekomstperspectief.

In 2007 stond ze in de finale van het Leids Cabaret Festival.

Paulien schreef 'Taal is zeg maar echt mijn ding' en ze schreef mee aan het hoorspel 'Paul Vlaanderen en het Tijdmysterie'. In de herfst van 2010 won ze de Tollensprijs.

Ooit studeerde Paulien psychologie en Algemene Taalwetenschap (niet afgemaakt). Ze studeerde voornamelijk aan de Universiteit van Amsterdam, maar ook even in Boston, en in Hiroshima. Ze begon met kleinkunst bij Crea, de culturele organisatie van de UvA, en met schrijven bij Folia, het universiteitsblad. 

Cover

Hardblauw met witte letters. En een witte getekende cavia. Een hele simpele cavia, maar daardoor juist aansprekend.

Het boek valt in de boekwinkel zeker op.

Mijn mening

Ik vind Paulien Cornelisse leuk. En grappig. 

Maar een verhaal over een cavia die op een kantoor werkt...ik zag het niet voor me.

Tijdens het lezen vergat ik vaak dat Cavia daadwerkelijk een cavia was. Ik zag haar toch echt voor me als een vrouw.

Daar door werden de momenten dat het over de vacht ging best verwarrend.

Cavia is lief, bescheiden, maar ook anders. En niet alleen omdat ze een cavia is.

Ze heeft een lichte dwangneurose wat haar paperclips, opschrijfboekjes, nietjes enz. betreft. Ook kan ze niet langs de kantoorboekhandel lopen zonder iets te kopen.

Wat vertrouwd is laat ze niet zomaar achter.

Je moet haar wel in je hart sluiten.

Het kantoorverhaal is herkenbaar. Het zou elk willekeurig kantoor, waar ter wereld dan ook, kunnen zijn.

De lief en leedpot, andere dingen tussen je werk door doen. Ongeduldige leidinggevenden. Roddel en achterklap.

Het boek leest lekker weg, ik heb het in een paar uurtjes gelezen en me er zeker mee vermaakt.

Verwacht geen boek zoals de andere boeken van Paulien Cornelisse. Het is duidelijk een verzonnen verhaal.

Plot: 3,5

Schrijfstijl: 4

Cover: 4

Psychologie: 3,5

Leesplezier: 4

Krappe 4 sterren