Je hebt soms van die mensen die meteen een allergie bij je oproepen. Mensen die als ze op tv verschijnen er voor zorgen dat je wegzapt.
Ik heb dat bijvoorbeeld met Heleen van Royen. Kan zij, uiteraard, niks aan doen. Maar ik kan gewoon niet naar haar kijken en luisteren zonder dat de griebels over mijn grabbels lopen. Brrr.
Of Prem met de moeilijke achternaam. Doodmoe word ik van die man.
Nu zijn er veel mensen die "iets" tegen Sylvana Simons hebben, wat dat "iets" dan ook moge zijn.
Het gaat zelfs zo ver dat er een Facebook-event is gemaakt om haar op 6 december uit te zwaaien. Samen met Sinterklaas en zijn pieten. Er zijn al duizenden mensen die zich hebben aangemeld voor dit evenement.
Dat gaat ver. In mijn ogen te ver!
Ik kan me best voorstellen dat mevrouw Simons allergische reacties oproept, want hé, negatieve aandacht is ook aandacht! En de laatste tijd doet ze wel heel erg haar best om op een negatieve manier die aandacht te vragen.
Maar wat ze ook doet of zegt: het rechtvaardigt al die racistische reacties totaal niet.
Ik schrik daar van. En begrijp het ook niet. Wil het niet begrijpen.
Uiteraard mag je het met iemand oneens zijn. Ik zou zelfs zeggen: graag! Dat maakt het allemaal veel interessanter dan wanneer iedereen overal hetzelfde over denkt.
Maar het lijkt tegenwoordig wel onmogelijk om het met respect met iemand oneens te zijn.
Waarom schreeuwen, bedreigen, discrimineren?
Ik ga zo echt niet met meer begrip naar jou standpunt kijken. Sterker nog, ik raak meer overtuigt van mijn eigen standpunt.
Ik ga zo echt niet met meer begrip naar jou standpunt kijken. Sterker nog, ik raak meer overtuigt van mijn eigen standpunt.
De samenleveing verhardt. De tijden zijn moeilijk. Mensen vechten voor hun eigen plekje en hun eigen bestaan. Ik ook. Maar ik zal in dat gevecht nooit, maar dan ook nooit, grijpen naar racisme. Want geen mens is beter dan de ander, alleen vanwege afkomst. Dat klopt niet en dat mag niet!
Ik blijf altijd maar weer hopen dat mensen gaan inzien dat racisme niet kan. Nooit.
Maar helaas weet ik ook dat ik wat dat betreft op een roze wolk vertoef.
Maar...hopen, ja...dat mag altijd, toch?
Wees lief voor elkaar!
Julia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten