maandag 17 april 2017

Geen kind meer van Esther Boek

Over de schrijver:

Ik ben geboren in het Brabantse Uden en groeide op in Volkel. Als kind was ik al gek op lezen en schreef gedichten over alles wat me bezig hield. Naast lezen had ik een tweede liefde, paarden. Jarenlang ben ik lid geweest van de rijvereniging in dit kerkdorp. Na de lagere school volgde ik de middelbare school in Uden en volgde opleidingen binnen de gezondheidszorg. Na mijn schoolse leven ging ik werken bij een, hoe kan het ook anders, boekhandel in Uden om uiteindelijk dan toch in de gezondheidszorg terecht te komen. Ik ben werkzaam geweest bij een huisarts, in verschillende ziekenhuizen en werk nu alweer enkele jaren in de zorg rondom kinderen. In 2003 verhuisde ik naar de Betuwe waar ik met mijn man en drie zonen een prettig leven leefde. Tot de aangifte van verkrachting tegen een van mijn kinderen kwam. Een gebeurtenis die de latere basis zou worden van mijn debuut: Geen kind meer, een psychologische thriller die op 31 maart 2017 bij De Crime Compagnie zal verschijnen.

Achterflap:

Het is de eerste dag van de voorjaarsvakantie als Dex door twintig man politie van zijn bed wordt gelicht op verdenking van verkrachting. Zijn leven staat op zijn kop, maar ook dat van de rest van de familie waaronder zijn moeder Anna. Zij strijdt om de onschuld van haar zoon te bewijzen en gaat de confrontatie aan met de leugens, het geweld en het machtsmisbruik van justitie.

Ondanks dat dit een verhaal is over groot onrecht is dit niet louter een boek over onmacht, verdriet en woede. Het gaat vooral over de kracht van onvoorwaardelijke liefde. Een boek over de strijd naar gerechtigheid. Esther Boek schreef deze aangrijpende misdaadroman naar aanleiding van haar eigen ervaringen. Haar zoon werd uiteindelijk in hoger beroep vrijgesproken van de aanklacht.

Mijn mening:
Geen kind meer, een titel die je op meerdere manieren uit kunt leggen, en zo voelt het tijdens het lezen van het hele boek. Een cover die iets bij me los maakt. Vlinders horen te fladderen in de vrije natuur, net zoals kinderen een onbezorgd leven moeten kunnen leiden. Op de cover zijn de vlinders opgesloten in een glazen potje, zo voelt het voor Dex en zijn familie ook. Iedere ouder houdt onvoorwaardelijk van zijn kind, zal voor hem door het vuur gaan. In dit verhaal draait het om Anna, de moeder van 3 zonen, Dex, Daan en Pepijn. De acht jarige  Pepijn is geboren uit haar tweede huwelijk met Martijn, voor hem heeft ze alles achter gelaten en is elders in het land gaan wonen. Na een moeizame tijd is alles weer op de rails en leiden ze een gelukkig leven.
Het noodlot slaat toe als Dex wordt opgepakt voor verkrachting van twee meisjes. Beiden hebben aangifte gedaan en het hele gezin belandt in een hel. De hoofdstukken vanuit de slachtoffers geschreven doen mijn nekharen overeind staan, het is bizar hoe ver meiden kunnen gaan om hun zin te krijgen.
Het is voor Dex een traumatische ervaring als hij met bruut geweld van zijn bed wordt getild, geen contact mag hebben met het thuisfront en als een zware crimineel wordt behandeld. Anna is van het begin af aan overtuigd van zijn onschuld, maar stuit op een muur van onbegrip. Toch blijft ze openingen zoeken om haar zoon te laten voelen dat ze onvoorwaardelijk van hem houdt, dit zorgde meerdere keren voor een brok in mijn keel. Ongelofelijk dat je gelijk als dader wordt neer gezet terwijl het onderzoek nog in volle gang is. Je bent afhankelijk van de betrokkenheid en empathie van zowel de advocaat als het onderzoeksteam, ook binnen het onderzoeksteam wordt in mijn ogen veel te snel geoordeeld.
Het verhaal berust op ware feiten en is vooral uit het hart geschreven. De liefde van Anna voor haar zoon raakt je tot op het bot. Je voelt de machteloosheid, maar vooral ook de angst dat dit wel eens helemaal de verkeerde kant op zou kunnen gaan. Een gebeurtenis die je als ouder van binnen helemaal opvreet maar waar heel het gezin gedurende de rest van hun leven mee moeten dealen. Ondanks dat er een vrijspraak komt is de schade in het gezin al aangericht. Na het lezen kan ik alleen maar trots zijn op Anna, een sterke vrouw die haar zoon onvoorwaardelijk heeft gesteund tijdens deze nachtmerrie.
Geen kind meer is een boek wat in mijn ogen elke ouder met pubers zou moeten lezen, het schudt mensen wakker om eerst eens na te denken alvorens met een vinger te wijzen of te oordelen. Het is een levensechte thriller die je je ergste vijand niet gunt.
De boodschap om je kind altijd te blijven steunen als je overtuigd bent van zijn onschuld is op een aangrijpende manier overgebracht. Het is een zware klus om hierbij de buitenwereld buiten te sluiten maar anders overleef je het niet.
Het schrijven van dit boek heeft er vast aan bij gedragen om deze zware periode van onzekerheid te verwerken en een plek te geven.
Een verhaal wat me om persoonlijke redenen lang bij zal blijven…

Geen kind meer is voor mij 4,5 ster waard
Bianca


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...