Over de schrijver:
Ik ben geboren in het Brabantse Uden en groeide op in
Volkel. Als kind was ik al gek op lezen en schreef gedichten over alles wat me
bezig hield. Naast lezen had ik een tweede liefde, paarden. Jarenlang ben ik
lid geweest van de rijvereniging in dit kerkdorp. Na de lagere school volgde ik
de middelbare school in Uden en volgde opleidingen binnen de gezondheidszorg.
Na mijn schoolse leven ging ik werken bij een, hoe kan het ook anders,
boekhandel in Uden om uiteindelijk dan toch in de gezondheidszorg terecht te
komen. Ik ben werkzaam geweest bij een huisarts, in verschillende ziekenhuizen
en werk nu alweer enkele jaren in de zorg rondom kinderen. In 2003 verhuisde ik
naar de Betuwe waar ik met mijn man en drie zonen een prettig leven leefde. Tot
de aangifte van verkrachting tegen een van mijn kinderen kwam. Een gebeurtenis
die de latere basis zou worden van mijn debuut: Geen kind meer, een
psychologische thriller die op 31 maart 2017 bij De Crime Compagnie zal verschijnen.
Achterflap:
Het is de eerste dag van de voorjaarsvakantie als Dex
door twintig man politie van zijn bed wordt gelicht op verdenking van
verkrachting. Zijn leven staat op zijn kop, maar ook dat van de rest van de
familie waaronder zijn moeder Anna. Zij strijdt om de onschuld van haar zoon te
bewijzen en gaat de confrontatie aan met de leugens, het geweld en het
machtsmisbruik van justitie.
Ondanks dat dit een verhaal is over groot onrecht is dit niet louter een boek over onmacht, verdriet en woede. Het gaat vooral over de kracht van onvoorwaardelijke liefde. Een boek over de strijd naar gerechtigheid. Esther Boek schreef deze aangrijpende misdaadroman naar aanleiding van haar eigen ervaringen. Haar zoon werd uiteindelijk in hoger beroep vrijgesproken van de aanklacht.
Ondanks dat dit een verhaal is over groot onrecht is dit niet louter een boek over onmacht, verdriet en woede. Het gaat vooral over de kracht van onvoorwaardelijke liefde. Een boek over de strijd naar gerechtigheid. Esther Boek schreef deze aangrijpende misdaadroman naar aanleiding van haar eigen ervaringen. Haar zoon werd uiteindelijk in hoger beroep vrijgesproken van de aanklacht.
Mijn mening:
Geen kind meer, een titel die je op meerdere manieren uit
kunt leggen, en zo voelt het tijdens het lezen van het hele boek. Een cover die
iets bij me los maakt. Vlinders horen te fladderen in de vrije natuur, net zoals
kinderen een onbezorgd leven moeten kunnen leiden. Op de cover zijn de vlinders
opgesloten in een glazen potje, zo voelt het voor Dex en zijn familie ook.
Iedere ouder houdt onvoorwaardelijk van zijn kind, zal voor hem door het vuur
gaan. In dit verhaal draait het om Anna, de moeder van 3 zonen, Dex, Daan en
Pepijn. De acht jarige Pepijn is geboren
uit haar tweede huwelijk met Martijn, voor hem heeft ze alles achter gelaten en
is elders in het land gaan wonen. Na een moeizame tijd is alles weer op de rails
en leiden ze een gelukkig leven.
Het noodlot slaat toe als Dex wordt opgepakt voor
verkrachting van twee meisjes. Beiden hebben aangifte gedaan en het hele gezin
belandt in een hel. De hoofdstukken vanuit de slachtoffers geschreven doen mijn
nekharen overeind staan, het is bizar hoe ver meiden kunnen gaan om hun zin te
krijgen.
Het is voor Dex een traumatische ervaring als hij met
bruut geweld van zijn bed wordt getild, geen contact mag hebben met het
thuisfront en als een zware crimineel wordt behandeld. Anna is van het begin af
aan overtuigd van zijn onschuld, maar stuit op een muur van onbegrip. Toch
blijft ze openingen zoeken om haar zoon te laten voelen dat ze onvoorwaardelijk
van hem houdt, dit zorgde meerdere keren voor een brok in mijn keel. Ongelofelijk
dat je gelijk als dader wordt neer gezet terwijl het onderzoek nog in volle
gang is. Je bent afhankelijk van de betrokkenheid en empathie van zowel de
advocaat als het onderzoeksteam, ook binnen het onderzoeksteam wordt in mijn
ogen veel te snel geoordeeld.
Het verhaal berust op ware feiten en is vooral uit het
hart geschreven. De liefde van Anna voor haar zoon raakt je tot op het bot. Je
voelt de machteloosheid, maar vooral ook de angst dat dit wel eens helemaal de
verkeerde kant op zou kunnen gaan. Een gebeurtenis die je als ouder van binnen
helemaal opvreet maar waar heel het gezin gedurende de rest van hun leven mee
moeten dealen. Ondanks dat er een vrijspraak komt is de schade in het gezin al
aangericht. Na het lezen kan ik alleen maar trots zijn op Anna, een sterke
vrouw die haar zoon onvoorwaardelijk heeft gesteund tijdens deze nachtmerrie.
Geen kind meer is een boek wat in mijn ogen elke ouder
met pubers zou moeten lezen, het schudt mensen wakker om eerst eens na te
denken alvorens met een vinger te wijzen of te oordelen. Het is een levensechte
thriller die je je ergste vijand niet gunt.
De boodschap om je kind altijd te blijven steunen als je
overtuigd bent van zijn onschuld is op een aangrijpende manier overgebracht. Het
is een zware klus om hierbij de buitenwereld buiten te sluiten maar anders
overleef je het niet.
Het schrijven van dit boek heeft er vast aan bij gedragen
om deze zware periode van onzekerheid te verwerken en een plek te geven.
Een verhaal wat me om persoonlijke redenen lang bij zal
blijven…
Geen kind meer is voor mij 4,5 ster waard
Bianca
Geen opmerkingen:
Een reactie posten