54 minuten van Marieke Nijkamp

 Titel: 54 minuten

Auteur: Marieke Nijkamp

Uitgeverij: Harpercollins Young Adult

Pagina’s: 320

Over de schrijfster: Marieke Nijkamp is een geboren en getogen Nederlandse en in hart en nieren Twentenaar. Nijkamps debuutroman, This is Where It Ends, is in 2016 in de Verenigde Staten verschenen bij Sourcebooks Fire. Dit young adult verhaal volgt vier tieners gedurende de 54 minuten van een schietpartij op een middelbare school. De Nederlandse editie van This Is Where It Ends verscheen najaar 2016 bij HarperCollins Holland.

Achterflap: 10 :00 De directeur van Opportunity High School beëindigt haar toespraak en verwelkomt alle leerlingen voor het nieuwe semester. 10 :02 De leerlingen staan op om naar hun klassen te gaan. 10 :03 De auladeuren gaan niet open. 10 :05 Iemand begint te schieten. Uiterst minutieus volgt 54 Minuten vier jongeren tijdens een schietpartij op een middelbare school. Verteld vanuit verschillende perspectieven kom je achter de motieven van de schutter en word je als het ware de terreurdaad ingezogen.

“ Om me heen klinkt het woord “wapen,” en dan wordt het stil.”

Wat ik van dit verhaal vind: Als ik de cover van 54 minuten bekijk, waarop op een zwarte achtergrond, vrolijke gekleurde krijtjes kapot geschoten worden, vraag ik me af, welk drama zich in dit verhaal af gaat spelen.

Als ik begin te lezen, merk ik dat het me best moeite kost om in het verhaal te komen, in een korte tijd maak je kennis met meerdere personages, die in de ik vorm geschreven zijn en ook nog allemaal onderlinge banden met elkaar hebben, waardoor je echt op moet blijven letten.

Zo maken we kennis met Claire, Tomas, Autumn en Sylv, ieder heeft zo z’n eigen problemen en hoofdstuk na hoofdstuk kruipen de personages dieper onder je huid en lijkt het net of je met ze meeloopt verder door het verhaal.

Ook leren we Tyler kennen, de jongen die de aanslag pleegt, ook van zijn achtergrond wordt tijdens het lezen het één en ander duidelijk, ook lees je dat er veel meer achter schuil gaat, voordat iemand tot zo’n daad komt.

Marieke Nijkamp is het echt gelukt om de angst, die de personages voelen, ook de lezer te laten voelen.

Onbewust gingen mijn gedachten tijdens het lezen dan ook weer terug naar het eiland Utoya in Noorwegen, waar een gedenkplek is die ik al meerdere malen heb bezocht, ook daar heeft een schietpartij plaatsgevonden, waar de kinderen ook als ratten in de val zaten en geen kant op konden.

Dit boek komt echt angstaanjagend realistisch over, maar waarschijnlijk staat het nog in schril contrast om zoiets echt mee te moeten maken, je moet er niet aan denken.

Al met al vond ik dit een erg heftig verhaal, waarvan ik eigenlijk vind dat het verplicht gelezen moet worden op het middelbaar onderwijs.

 “Overal zie ik dood, overal zie ik bloed.”

Marieke Nijkamp heeft met, “54 minuten,” een levensecht, angstaanjagend en dramatische thriller geschreven, waarvan je hoopt dat het nooit meer gebeurd.

Waardering:

Plot:4

Schrijfstijl:4

Organailteit:4

Psychologie:4

Leesplezier:4

Spanning:4

Ik geef, “54 minuten,” van Marieke Nijkamp 4 kraaien.

Heidi