‘Sneeuwland’ van Yasunari Kawabata

 (4****)

Het verhaal: Tegen de achtergrond van een traditioneel Japans kuuroord schildert deze roman de gevoelswereld van Shimamura, die menselijke verhoudingen vooral op esthetiserende wijze ervaart, en de op hem verliefde, veel meer direct voelende plattelandsgeisha Komako. Hun verhouding wordt nog gecompliceerd door de aanwezigheid van een tweede vrouw, Yoko. Is Komako in staat de kloof die haar van de esthetiserende Shimamura scheidt te overbruggen?

Geschreven in een prachtige sfeer die doet denken aan de haiku. Op een heel poëtische manier betrekt Kawabata het landschap en de sfeer van de seizoenen in zijn vertelling. Het boek ademt echt de Japanse sfeer uit. Dromerige beelden. Het straalt een zeker mystiek uit. Een roman vol tegenstellingen ook, ik noem maar wat: het contrast tussen sneeuw en koude en vuur en hitte; het verschil tussen de stad en het platteland; het verschil tussen de karakters van de twee hoofdpersonages.

De vertaling is hier en daar voorzien van informatieve voetnoten. En, het is deze vertaling die net voor geen 5 sterren gezorgd heeft. Af en toe komt de vertaling (uit 1979) mij nogal houterig over, waardoor het betoverend element dat wel degelijk van het verhaal uitgaat, te niet gedaan wordt. Jammer. Toch graag gelezen, hoor.

Jan Rooms

Leesclub nieuwe roman Esther Boek

Leesclub oproep! 

Na de succesvolle leesclub van Esther Boeks vorige boek "De Perfecte Moeder", gooien we ons deze keer vol overgave in haar spannende roman "Het Leven Dat Ik Kende". 

We zoeken dus lezers die ook graag psychologische, emotionele romans lezen, want dat is Het Leven wel. 

Doe jij mee? Schrijf je dan snel in voor deze leesclub en wie weet word jij uitgekozen!

Zeg dat je van mij bent van Elisabeth Noreback

“ In mijn binnenste bevinden zich duistere afgronden.”

Tijdens een vakantie twintig jaar geleden verdween Alice, de dochter van psychotherapeute Stella Widstrand, maar haar lichaam is nooit gevonden. Als op een dag een nieuwe cliënte zich bij haar praktijk meldt, weet Stella zeker dat deze Isabelle haar verdwenen dochter Alice is. Ze doet er alles aan om Isabelle ervan te overtuigen dat ze moeder en dochter zijn. Maar dit is niet de eerste keer dat Stella haar dochter 'terugvindt'. De vorige keer dat dat gebeurde, werd ze gedwongen opgenomen in een kliniek. Tegelijkertijd probeert iemand koste wat het kost te voorkomen dat Isabelle en zij een band krijgen. Langzaam maar zeker beginnen Stella en Isabelle te twijfelen aan hun herinneringen, hun geheugen en hun identiteit.
Hoe ver is Stella bereid te gaan om haar dochter terug te krijgen?
Zeg dat je van mij bent is een overdonderend geschreven psychologische thriller verteld vanuit het perspectief van drie vrouwen. Een aangrijpend verhaal over het verlies van je kind. Over rouw, schuld en obsessie.

Dit boek kent 3 verhaallijnen. Stella, Isabella en Kerstin. Deze 3 dames zijn met elkaar verbonden en door het boek heen kom je erachter wat voor rol ze hebben in het verhaal.

Het verhaal zelf is wel origineel maar kon het niet echt geweldig vinden. Bij Isabella is teveel nadruk gelegd op hoe kwaadaardig, evil en gestoord ze is. Dat stoorde mij enorm. Bijna elk hoofdstuk komt dat wel aan bod.

Stella is geprobeerd neer te zetten als een labiel persoon. Maar ook hierin is het gewoonweg niet echt gelukt. Kerstin is de moeder van Isabella en deze heeft mij compleet verrast. Ik had tijdens het lezen wel een beetje in de gaten wat voor soort moeder zij was, maar toch werd ik aangenaam verrast.

Ook had van mij de relatie van Daniël en Stella wat meer uitgediept mogen worden. Daar was het echt even smullen geblazen haha.

Ondanks dat er pas op het laatste een beetje spanning aan bod kwam, las het boek wel lekker weg. Ik moet eerlijk bekennen dat de schrijfster op het gebied van de romantiek, seks  en drama veel beter scoort dan op het gebied van thriller. Vooral de romantiek en drama was echt goed geschreven. Je voelde echt de spanning, genot en de ruwheid ervan.

Persoonlijk werd het verhaal voor mij minder leuk toen ze vertelde hoe haar baby was overleden. Het was mij iets te duidelijk beschreven. Mijn moederhart kon dat niet aan.

De cover is er wel eentje die mij het boek doet oppakken om de achterkant te lezen. Je ziet een grasveld met daarop een rieten wiegje. Dit is het wiegje van Alice.

Komt dit boek bij mij in de kast: Nee

Hoop ik meer van deze auteur te lezen: Een twijfelgevalletje.

Zal ik dit boek aanbevelen aan anderen?: Alleen als ik zeker weet dat het die persoon wel kan bekoren.

En voor diegene die willen weten of Isabella nu wel of niet Stella's dochter is... maar geen zin hebben om het boek te lezen... lees de laatste bladzijde ( niet het dankwoord haha) en je weet het antwoord.

Ik heb lang zitten dubben over de score. Ik vond het boek niet zo slecht dat ik het 2 sterren wou geven maar ook weer niet te goed om het 3 kraaien te geven. Daarbij geef ik het maar gewoon 2,5 ster .

Tamara

Bloeden zal je van Diana van Hal

Titel: Bloeden zal je

Auteur: Diana van Hal

Uitgeverij: Verba Montem

Publicatiedatum:  februari 2017

Recensie door: Tamara

Kraaien: 4

Een foto die spontaan uit een printer komt, gooit het leven van Lindsey en Michael drastisch overhoop. Wie is de onbekende man? Waar is hij? En wie heeft hem beestachtig verminkt en vastgebonden aan deze stoel gefotografeerd?
Vragen voor Spencer Bennet en zijn team. Er ontspint zich een kat en muis spel tussen een gedreven psychopaat en het rechercheteam. Wie houdt wie in de gaten en wie maakt de eerste fout?
Terwijl Spencer zich stort op deze klus, heeft hij een ander probleem. De kloof die ontstaan is tussen hem en Jennifer is nog nooit zo groot geweest. Hij weet dat de waarheid vertellen de oplossing is, maar hij moet zwijgen.

“Uit de wond vallen maden naar beneden op zijn schoot.”

Deel 2 van de “de Greenwood moordenaar” serie. Deel 1 was maar een kort boekje, deel 2 was al van iets beter formaat.257 bladzijden om precies te zijn. Dit boek gaat eigenlijk verder waar deel 1 gestopt was. Maar wel met een kleine tijdsprong.

Ook in dit boek ga je verder met Spencer, Jennifer, Caitlin en de rest van de crew. Het verhaal gaat meteen van start met een gruwelijke foto die uit een printer komt rollen. Vanaf dat moment zit er ook eigenlijk geen rustpauze meer in. De vaart zit het gehele verhaal er goed in. Eigenlijk zo goed, dat je ook niet meer wil stoppen met lezen.

Al was het hier en daar een beetje voorspelbaar en makkelijk te raden, het nam de kwaliteit van het verhaal niet af.

Ook dit keer zijn de moorden goed en gruwelijk beschreven, al vind ik wel dat ze daar bij de politie maar zwakke magen hebben zeg. Elk lijk was ze zien worden ze steevast beroerd of gooien hun magen leeg.

Zoals in het eerste deel waren ook hier kleine dingetjes wat me opviel, dus stoorde, wat mij een paar keer uit het verhaal trok. Eentje kan ik ervan niet noemen, want dan verklap ik aardig wat, maar voor diegene die hem hebben gelezen of gaan lezen... Let goed op het stukje wat de moordenaar zegt/ denkt over de printer en dan het laatste gedeelte waarin de moordenaar bekend wordt gemaakt. Die snapte ik niet helemaal.

Maar ook het gedeelte over dat Lindsey hysterisch werd na het zien van de foto. Bij hysterische vrouw zie ik een gillende, met de ogen rollen, huilen, met de armen zwiepende( etc. etc.) vrouw maar Lindsey : bedekte haar oren, tranen biggelde over haar wangen en haar hart klopte in haar keel. Kortom: voor mij niet hysterisch maar gewoon bang.

Maar toch, ondanks mijn “minpuntjes” vond ik het een goed verhaal. De personages beginnen nu wat kleur te krijgen en met elke bladzijde die ik omsla, hoop ik dat Jennifer en Spencer samen komen. Het verhaal leest goed en lekker weg en neemt je soms helemaal uit je eigen wereld.

Al twijfelde ik nog wel tussen een 3,5 of een 4 kraaien. Maar heb toch gekozen voor de 4, puur omdat ik af en toe even van de wereld was. ( zelfs zo erg dat ik mijn zoontje niet heb horen huilen!)

Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Ik wacht deel 3 af! Of ze komen met zijn 3en erin, of                                                                    geen.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Ben erg benieuwd naar deel 3.

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Als je deel 1 vermakelijk vond, dan zeker verder lezen!

Grensgebieden van Arne Dahl

Titel: Grensgebieden

Auteur: Arne Dahl

Uitgeverij: Uitgeverij Rainbow Bv

Publicatiedatum: januari 2019

Recensie door: Tamara

Sterren: 2,5 (helaas)

Wanneer de vijftienjarige Ellen spoorloos verdwijnt, vermoedt Sam Berger van de Stockholmse politie dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Niemand deelt zijn vermoeden; Sam ziet zich genoodzaakt alleen op onderzoek uit te gaan. En dan ontdekt hij sporen – sporen die speciaal voor hem bedoeld lijken te zijn...

“Het krachtige uurwerk tikte onverbiddelijk verder en trok haar lijf langzaam, heel langzaam uit elkaar”.

Je begint het verhaal gelijk al met een actiemoment. Dat gaf mij een beetje het gevoel dat ik ergens halverwege het boek zat. En dat gevoel is ook niet meer weggegaan het gehele boek door. Sommige dingen hadden van mij wel een inleiding vooraf mogen hebben. Sommige dingen waren juist ook weer erg kort (als bijvoorbeeld Emma). Bij de meeste dingen lees je wel later (veel later) in het boek wat hun rol nu precies geweest is, wat ik zelf als vervelend ervaar want tijdens het lezen had ik toch het gevoel van: “Ik mis iets”.

Het verhaal zelf vond ik ook erg rommelig en stroef verlopen. Je gaat zo ineens van de ene plek naar de andere. Zo zit Blom ineens in de gevangenis te praten met een pedofiel en de bladzijde erna staat ze te praten met de vader van Emma. Natuurlijk had een complete routebeschrijving ook niet gehoeven maar een wat soepeler verloop was zeker op zijn plek geweest. Ook de moordenaar werd ineens bekend gemaakt zonder inleiding, spanning of d.m.v. puzzelstukjes wat dan op zijn plek valt.

Het boek heb ik wel uitgelezen, maar ik heb toch vele momenten gehad dat ik het bijna aan de kant wou leggen. Maar goed, dan ben je inmiddels zover in het boek dat je dan ook het einde wilt weten!

En dan ben je zo blij dat je bij het einde bent! Totdat je de laatste zin leest en beseft dat het nog helemaal niet het einde is! Potver!!!! Nu twijfel ik echt om deel 2 ervan te lezen, puur om te weten hoe het in elkaar steekt! Maar als dat verhaal net zo rommelig is als dit boek.... Wordt het nog wel een zware dobber voor mij.

Maar ik heb ook om een paar dingen hard moeten lachen! Als bijvoorbeeld de zin: “Toen duwde hij met enige moeite het zakje in zijn anus.” Of dat de moordenaar had geschreven: “Binnenkort ga ik jullie grijpen!” Ik kwam echt niet meer bij! Een gevreesde moordenaar die nergens voor terug deinst laat zo'n reactie achter. Ik kon het niet serieus nemen.

Als dit boek wat vloeiender verlopen was, was het voor mij echt een topper geweest. Alles zit erin wat ik verlang aan een boek. Gruwel, spanning, actie en een kat- en muisspelletje! Dan had het echt 5 dikke vette sterren gekregen! Nu kom ik niet verder dan een magere 2.5.

Spanning: 3

Psychologische ontwikkeling personages: 3

Leesplezier: 2

Schrijfstijl: 2

Plot: 3

Spanning: 3

In het niets van Christian White

Titel:In het niets

Auteur: Christian White

Publicatiedatum: mei 2019

Uitgeverij: AW Bruna

Recensie door Lisa

Waardering: vier sterren



Officiële tekst:

Dertig jaar geleden werd er een kind gestolen. Dat kind ben jij.

Toen. De kleine Sammy Went verdween uit haar huis in Manson, Kentucky – een gebeurtenis die haar familie kapotmaakte en de zwaar religieuze gemeenschap van het stadje uit elkaar dreef.

Nu. Kim Leamy, een Australische fotografe, wordt benaderd door een vreemdeling. Hij zet haar wereld op zijn kop wanneer hij beweert dat zij de gekidnapte Sammy is, en dat haar leven zoals ze dat kent is gebaseerd op leugens.

Op zoek naar antwoorden reist Kim naar het afgelegen stadje waar Sammy geboren werd. Maar hoe dieper ze in haar familiegeschiedenis graaft, hoe meer geheimen ze ontdekt. Ze komt langzaam dichter bij de ontknoping van het trauma uit haar donkere, vroegste jeugd.



Over Christian White: White is een Australische auteur en scenarioschrijver. Zijn debuutroman, The Nowhere Child, won de Victoriaanse Premier's Literary Award voor een onuitgegeven manuscript. Hij co-creëerde de televisieserie Carnivores, momenteel in ontwikkeling met Matchbox Pictures en Heyday TV, en schreef mee aan Relic, een psychologische horrorfilm die geproduceerd wordt door Carver Films (The Snowtown Murders, Partisan).

Mijn mening:

Dat dit manuscript opviel, iets wat ik niet wist toen ik het boek begon te lezen, is geen verrassing. In het niets is een spannend en vaak ook aangrijpend boek over een Australische vrouw, Kim Leamy, die uit het niets te horen krijgt dat ze als kind in de States ontvoerd werd en eigenlijk Sammy Went heet. Een paar jaar voordien verloor ze haar moeder – of toch de vrouw van wie ze dacht het kind te zijn -, een trauma waar ze nog erg onder lijdt. Dat maakt dan ook dat Kim aanvankelijk erg bruusk reageert op het nieuws en het ook niet gelooft.

Maar de woorden van de man die haar opzoekt blijven hangen en hebben een behoorlijke impact op Kim, die besluit om naar de States te reizen, om onderzoek te gaan doen in het stadje waaruit ze zogenaamd ontvoerd werd.

Wat volgt is een spannende whodunnit, gecombineerd met whydunnit elementen, die je als lezer mondjesmaat mee ontdekt. Het verhaal blijkt immers absoluut niet rechtlijnig te zijn en het ene mysterie ontrafelt weer een ander.

Je volgt telkens de twee verhaallijnen: ‘Toen’, de dagen die naar de ontvoering leiden, en ‘Nu’, Kims verhaal. Door de afwisseling kom je steeds dichterbij bij de verrassende ontknoping. Bepaalde elementen liggen voor de hand – er wordt immers nergens getwijfeld aan het feit dat Kim wel degelijk dat kind is, maar de redenen achter de ontvoering zijn zo complex, dat je blijft lezen om te weten hoe het nu in elkaar zit.

In het niets is een aanrader: vlot en degelijk geschreven, en vaak een lekker ouderwetse thriller zonder al te veel franjes, met sterke personages die voldoende uitgediept werden. Lees hem en geniet mee.

4 sterren

Stof van Joanne Carlton

De eerste kennismaking met het boek is altijd de kaft: en wat een pracht exemplaar is dit.
Niet alleen omdat de man (Simon?) op de omslag een knappe verschijning is maar hij straalt ook kracht uit en je vraagt je meteen af waar hij zo gefocust naar kijkt. Jammer dat mijn Kobo zwart/wit is want de man heeft prachtige blauwe ogen die van het boek afspatten!

Het verhaal speelt zich af in 1996, wanneer een zandstorm ervoor zorgt dat zich een virus verspreid waar niemand tegen bestand is.
Door de hele fijne korrels - stof - ademt iedereen al heel snel het virus in en raakt men besmet.
Dat het een serieuze zaak is wordt dan ook pas duidelijk als de mensen longklachten krijgen en sterven.
De mensen vallen met bosjes neer en als er een tweede storm op komst is barst de hel los.

We volgen Simon in de tijd voor, tijdens en na de storm. We leren hem goed kennen en maken al zijn verliezen met hem mee.
Omdat Simon al vrij vlug in de gaten had dat dit mis was, heeft hij ervoor kunnen zorgen om zo min mogelijk stof binnen te krijgen en heeft hij dan ook weinig tot geen schade opgelopen.
Dit is de overheid ook opgevallen en als er een derde storm op komst is, dit keer een alles verwoestende, besluiten zij om Simon in een Cocon te plaatsen en hem zo deze ramp te laten overleven om een nieuwe mensheid te stichten.

“Mijn moeder zei altijd dat er maar één zekerheid was in het leven: de dood. Wat we voor die tijd met ons leven doen, maakt het verschil.”

Simon heeft hier geen zin in en snapt niet waarom juist híj voor deze klus gekozen is.
Hij wil helemaal niet de nieuwe Adam worden en heeft er al helemaal geen behoefte aan om zich voort te planten met een nieuwe Eva.
We lezen en leven mee in zijn strijd tegen de overheid en Kim - van wie niet helemaal duidelijk is wat haar rol is in dit geheel - waarin hij letterlijk moet kiezen tussen leven en dood.

Dit verhaal is buitengewoon goed geschreven. Je kan je zo goed inleven in Simon, maar snapt ook de drang van Kim om iets van de wereld te willen redden.
Stukje bij beetje komen we achter de ware aard van de storm en niks blijkt te zijn zoals het lijkt.
Een zeer krachtig plot dat verrast tot aan het eind.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Jaimy Smeets