De kuur van Emily Kocken

Titel : De Kuur

Auteur : Emily Kocken

Uitgever : Querido

Verschenen : mei 2017

Pagina’s : 265

Genre : Roman

Over de auteur :
 Emily Kocken is beeldend kunstenaar en schrijver. Ze publiceerde korte verhalen in onder meer De Revisor. Ze debuteerde in 2013 met de roman Witte vlag, die genomineerd werd voor de Academische Literatuurprijs 2014.

Achterflap: 
Zakenman Yves Altman is al zijn hele leven in de ban van Thomas Manns beroemde roman De Toverberg. Met zijn nieuwe vriendin en zijn vier kinderen reist hij af naar de Schatzalp in het Zwitserse Davos, waar Thomas Mann zijn boek situeerde. Hij vindt het belangrijk zijn liefde voor De Toverberg met zijn gezin te delen. Vanaf het begin van de reis gaat alles echter anders dan gepland, verwart iedereen plaats en tijd en lijken er ongrijpbare machten in het spel. Yves heeft een geheime agenda en de onderdrukte verlangens van zijn vriendin en zijn kinderen creëren een dilemma. Kunnen ze nog terug? De kuur is een verontrustende zoektocht naar identiteit, een duister sprookje en een Familiesaga over liefde in alle vormen.

Mijn mening : 
Toen ik hoorde dat De kuur het boek van Emily Kocken uitkwam, reageerde ik gelijk enthousiast, want dit boek wil ik graag lezen. Het verhaal speelt zich grotendeels af in het Zwitserse Davos. Hoofdpersonage Yves Altman wordt 60 en wil zijn verjaardag graag vieren in Davos, samen met zijn nieuwe geliefde en zijn kinderen. Yves heeft een grote obsessie voor De Toverberg en  hij brengt die passie over op zijn kinderen. Zij groeien op met De toverberg van Thomas Mann. De Kuur is dan ook gebaseerd op de klassieker De toverberg van Thomas Mann. 
Het boek bestaat uit vele personages en  achterin staat ook een overzicht van personages. Hier kwam ik echter pas achter toen ik het boek al dicht sloeg. Het was handiger geweest om dit voorin het boek te doen. Ook vinden we achterin het boek een vertaling van Zwitserduitse woorden en uitdrukkingen. Het boek bestaat uit drie delen.
 De kuur is een roman waarbij je goed de aandacht moet houden. De dialogen tussen de personages kon ik eerlijk gezegd soms moeilijk volgen en zorgde dat ik regelmatig zinnen moest herlezen wat er precies bedoeld werd. In het boek worden de citaten uit De toverberg cursief neergezet.
Wel moet ik toegeven dat auteur Emily Kocken goed research heeft gedaan. Ze heeft zelf ook Davos bezocht. En ze neemt je mee in haar boek naar het prachtige plaatsje. Ik ben zelf drie maanden in Davos geweest mbt mijn astma. Door het lezen van Kuur was er veel herkenning natuurlijk: Schatzalp, Kaffee Klatsch, Davoser Promenade en de Davosersee. De beeldende beschrijving en de details namen mij weer mee naar het mooie zwitsere Davos. Zelfs wordt er nog verwezen naar longpatiënten in het boek dat ze naar Davos komen om te revalideren. 
Ik vind het jammer dat ik geen band kreeg met de personages; ze raakten mij op geen enkele wijze.  Zelf heb ik nog nooit De Toverberg van Thomas Mann gelezen natuurlijk wel van gehoord ,maar door De kuur wil ik toch zeker eens gaan lezen. Mischien is het wel fijner om eerst De toverberg te lezen, omdat er zo vaak naar verwezen wordt.

Doordat ik regelmatig de gesprekken tussen de personages moest herlezen, werd  bij mij de vaart uit het verhaal gehaald. Ook dat de lift zijn gedachten uitspreekt vond ik geen meerwaarde hebben aan het verhaal. Dit is vanzelfspreken mijn persoonlijke mening en  iemand anders kan het een  geweldig boek gaan vinden. Het blijft altijd een kwestie van smaak. Maar ik had er meer van verwacht.

Ik geef De kuur helaas een 2,5 ster

Lydia

Een nieuw begin van Angelique Haak

Over de schrijfster:
Angelique Haak (Rotterdam, 1978) heeft al sinds haar jeugd een passie voor lezen en schrijven. In 2013 won zij een regionale schrijfwedstrijd ter gelegenheid van de week van het spannende boek. Daarna begon het te kriebelen en besloot ze om een eigen thriller te schrijven. Een nieuw begin is haar thrillerdebuut.


Achterflap: 
Jennifer Brugman is een gedreven rechercheur met een pijnlijk verleden. Ze wil graag opnieuw beginnen en een baan in haar geboortestad Rotterdam biedt haar die kans. Samen met haar nieuwe collega’s werkt ze aan een heftige moordzaak: het opsporen van een moordenaar die een voorliefde heeft voor Griekse Mythologie en het afstraffen van overspelige vrouwen. Lukt het Jennifer geheim te houden wat haar overkomen is en echt opnieuw te beginnen, als het er steeds meer op gaat lijken dat de Mythologie-moordenaar het op haar gemunt heeft…

Mijn mening:
Een nieuw begin is een perfect gekozen titel voor dit zeer spannende debuut wat Angelique Haak heeft geschreven. Geen moeilijke zinnen, maar zeker niet te simpel. Jennifer Brugman keert terug naar Rotterdam nadat ze in Groningen slachtoffer is geworden van een traumatische gebeurtenis. Om met een schone lei te kunnen beginnen besluit ze te zwijgen over haar verleden en stort zich, samen met haar team, voor de volle honderd procent in een bizarre moord. Helaas veroorzaakt de moord bij Jennifer heftige reacties op die ze amper weet te verbergen voor haar collega’s. Het toentertijd abrupte vertrek uit Rotterdam heeft er tevens voor gezorgd dat het contact met haar zus Elize verbroken is, Jennifer is vast van plan om het contact met Elize te herstellen maar die denkt daar toch anders over. Er ontstaat een goed in elkaar verweven verhaal van werk en privé leven. De personages komen zo goed tot leven dat je het gevoel hebt dat je ze heel goed kent, je bouwt heel snel een band met ze op. Jennifer werkt in een betrokken politieteam waarin men aandacht heeft voor elkaar, helaas wordt dit niet altijd door iedereen goed geïnterpreteerd. Continu heb ik vermoedens hoe het verhaal in elkaar steekt maar gelijk daarna voel ik ook de twijfels. Van te voorspelbaar naar ongeloof, mijn gedachten vliegen alle kanten op en als ik dan eindelijk de plot heb bereikt ben ik totaal verrast met daar bovenop nog een extra verrassing die ik zeker niet aan had zien komen. Eigenlijk ben ik wel benieuwd hoe het leven van Jennifer verder zal gaan, een boek wat zeker perspectieven biedt voor een vervolg.

Originaliteit: **** 
Schrijfstijl: *****
Plot: *****
Leesplezier: *****
Psychologie: *****
Spanning: ****

Een nieuw begin krijgt  4,5 ster.

De blauwe kamer van Simenon

Titel:                          De blauwe kamer

Auteur:                      Georges Simenon

Vertaler:                    Rokus Hofstede

Pagina’s:                   203

Uitgeverij:                  Bezige Bij

ISBN:                        978 90 8542 600 4

Jaar van uitgave:      2014 (heruitgave)

Tony en Andrée, vroegere schoolvrienden die een affaire zijn begonnen, hebben elkaar acht keer bemind in de blauwe kamer van het Hôtel des Voyageurs. Maar wanneer hun relatie onthuld dreigt te worden, beslist Tony ze te beëindigen. Daarop ontpopt Andrée zich tot een femme fatale die niet alleen Tony, maar ook hun beide echtgenoten voor haar verschroeiende passie laat boeten.

Georges Simenon (1903-1989) is, zo zegt uitgeverij De Bezige Bij, “een van de grootste schrijvers van onze tijd.” Of ik het daarmee eens ben, laat ik in het midden. Bedreven is de schrijver zeker.

Heel vloeiend wisselt de schrijver intieme scènes in De Blauwe Kamer in Hotel des Voyageurs af met scènes in de rechtbank en gesprekken tussen hoofdpersoon Tony en zijn advocaat. Zo vloeiend dat het soms wat lastig is te volgen waar de hoofdpersoon nu daadwerkelijk is. Zijn het herinneringen die hij vertelt? Zit hij in de rechtszaal en denkt hij terug aan die scènes in de hotelkamer en die met zijn advocaat? Desondanks leest het heel fijn weg en lijken die vragen totaal onbelangrijk.

Het is een psychologische roman, waarbij de schoonheid ligt in het subtiele en in de schrijfstijl. Simenon heeft een manier van schrijven waardoor de lezer direct in het verhaal zit. Al op de eerste pagina is de toon gezet, de nieuwsgierigheid gewekt. Lees hier de eerste zinnen uit het boek:

‘Heb ik je pijn gedaan?’

‘Nee.’

‘Ben je boos op me?’

‘Nee.’

Het was waar. Op dat moment was alles waar, want hij beleefde de scène in het rauwe hier en nu, zonder zich iets af te vragen, zonder te proberen iets te begrijpen, zonder te vermoeden dat er ooit iets te begrijpen zou zijn.

Dat is misschien wel de belangrijkste scène uit het boek, die nog vele malen terugkomt. Tony zocht niks ander de vragen, maar had dat beter wel kunnen doen. Maar hoe had hij kunnen weten dat er wat achter zat? Onbedoeld zet hij een werking in gang die verschrikkelijk slecht voor hem zal uitpakken.

De personages in het boek zijn goed uitgewerkt, al had er wat meer een ontwikkeling mogen plaatsvinden in de hoofdpersoon. Wellicht is dat gewoon de signature van de schrijver. Het komt over als een boek dat pas écht mooi wordt als je het herleest en herleest. Heb je daar geen tijd voor of zin in, dan is dat geen probleem. De schrijfstijl is wonderschoon.

3,5 ster

Plot               3

Leesplezier   3,5

Schrijfstijl      4,5

Originaliteit   3

Psychologie 3

Zelf lezen? Hier kun je het boek bestellen.

Het gelukkigste meisje ter wereld van Jessica Knoll

Jessica Knoll groeide op in de voorsteden van Philadelphia en verhuisde naar New York in de hoop fulltime schrijfster te kunnen worden. Ze werkt als redacteur bij Cosmopolitan en SELF. Ze woont samen met haar echtgenoot in New York City.

Cover

De cover vind ik niet boeiend. Een donkere roos. Het gelukkigste meisje zal waarschijnlijk niet het gelukkigste meisje ter wereld zijn.

De achterflap laat zien dat het een goed boek zou moeten zijn en dat me heel wat te wachten staat. Ik ben benieuwd.

Het boek begint over Ani Fanelli, die samen met haar verloofde Luke bezig is met de cadeautjeslijst voor hun huwelijk dat over vijf maanden plaats gaat vinden.

Luke heeft een goede baan en er staat een overplaatsing naar Londen te wachten wat ook nog een aanzienlijke verhoging in zijn salaris geeft, boven zijn royale bonus. Ani is redacteur bij The Women’s Magazine en schrijft hiervoor vooral over onderwerpen die te maken hebben met seks.

De hoofdstukken wisselen elkaar af in het heden en verleden.

Ani heet eigenlijk Tifani. Ze heeft haar naam veranderd toen ze ouder werd. De stukken uit het verleden spelen zich af in de tijd dat Tifani 14 jaar was.

Ze was tijdens de zomervakantie samen met een vriendin aan het experimenteren geslagen met wiet. Toen ze betrapt werden kreeg Tifani hier de schuld van en is ze van de katholieke school St. Theresa’s geschopt en naar The Bradley School gestuurd.

Daar ging er een wereld voor haar open. De verschillen van de populaire groepen en de buitenbeentjes en waar je bij wilt horen. Tifani wilde maar al te graag bij de populaire groep horen. Hierdoor gebeurt er ontzettend veel, waarvan de groepsverkrachting het belangrijkste onderwerp is. Tifani worstelt enorm met wat wel kan en wat niet. Wat het juiste is en wat niet. Hier blijft het niet bij en uiteindelijk gebeurt er iets verschrikkelijks waarvan ze ook nog beschuldigd wordt.

Als we in het heden zijn gaat het erover dat Ani mee gaat doen met de documentaire over die tijd op de Bradley en over de voorbereidingen van haar huwelijk.

Mijn mening

Mijn mening over het boek is, helaas, niet zo positief. De hoofdstukken waren erg lang en het verhaal is erg langdradig geschreven. Ik kon moeilijk in het verhaal blijven en moest hier af en toe een stukje van teruglezen. De spanning die ik van het boek had verwacht, door de hoge verwachtingen die Reese Witherspoon brengt: “het is het soort boek wat je naar de keel grijpt en niet meer loslaat.”, was zeer ver te zoeken. Ik vond maar een paar hoofdstukken in het hele boek wat spanning hebben. Een gemiste kans. Verder leek het verhaal eerder op een tragische roman dan op een thriller. Ik kon mij absoluut niet in de personages inleven en kon zelfs geen beeld van de personages voor mij halen.

Spanning: 2

Plot: 2

Leesplezier: 2

Schrijfstijl: 2

Originaliteit: 2

Psychologie: 2

Mijn beoordeling wordt uiteindelijk 2 sterren. De 2 sterren is eigenlijk vanwege het feit dat later in een interview Jessica heeft aangegeven dat zij zelf het trauma van een groepsverkrachting heeft opgelopen. Daardoor heeft het een andere lading aan het verhaal gegeven, nu het deels autobiografisch blijkt te zijn. Dat vind ik dan wel weer zeer knap om dit in een verhaal te verwerken.

Brenda

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

Blind date van Marelle Boersma

Over de schrijfster:
Marelle Boersma (1957) is auteur en schrijfdocent. Ze schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen van slachtoffers. Met haar onderwerpkeuze beweegt ze zich daardoor op de grens van waarheid en fictie. Als schrijfdocent en schrijfcoach helpt Marelle aankomend schrijvers hoe ze hun verhaal op een pakkende manier kunnen neerschrijven. Haar aanbod bestaat uit losse trainingen, schrijfweekenden, cursussen en natuurlijk de topper: een schrijfvakantie in Toscane. Natuurlijk bestaat ook de keuze voor een persoonlijke begeleiding bij het schrijven van een boek.

Achterflap: 
Moon is single en zoekt haar geluk in het datingcircuit. Ze houdt een blog bij met alles wat ze meemaakt. Haar blog groeit uit tot een gigantisch populaire plek waar mensen elkaar ontmoeten. Ze krijgt steeds meer reacties, maar een van haar volgers is wel erg fanatiek. Hij wil háár. Het leven van Moon staat op het spel. Er is een oplossing, maar die is wel erg rigoureus...

Mijn mening:
Internet daten is tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld en ook bloggers en vloggers schieten als paddenstoelen uit de grond. Dat niet iedereen het beste met je voor heeft als je ergens goed in bent ondervindt Moon aan den lijve. 
Moon is eenzaam en naast haar best friend forever Amy heeft ze buiten haar collega’s weinig sociale contacten.

Het is het verhaal van haar leven: de tweede plaats. Of de derde. En als dat niet zo was, zette ze zichzelf op de onderste plaats, gewoon omdat ze die kent.

Haar bazin is een feeks en collega Kees is nou ook het type om in vertrouwen te nemen. 
Moon voelt zich helemaal alleen op de wereld tot haar jeugdliefde Nick weer in haar leven komt en ze hoopt het leven te kunnen gaan leiden waar ze altijd zo naar verlangd heeft, gewoon het huisje boompje beestje gevoel.
Moon is in haar vrije tijd succesvol blogger, krijgt met de dag meer volgers maar er zijn mensen die hier een slaatje uit willen slaan, zij proberen Moon te gebruiken om er zelf beter van te worden.
Marelle Boersma is er met dit boek in geslaagd om een actueel onderwerp te verwerken in een spannend feelgood verhaal waardoor je flink tot nadenken wordt gezet. Buiten de spanning, die voor mij overigens wel iets eerder in het boek had mogen beginnen is het Marelle gelukt om de hoofdpersonen realistisch neer te zetten. Buiten het actuele onderwerp bloggen is er ook aandacht voor de psyche van de mens en waartoe dit kan leiden als er geen hulp gezocht wordt. Het boek leest makkelijk weg, de korte hoofdstukken, welke steeds vanuit verschillende hoofdpersonen zijn geschreven zorgen ervoor dat je bijna niet kunt stoppen met lezen. Blind date is wat mij betreft een spannende feelgood met ook de nodige erotisch romantische scenes die ik met veel plezier in twee dagen heb uitgelezen.

Schrijfstijl: *****
Originaliteit: ****
Plot: ****
Spanning: ***
Psychologie: ****

Blind date krijgt 4 sterren!

Televisieserie van boekenreeks Pretty Little Liars-auteur

Actrice Shay Mitchell gaat een hoofdrol vertolken in The Heiresses, een dramaserie gebaseerd op het gelijknamige boek geschreven door Sara Shepard.
Dat meldt The Hollywood Reporter. Shepard schreef ook de Pretty Little Liars-reeks, waarvan ook een serie werd gemaakt en waarin Mitchell een van de hoofdrollen had. De serie eindigde dit jaar na zeven seizoenen. 

Het is nog niet bekend welk personage Mitchell gaat vertolken in The Heiresses, die draait om een welgestelde familie die wordt opgeschrikt door de onverwachte dood van een van de erfgenamen. Hierbij is het niet duidelijk of het om zelfmoord of een ongeluk gaat. De andere erfgenamen besluiten te onderzoeken wat er precies is gebeurd.

I Marlene King, die uitvoerend producent was van Pretty Little Liars, zal ook deze serie produceren. Eerder deze week werd bekend dat King ook werkt aan The Perfectionists, een spinoff van Pretty Little Liars.   

ABC zal The Heiresses gaan uitzenden.

Door: NU.nl

Het smelt van Lize Spit

Soms, beste medelezers, is het moeilijk om een bepaald boek in één hokje te stoppen. 
Onder andere thriller, drama, roman, ‘coming of age’,… of gewoon hype en/of rommel ! Ik heb ‘Het smelt’ van Lize Spit gekocht op aanraden van een begenadigd schrijfster/leestster. En de cover mag dan sober zijn, de prachtige foto van een Selah Sue-lookalike op pagina 2 is dat absoluut niet. Zonder een zweem van een glimlach staart deze schoonheid in de lens met een beetje arrogante air van ‘Kijk nu eens wat een fantastisch debuut ik heb geschreven !’. En mag ik daar meteen aan toevoegen : ze heeft verdomme nog gelijk ook ! Oké, de redactie van uitgeverij ‘Das Mag’ zou gerust in de toekomst een tandje mogen bijsteken. En goed, het boek komt traag – bijna saai – op gang. Maar dan gebeurt hèt plots : het boek grijpt je bij de kladden en laat niet meer los tot pagina 478 !

In ’t kort : we volgen Eva De Wolf op 3 belangrijke momenten in haar leven : op 12-, 14- en tenslotte 27-jarige leeftijd. Makkelijk heeft ze het niet met haar oudere broer Jolan, haar jongere zusje Tesje, die aan een vorm van autisme lijdt en beide ouders, die de wereld liever aanstaren door de bodem van een lege fles drank. Haar soelaas zoekt ze bij vrienden en leeftijdgenoten Laurens en Pim, wiens broer Jan gestorven is. Maar in volle pubertijd loopt het ook daar mis : beide jongens bedenken een wreed spel, waaraan Eva meedoet. Maar het loopt pas écht volledig uit de hand op het einde van de zomer van 2002 : er vallen slachtoffers. 13 jaar later keert Eva, ondanks weerzin, terug naar haar geboortedorp Bovenmeer met in haar autokoffer een blok ijs om wraak te nemen op het ganse dorp, die haar toenmalige noodkreten in de wind sloegen. 
Erg vrolijk klinkt het allemaal niet, of zoals Lize schrijft : “Lippen herstellen zich sneller als je niet breed glimlacht.” En daar hoeven jullie echt geen angst voor te hebben : zelfs situaties die enigszins een glimlach op je gelaat zouden kunnen vormen (bijvoorbeeld de luizen bij Tesje), worden onder de hand van de schrijfster een verstillend moment. Het boek begint met een uitnodiging die Eva ontvangt van Pim die, onder het mom van een herdenking voor zijn broer Jan, zijn nieuwe melkinstallatie wil presenteren. En het is precies dit soort schijnheiligheid dat door het ganse dorp schijnt rond te waren, wat trouwens 13 jaar eerder ook reeds aanwezig was. De kleinburgerlijkheid in een notendo(r)p : roddels, jaloezie, verveling, haat, nijd, leugens, ontkenningen. Eva zelf gaat ook niet vrijuit van zulke kleine trekjes en beseft dat : ze is 27, lerares en pijpt af en toe haar buurman…het leven zoals het is in jullie ergste nachtmerries. En terwijl deze pijnlijke film aan jullie voorbij trekt, blijft er natuurlijk de vraag : hoe zit het nu met dat ijsblok ? Ik geef soms een raadseltje of een tip…dit zullen jullie tot mijn spijt echter volledig zelf moeten uitzoeken. 

‘Het smelt’ van Lize Spit is snoeihard, net zoals het leven zelf…maar wel beter geschreven. De film over lot en noodlot raast als een TGV voorbij je ogen op weg naar je hoofd, waar enkel woede en verdriet afstappen.
Besluit : ‘Het smelt’ had een hype of gewoon rommel kunnen zijn…onder de vakkundige hand van Lize is het een boek geworden dat jullie opnieuw ontmoeten in mijn persoonlijke “Boeken 2016 top-10”. Machtig…Krachtig…Prachtig !! Ik ben alvast gesmolten voor deze krachttoer (en schrijfster)…Nu jullie nog !

Paul Smeyers