Boekinkt: Maarten 't Hart in Kooyker

Het is zondagmiddag 5 juli. Warm, het zonnetje schijnt, nog wel. De wind neemt toe in kracht, het onheil zit in de lucht.

Ik spring op mijn fiets richting boekhandel Kooyker in mijn woonplaats Leiden. Maarten 't Hart gaat daar geïnterviewd worden door Onno Blom (ook Leidenaar en biograaf van o.a. Jan Wolkers). Omdat ik denk dat mijn voorliefde voor thrillers stiekem bij Maarten 't Hart begonnen is, moet ik erbij zijn! Nu denken jullie misschien: huh? Schrijft Maarten 't Hart thrillers?

Nee, niet echt natuurlijk, al heeft het boek De Kroongetuige daar wel wat van weg. En laat ik nou net dat boek voor mijn boekenlijst op school gelezen hebben! En als je dan ook nog weet dat ik in hetzelfde dorp (Warmond) heb gewoond en zelfs een keer omver ben gefietst door Maarten, ja, dan moest ik er dus wel bij zijn...

Ik was ruim op tijd en toch zat het al ruim halfvol. Het is een kleine boekhandel en vroeg mij van te voren al af waar ze al die mensen wilden laten. Het blijkt dat er verrijdbare boekenkasten staan waardoor er genoeg ruimte ontstaat voor zo'n 50 mensen. En daar was ik dus 1 van. En eh...ik denk dat ik de gemiddelde leeftijd met mijn aanwezigheid wel iets verlaagd heb. Er was erg veel grijs aanwezig…

Het interview is naar aanleiding van het laatste boek van Maarten: Magdalena. Een boek over zijn moeder. Hij kon dit boek niet schrijven zolang ze nog leefde. En zijn moeder is 92 geworden, dus hij heeft wel even moeten wachten voor hij met dit boek aan de slag kon.

Zijn vader was 40 jaar geleden al overleden en ook over hem heeft hij een boek geschreven: De Aansprekers.

Zijn moeder vond het verschrikkelijk dat Maarten ook over zijn kinderjaren schreef. Zij wilde het liefste het beeld van een liefdevol gezin in stand houden. Terwijl de werkelijkheid was dat het gezin geregeerd werd door de waanzin van moeder. Zo was ze er van overtuigd dat vader vreemd ging. Als hij de deur uitging kreeg hij altijd een kind mee, zodat hij minder aantrekkelijk voor de ‘mokkels’ werd. Zo was moeder er ook eens van overtuigd dat vader, die op een kerkhof werkte, een ‘mokkel’ in een graf had verstopt, met fiets!

Het gezin 't Hart was zwaar gelovig. Maar vanaf de kleuterschool begon Maarten het geloof met ratio te benaderen. Zo heeft hij eens uitgerekend hoe lang een slak er over had moeten doen om bij de Ark van Noach te komen. Zijn conclusie was dat het onmogelijk was.

Na de lagere school kon Maarten naar de middelbare school. Zijn ouders vonden dat maar onzin, zij hadden tenslotte ook alleen maar lagere school en daar was niks mis mee. Uiteindelijk ging Maarten toch. En later ging hij zelfs studeren, in Leiden (vanuit Maassluis). In huis bij een oom en tante die hem in de gaten konden houden.

Een mooi voorbeeld van de geldende normen binnen het gezin (en arme gezinnen in die tijd) is een verhaal dat Maarten verteld.

Op school werd verteld dat je je tanden moest poetsen. Dat wilde Maarten ook gaan doen. Maar dat was maar raar. De geldende norm was dat je voor je trouwen een kunstgebit moest hebben, want dat is lekker goedkoop. Maarten moest er niet aan denken, het idee van een vreemd voorwerp in zijn mond stond hem niet aan. Dus heeft hij 2 jaar lang clandestien zijn tanden gepoetst. Onvoorstelbaar natuurlijk in deze tijd!

Maarten wordt vaak voor Godloochenaar uitgemaakt. Hij is het daar niet mee eens, want zegt hij: Hoe kan ik iets verloochenen wat niet bestaat....

De laatste keer dat hij zijn moeder sprak zei ze tegen hem: ‘als je maar weet dat dit de laatste keer is dat we elkaar zien.’ Dat vond hij vreemd en wuifde het weg. Maar zijn moeder bleek wel gelijk te hebben...

Mensen vroegen zich af of Magdalena waar is, want dat kan toch allemaal niet waar zijn. Maarten verzekert ons dat alles wat in het boek staat 100% waar is. Het is dus absoluut geen fictie.

Het boek eindigt met het ontleden van de Geloofsbelijdenis. Maarten heeft daar heel veel negatieve kritiek op gehad. Zelfs zoveel dat hij nu twijfelt of hij het zal laten staan in eventuele herdrukken....Ik zeg volmondig ja! Want hij zal het in eerste instantie met een, voor hem, goede reden in het boek hebben opgenomen. En het in volgende drukken weglaten, zou ik een zwaktebod vinden. Maar dat is mijn mening.