Het jaar van de doejong – John Ironmonger

 

‘Toby Markham wordt na een noodlottig ongeval in de Franse Alpen wakker in een onbekende ruimte. Waar hij is en hoe hij hier terecht is gekomen weet hij niet. Het lijkt een ziekenhuis maar aan zijn bed verschijnen mensen met vreemde namen en sommigen spreken een vreemde taal. Ze beschuldigen hem van ernstige misdaden. Maar hij heeft helemaal niets misdaan, toch?’

 

Omdat ik eerder al een boek van John Ironmonger had gelezen werd ik door uitgeverij Signatuur benaderd of ik deze novelle wilde lezen. Ondanks dat ‘De dag dat de walvis kwam’ toen niet helemaal aan mijn (hoge) verwachtingen voldeed, gunde ik deze auteur absoluut een tweede kans. En dat was terecht.

Want ondanks dat dit een dun boekje is, weet Ironmonger het grootse onderwerp van klimaatverandering heel mooi in een fictief en fantasierijk verhaal te vatten. Het verhaal begint bevreemdend, ook als lezer heb je nog geen flauw vermoeden waar het over gaat. Langzaam vallen de puzzelstukjes op zijn plaats, om je aan het einde diep geraakt achter te laten. Ik was ontdaan aan het eind, boos en verdrietig. Want het verhaal gaat over het nu, én onze nabije toekomst op deze prachtige aarde.

Het enige wat ik moeilijk vond aan dit boek is dat Ironmonger er een mooi einde aan heeft willen schrijven, ‘hoopvol’ stond er in de begeleidende brief die ik bij het boek kreeg. Ik zag het helaas niet, dat hoopvolle. Misschien is dat mijn pessimistische aard of het feit dat het verhaal me zo raakte. Het enige wat ik kon denken was: ‘We maken alles kapot op deze aarde’.

 

Ik hoop dat andere lezers dat wel zien, het hoopvolle in het verhaal. Want dat zullen we nodig hebben. Ironmonger doet in ieder geval een poging om met een bijzonder en ontroerend verhaal onze aandacht op klimaatverandering te richten. Mij wees het vooral weer eens op de verantwoordelijkheid die ik zelf heb voor een milieubewust leven.

Want als niemand iets doet…….

 

4 inktpotjes

 

Jolanda

Sterrenjager- Jen Minkman.

 

Sterrenjager  is een heerlijke en aparte young adult ! Het is een fascinerende ya fantasy-puzzel met buitengewone personages.

 

Berry en Ozan zijn een tweeling die op het eiland Jersey leven. Samen hebben ze een bekend blog over bovennatuurlijke zaken . Als ze speciale lichten boven een graancirkel gespot hebben worden ze erg nieuwsgierig . Ze besluiten om deze rare gebeurtenis verder uit te spitten. Wanneer Terrence , hun opa, na een ongeluk in het  ziekenhuis terecht komt valt hun wereld helemaal in duigen. Hij verzorgde hen immers na de dood van hun ouders en de jongeren zitten in zak en as. Als blijkt dat hun familie deel uitmaakt van een geheim vallen puzzelstukjes samen en is dit het begin van een bijzondere speurtocht.

 Slagen ze erin om samen met hun bijzondere helpers de mensheid te redden?

 Sterrenjager heeft een prachtige, in het oog springende cover en elk hoofdstuk begint met geweldige bijpassende kunstwerkjes. Jen Minkman mixt mythologie, geschiedenis en het bovennatuurlijke knap in dit boeiende en unieke verhaal. Wat het puzzelverhaal echt apart maakt zijn de realistische karakters en de manier waarop met het thema genderidentiteit omgegaan wordt.

 Sterrenjager is een boeiende en verfrissende  zoektocht naar hoop en nieuwe kansen.

 In dit young adult verhaal is gebruik gemaakt van  historische feiten en bijzondere gebouwen zoals cryptes, kastelen en kerken wat het zeker een meerwaarde geeft. Naast de raadsels schuilt de kracht van dit boek in de hartverwarmende boodschap en de verschillende personages . Ik viel onmiddellijk voor de aparte of onzekere maar tegelijkertijd ook stoere onderzoekers en hun speciale groepje. De actie bestaat uit het ontrafelen van het mysterie.  Het magische tintje zorgt voor het grappige sausje en hoewel dit boek niet retespannend is is het een fascinerend en eigenzinnig verhaal.

 Sterrenjager is zeker niet alleen een boek voor speurders .Dit verhaal zal door de brede groep karakters en het idee dat je mag zijn wie je echt bent vele lezers hun hart veroveren.

 4 inktpotjes

Fany

De ontwakende reis- Steffi Putseys

 

De ontwakende reis is een inspirerende schat over bewustzijn, verbondenheid met de natuur en een tocht naar je echte zelf.

 

Na allerlei problemen gaat het hoofdpersonage Sam door alle seizoenen heen op zoek naar haar echte ik. De rare reis die haar eerst naar een vrouwencirkel brengt doet haar stap voor stap terug voelen. In het begin is ze wat afwijzend en argwanend om de tips te zien maar gaandeweg leert ze opnieuw openstaan voor wat het universum en haar eigen ziel haar vertelt . Tijdens haar verblijf op speciale plaatsen zoals een bijzonder bos en een klooster vallen kwartjes. Door haar kennismaking met nieuwe leraren ontdekt ze  geleidelijk aan wat haar belemmert.  Stilaan ervaart ze hoe confronterend maar ook bevrijdend loslaten is en hoe zich zo nieuwe wegen openen.

 Door de confronterende tocht van deze vrouw ga je zelf ook nadenken over je eigen leven. Op een toegankelijke manier heeft Steffie Putseys immers heel veel informatie en wijze levenslessen verstopt in ' De ontwakende reis' Dit boek laat je de dingen in een ander perspectief zien. Het verhaal deelt ideeën en bedenkingen over persoonlijke ontwikkeling maar het durft ook kritisch te kijken naar hoe we nu omgaan met onze wereld en de natuur.

 De ontwakende reis heeft ook een aparte lovestory die eigenlijk niet echt nodig is om de kracht van deze fictieve vertelling te laten binnenkomen. De auteur combineert fictie en concepten met praktische en vaak gekende tips maar in alle drukte of stress zijn we die soms vergeten.

 De ontwakende reis heb ik ,stukje voor stukje, gelezen,omdat het belangrijk is om je tijd te nemen om dit juweel te laten bezinken.

 Hou je van een anders dan anders boek met inhoud dat dingen in beweging zet pak dan ’De ontwakende reis'  op en je gaat verrast worden. Ben je zoals ikzelf gefascineerd door persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en onze connectie met het universum dan is dit boek misschien wel herhaling van gekende thema's. Toch gaat het ook jou weer nieuwe  dingen laten zien of als wake-up call dienen omdat het op een frisse,vlotte en bijzondere manier geschreven is.

 Misschien had het verhaal opgesplitst kunnen worden in twee delen  waardoor het misschien nog meer impact gehad zou hebben?

 Het boek is gedurfd, apart en zeker de moeite waard .

 4 inktpotjes

Fany

Het moerasmeisje/Daar waar de rivierkreeften zingen – Delia Owens.

 

 

Het moerasmeisje/ Daar waar de rivierkreeften zingen is één van de mooiste verhalen die ik heb gelezen. Het boek raakte me emotioneel enorm. Ik walgde van de mensen in het dorp. Als iemand anders is, door geboorte en/of omstandigheden, dan telt hij/zij niet mee. Iedereen in Barkley Cove gaat naar de kerk, maar wat naastenliefde inhoudt, blijk voor velen moeilijk te bevatten.

 

In de tijd dat en een omgeving waar rassenscheiding erg actueel is, zijn het de zwarte mensen die barmhartiger en menslievender zijn. Ze worden als inferieur gezien door de witte mensen, maar alleen zij staan Kya bij. Jumpin’ en zijn vrouw Mabel sluit ik daarom ook stevig in mijn hart.

 

Af en toe haatte ik Delia Owens, de schrijver, vreselijk. Ze leek Kya geen enkel geluk te gunnen. Kya’s leven was zwaar en enorm eenzaam. Keer op keer wordt zij in de steek gelaten, zowel door mensen als door het systeem. Wat ik pas later door heb, is dat ondanks de verlatenheid Kya niet compleet ongelukkig is. Ze haalt haar levensvreugde uit de flora en fauna van het moeras. Aan het strand, maar ook diep in het moeras, daar waar de rivierkreeften zingen.

 

Mijn uitgave van het boek is uit 2018 en heet Het moerasmeisje. Een titel die ik enorm goed vind passen bij het verhaal. M.i. worden de rivierkreeften te weinig genoemd. Al is het me wel duidelijk waarom Owens voor die titel gaat. Maar voor mij gaat het boek om Kya. Zij krijgt alle ellende over zich heen en verdient het dat het boek naar haar is vernoemd. Ik word wel verdrietig van de titel, maar het geeft duidelijk aan hoe mensen over Kya denken. Als iets minderwaardigs en niet de moeite waard. Maar juist in het moeras is er veel leven. Schelpen, vlinders, vogels… Zoveel moois. Als een lotusbloem groeit Kya op een plek waar geen beschaafd leven zou zijn.

 

Een alternatief zou zijn iets als ‘De dans van de vuurvlieg’. De vrij vliegende vuurvliegen spelen een belangrijke rol in Kya’s leven. De fauna die Owens in het boek beschrijft is wonderbaarlijk. Je verlangt ernaar om ze zelf te zien. Wat mij minder boeide, was de poëzie in het verhaal. Ook dat is een mooie tegenstelling met het harde lelijke verhaal, maar ik houd gewoon niet van dat bloemrijke. Het verhaal is prachtig, de schrijfstijl af en toe te bloemrijk (al waren er een paar mooie zinnen bij) en moeilijk.

 

Daarom geef ik Het moerasmeisje 4 intkpotjes.

 

PS houd de doos tissues klaar.

 

Wormmaan – Mariken Heitman

 

Voor Boekinkt las ik het boek Wormmaan van Mariken Heitman. Wormmaan wint de Libris Literatuur Prijs en staat te boek als ‘moeilijk’. Een mooie uitdaging voor mij om te zien wat ik van dit boek vind.

Korte inhoud:
Hoofdpersoon Elke is zaadveredelaar. Jaren werkt ze aan de ideale pompoen, echter op het moment dat ze zover is om te publiceren komt ze er achter dat de concurrent net een stap sneller was. Er knapt iets in haar en ze neemt per direct ontslag. Ze vertrekt naar het vakantiehuisje van haar oom gelegen op een Waddeneiland. Ze neemt erwten mee van een ras dat 9000 jaar geleden in het oude Turkije aan de wieg stond van de landbouw en daardoor de behoefte van de mens om zich ergens te vestigen. Zij wil ‘duizenden jaren veredeling’ ongedaan maken, dus eigenlijk het tegenovergestelde aan wat zij professioneel altijd heeft gedaan.
Elke worstelt met haar identiteit als vrouw die zich geen vrouw voelt. De bakker spreekt haar aan als jongeman en in haar vroege jeugd mocht zij niet als piraat verkleed gaan. Wanneer ze een tandem huurt, zit ‘de vrouw die ze nooit werd’ achterop om commentaar te leveren. Dit levert hilarische gesprekken op.
Parallel aan Elkes ecologische zoektocht wordt het verhaal van Ra verteld. Ra, een einzelgänger, leefde 9000 jaar geleden in de Levant. Net als Elke wordt Ra gezien als man en vindt ze maar moeilijk aansluiting met de samenleving. Wanneer ze na een zwerftocht aankomt bij een dorp wordt ze aanvankelijk door deze vreemdelingen opgenomen in hun gemeenschap, maar uiteindelijk zorgt ze voor verdeeldheid doordat mensen haar niet kunnen  duiden. Het komt tot een splitsing, waarbij een aantal dorpelingen op weg gaan naar een eiland dat ze in een visioen hebben gezien.

Mijn leeservaring:
Ik heb in het begin wat moeite om in het verhaal te komen, maar ik geniet ontzettend van het mooie taalgebruik. De metaforen en de poëtische zinnen zijn origineel. Centraal thema is de evolutie van planten en dieren en al lezende wordt je beloond met veel interessante feiten en weetjes. Eilanden spelen een belangrijke rol. Zo leer ik dat in een (vrijwel) geïsoleerd ecosysteem processen als verdwerging en verreuzing kunnen plaatsvinden, waarbij sommige diersoorten kleiner worden en andere juist groter. Dit alles maakt dat voor mij het verhaal boeiend blijft en ik vind het knap hoe de beide verhaallijnen gelijkenissen vertonen en toch verschillend zijn.  
Ik besef wel dat dit niet een boek is dat door iedereen even enthousiast gelezen zal worden. Het is een boek dat je aandacht vraagt en soms moest ik stukjes herlezen om het te laten landen. Het leest niet snel, maar dat geeft helemaal niks. Ik heb mij er prima mee vermaakt.
Wormmaan van Mariken Heitman krijgt van mij 3.5 inktpotje

Bij twijfel hard zingen – Francis van Broekhuizen

 

Voor Boekinkt las ik de biografie Bij twijfel hard zingen van Francis van Broekhuizen en wat heb ik hier van genoten. Het boek is geschreven precies zoals ik haar zie: met heerlijke humor en de nodige zelfspot maar zeker ook met ruimte voor emoties. In 35 korte hoofdstukken neemt zij me mee op een reis door haar leven. Bij elk hoofdstuk een passende tekening. Jammer dat ze in het e-boek niet goed te zien zijn, helaas kun je ze niet vergroten. Ze vertelt in chronologische volgorde over hoe zij opgroeide in een muzikaal gezin in Wassenaar. Haar vader zong in het kerkkoor en haar broer zat op pianoles. Beide opa’s speelden toneel en Francis kiest aanvankelijk voor de viool. Pas in de 4^e klas van de middelbare school ontdekt ze haar zangstem. Ze is groot fan van Maria Callas en op advies van een goede vriend van de familie neemt ze zangles. Gek genoeg zag zij dit niet als een professionele toekomst maar meer als een hobby. Na de middelbare school doet ze de opleiding Maatschappelijk werk en pas veel later besluit ze om auditie te doen bij het conservatorium. Daarvoor slaagt ze Cum Laude. Ik word gegrepen door hoe zij heeft geworsteld met haar geaardheid en hoe belangrijk ze het vond wat iedereen van haar vond. Haar harde werken wordt beloond en ze speelt de mooiste opera’s. Pas dan beseft zij dat haar leven als operazangeres echt is begonnen.

Mijn leeservaring:
Haar schrijfstijl is erg prettig en de korte hoofdstukken lezen dan ook heerlijk weg. Terwijl ik lees lijkt het alsof ze naast mij zit en ik hoor haar de verhalen vertellen. Op een open en eerlijke manier vertelt zij over haar leven als misdienaar bij de nonnen, haar geloof in God, haar coming-out, het gepest worden en natuurlijk haar liefde voor opera en het podium en ik, ik waardeer haar alleen nog maar meer. Haar heerlijke humor en haar herkenbare zelfspot, gevormd door de dingen die ze mee heeft gemaakt. Ik denk dat je over haar oprecht kunt zeggen: ‘what you see is what you get’. Ze weet mij diep te raken en ik vind het geweldig hoe er onder deze luchtige, grappige schrijfstijl een mooie boodschap meegegeven wordt.

Het eindoordeel:
Bij twijfel hard zingen is wat mij betreft een aanrader voor iedereen. Ik heb dit boek met een continue glimlach gelezen en heb genoten van de eerste tot de laatste bladzijde. Ik hoop dat Francis haar verhalen blijft vertellen en ik hoop haar ooit eens in het echt te mogen zien.
Bij twijfel hard zingen van Francis van Broekhuizen krijgt van mij 4 inktpotjes.

De genezer van Zalindov – Lynette Noni

 

‘De 17-jarige Kiva zit al 10 jaar opgesloten in de gevangenis Zalindov. Deze gevangenis staat bekend om zijn onmenselijke omstandigheden en er zijn maar weinig gevangenen die de wreedheden overleven. Toch heeft Kiva zich al jaren staande weten te houden, deels door het feit dat ze als genezer een belangrijke taak heeft in de gevangenis. Naast alle onmenselijke behandelingen waren er namelijk nogal wat ziektes rond. Kiva probeert de zieken en gewonden zo goed mogelijk te behandelen. Ook heeft ze de taak nieuwe gevangenen te brandmerken.

Haar leven krijgt een verrassende wending wanneer er twee nieuwe gevangenen worden binnengebracht. De eerste gevangene is de doodzieke rebellenkoningin, die de straf opgelegd heeft gekregen om vier Elementproeven te ondergaan. De tweede gevangene is een gewonde mysterieuze jongeman.

Kiva’s leven raakt op één of andere manier verstrengeld met het lot van de rebellenkoningin en om te overleven neemt Kiva het besluit om de Elementproeven op zich te nemen. Wanneer Kiva in staat is om deze Elementproeven te overleven, kan ze hiermee niet alleen haar eigen vrijheid bemachtigen maar kan dit ook van levensbelang zijn voor andere gevangenen.’

 

Wat een verfrissende en originele fantasy vond ik dit verhaal! Doorgaans vind ik fantasy-boeken veel te ingewikkeld: ellelange beschrijvingen van werelden, ongelooflijk veel details en uitgebreide uitwerkingen van persoonlijkheden. Geweldig voor liefhebbers maar daar behoor ik niet toe. Liever heb ik een verhaal wat met minder details afkan, een plot wat goed in elkaar steekt en verrassende wendingen. Laat dit boek dat nu allemaal hebben!

 

Kiva vond ik een geweldig personage, zodanig goed uitgewerkt dat ik van de eerste tot de laatste bladzijde met haar mee kon leven. Ik ging echt een beetje van haar houden. Ze is stoer en inventief maar ook op haar hoede en duidelijk getekend door wat ze heeft gezien en meegemaakt. Wat ik ook fijn vond is dat ze niet het type is dat het zelf allemaal wel even doet en oplost. Dit maakt haar karakter geloofwaardig en realistisch.

 

Het verhaal is spannend, ontroerend en snijdt diverse thema’s aan: vriendschap, verliefdheid en doorzettingsvermogen maar ook zwaardere thema’s als verslaving, misbruik en verlies.

 

Lynette Noni heeft een verhalende en beeldende schrijfstijl. Zonder al te veel details kon ik mij een beeld vormen van hoe de gevangenis Zalindov eruit zou moeten zien. Hoe de wereld om de gevangenis heen eruitziet, daar laat ze nog niet zo veel over los. Maar ik ga ervan uit dat dit in deel 2 en 3 van de trilogie ruimschoots aan bod gaat komen. Want dat het verhaal nog niet afgelopen is, dat blijkt wel uit de fantastische ontknoping van dit boek. Na deze ontknoping wil je maar één ding: weten hoe dit verhaal verder gaat!

 

Kortom: een heerlijk begin van een boeiende en frisse fantasy-trilogie!

 

4 inktpotjes

 

Jolanda