vrijdag 5 februari 2016

Verlangen naar chocolade van Care Santos

Verlangen naar chocolade van Care Santos

Het verhaal
Tegen het decor van de zich ontwikkelende wereldstad Barcelona schildert Care Santos de levens van Sarah, Candida en Mariana. Drie totaal verschillende vrouwen uit drie verschillende eeuwen, die eenzelfde verlangen naar chocolade delen. En dat alles vertelt Santos achterstevoren, vanuit het heden terug naar het verleden, met een chocoladekan als verbindend element.

Cover
Eenvoudig, een kind voor de etalage van een chocoladewinkel. Op zich hou ik wel van dit soort covers. Het straalt iets nostalgisch uit.

Mijn mening
Lastig, heel lastig. 
Het verhaal vind ik prachtig. Verhalen van vouwen door de eeuwen heen. Met name het verhaal van Aurora, in de tijd van Candida, is mooi om te lezen.
Dat de verhalen verbonden worden door een chocoladekan is bijzonder. Hetzelfde voorwerp, door eeuwen heen, die het verhaal van zijn eigenaressen verteld.

Maar...
Toch ben ik niet enthousiast over dit boek. En dat komt vooral door de schrijfstijl.
Die is langdradig. Gaat uitgebreid in op de verschillende straten van Barcelona, maar wel zoveel, dat het niet meer interessant is.
Er worden veel chocoladegerechten genoemd waar ik nog nooit van gehoord heb en die ook niet uitgelegd worden. Bv turron ( een zachte noga-achtige lekkernij, volgens Wikipedia ).

Daarnaast worden de 3 verhalen alledrie in een andere vorm verteld. 
Het verhaal van Sarah wordt vanuit haarzelf verteld.
Het verhaal van Candida beleef je via Aurora, haar gezelschapsdame. Het verhaal wordt ook verteld aan de hand van opera's. Leuk idee, maar als je er weinig tot niks van af weet heeft het geen toegevoegde waarde.
Het verhaal van Mariana wordt in briefvorm verteld.
Heel storend dat de verhalen niet op dezelfde wijze verteld worden. Het komt op mij heel rommelig over. Ik heb dan liever dat het allemaal op dezelfde manier verteld wordt.

Ook het taalgebruik is een soort krom-deftig. Voorbeeld: "Ik merk wel, Sara, dat mijn verhaal je interesseert."
Dit soort taalgebruik een boek lang irriteert mij mateloos. Het loopt niet lekker, dat kan aan de vertaling liggen, dat weet ik niet. Ik kon er in ieder geval heel slecht tegen.

Conclusie:
Een mooi verhaal, maar jammer genoeg spreekt de manier van vertellen mij absoluut niet aan.

Cover: 4
Verhaal: 4
Schrijfstijl: 1
Leesplezier: 2

Krappe 3 sterren

Julia


1 opmerking:

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...