De Pestmachine van Sophia Drenth is het 2e boek in een reeks rond Vladimir von Rotenbeck.
Een papieren boek, heerlijk geurend naar verse boekinkt en
versierd met prachtige illustraties van Shanna Paulissen, daar kan uiteraard
geen enkel e-book tegenop. Ook de harde cover en het binnenwerk is prachtig
uitgevoerd waardoor dit een gewild item is voor gewoon ‘de heb’, zoals bij mezelf
en met mijn 59 jaar misschien ook niet meteen behorend bij de jeugdige
doelgroep. Maar ook fantastisch om bijvoorbeeld cadeau te geven aan iemand met
een iets jeugdiger leeftijd of geweldig om samen met je kind of kleinkind te
lezen of om uit voor te lezen.
‘Na het tandenpoetsen borstelde hij zijn haren. Die ene pluk
bij zijn kruin sprong zoals gewoonlijk steeds overeind. Spuug hielp niet om die
te temmen. Spuug hielp nooit. Hij viste een lik zombiesnot uit het potje dat op
het plankje in de badkamer stond en streek zijn haar glad.’
Dit boek is het 2e boek met de kleine Vladimir
von Rotenbeck, een vampiertje dat kampt met een allergie voor bloed. In het 1e
deel, De Nepvampier, konden we daar al uitgebreid over lezen. En ook over zijn
boze darmen die een gevolg waren van deze allergie. Het is de reden waarop
Vladimir zich een nepvampiertje voelt. Verder werden alle bijzondere monstertje
uit het Grimgruwelbos en het dorpje Knekelstein voorgesteld en overtuigend
neergezet in het 1e deel.
In dit 2e deel komen al deze monstertjes weer
terug in een nieuw avontuur, en dat is die van de Pestmachine en de
Pestmeesters. Deze pestmeesters vertonen erg veel overeenkomsten met de
gevreesde pestdokters die in de middeleeuwen rondliepen. Het zijn chagrijnige
types die alles wat frivool is proberen uit te roeien. Als Vladimirs moeder en
zijn 2 zusjes het slachtoffer dreigen te worden, samen met nog heel wat andere
bewoners van Knekelstein, komt Vladimir in opstand. Hij wordt geholpen door
zijn menselijke vriendinnetje Naswikka. Lukt het ze om gezamenlijk het tij te
keren, Vladimirs familie te redden en die pestkoppen te verdrijven?
De delen zijn los te lezen maar het is erg leuk als je wat
meer weet over de verschillende monstertjes en daarom zou ik zelf het 1e
deel niet willen missen. En omdat ik zo heb gesmuld van deel 1 wilde ik ook meteen
deel 2 lezen, waar ik wederom van heb genoten.
Het betreft hier dus een jeugdboek. En ik lees bijna nooit
een jeugdboek op de bekende na zoals die van Roald Dahl, maar voor deze reeks maak
ik echt een uitzondering. Ik ben nu eenmaal verzot op vampier verhalen en ook
al is dit misschien voor volwassenen niet het meest spannende vampierverhaal
(voor de jeugdige zal het wel echt spannend zijn hoor), het zit vol met leuke
humor, vol fantasierijke wezentjes en het raakt ook geregeld een gevoelige
snaar. Het laat bovendien zien dat familiebanden erg belangrijk zijn en bovendien,
en dat vind ik zelf de belangrijkst boodschap, dat het prima is om anders te
zijn.
Ik weet inmiddels dat er een 3e deel gaat komen,
met wederom de kleine Vladimir en zijn vriendinnetje Naswikka in de hoofdrol,
en ik kan nu al niet wachten om ook die weer te gaan lezen.
Ik geeft De Pestmachine 4,5 frivole Inktpotjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten