Mungo-Douglas Stuart

 

Wat is dit een keiharde maar wondermooie literaire roman!

 

Nadat 44 uitgeverijen zijn boek eerst weigerden heeft Douglas Stuart met het vorige boek Shuggie Bain de Booker Prize gewonnen.

 

Shuggie Bain las ik nog niet maar 'Mungo' is dus mijn eerste ontmoeting met deze auteur.

 

Mungo woont in het grauwe Glasgow waar armoede en werkloosheid troef is. Protestanten en katholieken zijn voortdurend in strijd in deze Schotse plaats. Hij is een erg gevoelige jongen uit een disfunctionerend gezin. Hij heeft nog een broer en zus. Hun moeder is slechts vierendertig en wanhopig op zoek naar een nieuwe man. Met de drank als metgezel verwaarloost ze geregeld haar kinderen. Zijn zus neemt haar taak dan noodgedwongen over. De naïeve Mungo probeert de verzoener te zijn in zijn familie maar wordt vaak gedwarsboomd. Zijn broer Hamish wil dat hij eindelijk een man wordt in plaats van een softie te blijven.

De bendeleider heeft hier zo zijn eigen desastreuze middelen voor. Zijn zus heeft ook weinig begrip voor het gedrag van hun moeder maar Mungo blijft degene die onvoorwaardelijk liefde blijft voelen.

 

Het verhaal is opgesplitst in verschillende stukken.

Er is een deel over de schokkende kampeertrip met twee onbekenden . De moeder van Mungo leek het immers een goed idee om hem op trip te sturen met twee leden uit haar Anonieme Alcoholisten groep maar of dit goed afloopt?

 Tussen alle miserabele situaties in ontdekt Mungo vriendschap en liefde. Deze ervaringen zijn zo mooi beschreven .De bijzondere buurman en de duiven van de hartverwarmende James zie ik zo voor me.

 Kan de band tussen de katholieke James en de protestantse Mungo de hel overleven of is verboden synoniem aan onbereikbaar?

 Het afsluitende deel brengt de verschillende verhaallijnen samen in een explosie van geweld. Het einde is open en laat de lezer zijn eigen verbeelding gebruiken.

 

Wat kan deze auteur schrijven! Hoewel de ellende voor Mungo uitzichtloos lijkt en ik deze beeldende roman soms aan de kant wil gooien na de zoveelste wrede scène blijf ik ademloos doorlezen. Mungo is een pure brok van emotie en ja het verhaal is rauw maar ook van een ongekende sensitieve schoonheid. Dit is een roman die ik moet laten bezinken en eigenlijk herlezen om elke nuance en het magnifieke taalgebruik te bevatten.

 Douglas Stuart is genadeloos en hij verbloemt niets. Toch is deze literaire vertelling door deze aparte aanpak en beeldende stijl veel meer dan een rauw verhaal. Mungo zijn wereld is ongelooflijk hard maar gelukkig zijn er ook mooie momenten en herinneringen. Vooral de prachtige zinnen en de manier waarop Douglas Stuart de sfeer en personages hun dilemma's tot leven brengt maken dit drama echt imposant.

 Shuggie Bain ga ik zeker lezen en ik hoop snel om een nieuw boek van deze meester te ontdekken.

Mungo is intriest maar steengoed !

 

 5 inktpotjes

Fany