maandag 25 juli 2022

Hugo Luijten gaat op reis en neemt mee....

 



Welk boek of welke boeken stop jij je in koffer te lezen tijdens je vakantie en waarom?

Geen enkel, want ik ga nooit op vakantie en ik lees alles digitaal. Einde interview JJJMaar goed, wat lees ik dus op het moment dat andere mensen vakantie hebben/op vakantie gaan? Ook digitaal. En als ik het niet digitaal kan krijgen koop ik het hard copy maar laat ik het scannen bij de copyshop. Ik ben hiermee begonnen tijdens de research van mijn boeken. Ik vind dat handiger dan een hele tafel vol literatuur, dat geblader, die memoblaadjes, het onleesbare gekriebel onderaan de bladzijdes, die ezelsoren. Dan is een e-boek toch veel handiger. Je kunt op woord zoeken, je hebt elk naslagwerk altijd en overal bij de hand (ook die verhandeling over het intreden van de ligor mortis na bevriezing van het lichaam, of het wetboek van strafvordering in Duitsland tussen 1921-1933)  en dat vind ik echt ontzettend praktisch. Het enige jammere – los van het contact met mijn supervriendelijke boekhandelaar - vind ik dat ik nu niet meer kan kliederen in boeken. Vooral in de trein gaf het een extra dimensie, als ik vanuit een ooghoek mensen zag gruwen hoe ik met mijn boeken omga… JMet ‘gewoon lezen’ is er trouwens nog een bijkomend voordeel: in bed kan ik lekker verder lezen zonder dat ik mijn vriendin stoor met een nachtkastlampje. Ik lees namelijk altijd nog voor ik ga slapen, al is het maar een paar bladzijden.

Dat gezegd hebbende, lees ik heel erg veel. Vaak ook wat me op dat moment te binnen schiet. ‘Die-en-die seriemoordenaar, is daar geen boek over?’ En dan koop ik het e-book direct online. Natuurlijk heb ik er ook boeken in mijn ‘bibliotheek’ staan, al dan niet wachtend op lezing. Maar wat neem ik nu mee? Waar ik me alleszins erg op ‘verheug’, is ‘Der goldene Handschuh’, van Heinz Strunk, over de Duitse seriemoordenaar uit de jaren ’70. Dat is nog niet in het Nederlands vertaald, dus dat moet ik in het Duits lezen. Maar dat doe ik erg vaak, dus dat is geen probleem. Het gaat over de seriemoordenaar Fritz Honka, die de lijken van vier vrouwen in zijn muurkast bewaarde… Google gerust, ik ga er nooit over schrijven omdat ik verwacht dat dit boek ook in het Nederlands vertaald gaat worden. Daarom lees ik het ook: om andere op waarheid gebaseerde, maar geromantiseerde verhalen te lezen, en zo te zien hoe collega’s het doen. Ook gaat de volledige ‘Game of Thrones’-serie van George R. Martin mee, want ik zin op een romancyclus die speelt in de middeleeuwen. Qua setting en verhaalstructuur heeft Martin dat fantastisch gedaan, dus ook daar hoop ik veel van te leren.

 

Welk boek of boeken raad je aan om zeker mee te nemen op vakantie en waarom?

Zoals uit het bovenstaande blijkt, ben ik nogal fan van pittige thrillers. Er mag best wat geweld in voorkomen en ruw taalgebruik vind ik zelf prachtig. In mijn boeken wordt ook stevig gevloekt, en dat zoek ik ook bij andere schrijvers. Het moet niet te geborsteld zijn, het criminele milieu is nu eenmaal rauw en grof. Dan schieten mij een aantal schrijvers te binnen:

-        Sebastian Fitzek: alles van lezen! Echt heel spannend, met erg originele invalshoeken en twists die je naar adem doen snakken. Wel erg direct taalgebruik (zullen we maar zeggen) en heel hard geweld. Niet voor de zwakke magen dus. ‘De weg naar huis’ (ik heb hem zelf alleen in het Duits, vandaar de foto) gaad over partnergeweld en is behalve spannend ook erg aangrijpend.

-        Mo Hayder: vooral de Jack Caffery-serie; Vogelman-De Behandeling-Ritueel-Huid-Diep-Poppenspel-Wolf is erg goed.


Waarom dit alles? Ik heb een hekel aan boeken als ‘Montalbano’ (ik noem die om geen ‘Baantjer’ of ‘Aspe’ te moeten zeggen) omdat ik mij gruwelijk erger aan dat gekabbel. Dat slentert van villa naar lijk naar politiekantoor en weer naar villa en hup: opgelost. Brrr… Zeer veel respect voor mensen die dat kunnen schrijven (ik weet dat ik hun schoenen nog niet eens mag strikken), maar mij hangt het na vier bladzijden al de keel uit.

Mijn voorbeelden daarentegen, zijn ruw, rauw, messcherp, maatschappelijk betrokken, realistisch en bij wijlen erg hard. Dat laatste maakt het nog geen horror overigens, dat is mijn genre ook weer niet. Maar het geeft een boek net genoeg punch, vind ik.

Bon, genoeg gezeverd: prettige vakantie en lees ze!

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zoeken in deze blog

Droom naar de toekomst van Rina Stam

  Droom naar de toekomst is het tot de verbeelding sprekende slotstuk van de spirituele Rode Draad Trilogie   Flora woont alleen in Spanje...