“Hij was hier nu al vier honden lang …..”
Waarom een hond op de cover als het boek over een
kapperszoon gaat? Dat wordt je tijdens het lezen wel duidelijk. Verder is het
eigenlijk een grote spoiler, dus die geef ik niet weg.
‘Simon heeft een kapperszaak in de Jordaan. Hij is niet
bijzonder gepassioneerd wat betreft zijn beroep maar het is iets wat hij kan en
wat zijn vader en grootvader ook deden. Hij heeft maar een paar klanten per
week en zijn bordje staat vaker op ‘gesloten’ dan ‘open’. Simon vindt het wel
prima zo. Wanneer een van zijn vaste klanten, een schrijver, een nieuw
onderwerp zoekt voor zijn boek en bij Simon informatie probeert los te peuteren
over de verdwijning van zijn vader, laat Simon zich daarin meeslepen. Langzaam
raken de levens van Simon en het leven van zijn verdwenen vader met elkaar
verweven.’
Verhalen over op het eerste oog saaie mensen, ik houd ervan!
Simon is zo’n type: elke dag dezelfde routine, eigenlijk vindt hij zijn werk
maar saai, hij praat niet graag en veel vrienden heeft hij ook niet. Eigenlijk
zijn de twee mensen die hij het vaakst ziet zijn moeder en zijn grootvader van
wie hij de kapperszaak heeft overgenomen. Een relatie heeft hij niet, alleen
wel eens wat losse contacten. Simon lijkt het allemaal wel prima te vinden maar
is dat eigenlijk wel zo? Want de verdwijning van zijn vader lijkt hem meer te
raken dan in eerste instantie gedacht. En zo wordt de stoïcijnse Simon laag
voor laag afgepeld.
De tweede verhaallijn in dit boek: de crash van het
KLM-vliegtuig op Tenerife in 1977 en hiermee de verdwijning van zijn vader
Cornelis, geeft het boek vele lagen. Het gaat hierbij om familiebanden, en in
hoeverre kun je iemand je vader noemen die je nooit hebt gekend en kun je
iemand dan wel missen? Wat is belangrijker: een echtgenoot, zoon of vader
missen? Is er plaats voor rouwen wanneer iemand nooit is geïdentificeerd?
Heel langzaam leren we Simon beter kennen, maar parallel
loopt hieraan het verhaal van zijn vader. Heel mooi zijn hierin allerlei
overeenkomsten en dwarsverbanden te ontdekken. Wel moet ik zeggen dat ik meer
sympathie en compassie voor de vader van Simon ontwikkelde dan voor Simon zelf.
Ik begreep zijn vader wel, maar Simon bleef ik een erg gecompliceerd type
vinden. Zijn lichamelijke aantrekking tot een verstandelijk beperkte jongen
vond ik zelfs weerzinwekkend. Het is dat Bakker hiermee net niet over de
schreef ging, anders had ik het boek in de open haard gegooid. Beetje zonde van
de e-reader, en gelukkig heb ik geen open haard, dus ik was blij dat het niet
zover hoefde te komen.
Wel genoot ik van de conversaties met zijn moeder. Wat een
heerlijke onderkoelde humor zit hierin verwerkt. De scénes van zijn moeder als
zwembegeleider van jongeren met een verstandelijke beperking waren voor mij zo
herkenbaar dat ik regelmatig hardop heb zitten grinniken.
Een mooi, langzaam en gelaagd boek waar ik absoluut van heb
genoten. Jammer echter van de lichamelijke obsessie van Simon voor de
verstandelijk beperkte Igor, dat had er van mij niet in gehoeven. Hierdoor trek
ik ook een half inktpotje van mijn beoordeling af.
3,5 inktpotje
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten