De palace papers - Tina Brown

 

Ik vond en vind het Engelse koningshuis fascinerend. Hoe is het mogelijk dat een koningin al zo lang kan regeren ondanks alle schandalen en zaken die er in de wereld gebeuren. De kans dat wij het 70 jaar bij een baas uithouden of 70 jaar een eigen bedrijf draaiende houden is erg klein. Ook alles rondom Diana fascineerde mij. Hoe kan het dat de pers zoveel vrijheid heeft om iemand zo helemaal kapot te maken, tenminste zo lijkt het. Wie is Camilla eigenlijk en welke rol speelt zij in het leven van Charles? Wat zou er nu echt gebeurd zijn rond de rel van Harry en Meghan? Kortom genoeg zaken waar ik wel eens wat meer, belicht door een journalist en bestsellerschrijfster die relatief onafhankelijk is, van zou willen weten.

Het is een omvangrijk e-boek, bijna 700 pagina’s maar door de mooie, niet te moeilijke schrijfstijl is het goed te doen. De mooie beschouwende en soms humoristische zinnen maken het leuk. Het laat je in de eerste plaats ervan doordringen dat de Britse monarchie een instituut is dat al duizenden jaren bestaat en totaal niet flexibel is. Het draait om vaste patronen en zoals het ‘heurt’. Tina Brouw heeft ruim twee jaar lang met meer dan hondertwintig mensen gesproken. Tina Brown richt zich met name op de 25 jaar die op de dood van Diana volgden. Voor de leken onder ons bestaat de koninklijke familie uiteraard uit koningin Elisabeth, getrouwd met Prins Philip en hun kinderen Margaret, Charles, Anne, Andrew en Edward. Over deze familie gaat het boek. In het boek krijg je een kijkje in het leven van deze personen en is het aan jou om een mening te vormen. Ik had niet het gevoel gedwongen te worden op een bepaalde manier naar deze familie te kijken.

In mijn ogen is het in meer opzichten een hele bijzondere familie als ik het boek zo lees. Ik geloof heilig in het huwelijk en monogamie, maar als je dit boek leest lijkt dat voor de koninklijke familie niet te gelden. Misschien heeft het ook te maken met de geplande en gearrangeerde huwelijken? Ik vond het heel apart. Het wordt ook normaal gevonden of moet normaal gevonden worden. Lachen en het er niet over hebben lijkt het wel. Wat ik ook heel bijzonder om te lezen vond, was dat Philip moest knielen voor de koningin bij de inhuldiging. Hij werd benoemd tot haar vazal,  en stelt zich compleet in dienst van de koningin. Ik kan me voorstellen dat hij daar als persoon last van heeft gehad. Over kroning gesproken Charles is gekroond als prins of Wales. Ik dacht dat alleen koningen en koninginnen gekroond werden, maar blijkbaar is dat in Engeland toch anders. Ook het lezen over de bijzondere gewoonten van o.a. Prins Charles geven jeu aan het boek. Het doet je ook beseffen dat het mensen zijn met hun eigenaardigheden. Tegelijk besef je ook dat ze heel erg in een glazen huis leven zeker in deze tijd waar alles op straat ligt. De pers heeft mijns inziens best een rol gespeeld in alles wat er rond Diana is gebeurd. Toch heeft de dood van Diana, waarvan de pers en media de schuld kreeg ook een keerzijde. Op het landgoed werden haar jongens, Harry en William relatief met rust gelaten en hadden ze alle tijd om daar rustig te spelen in de bossen. Dat is ook weer het voordeel van koninklijk zijn.

Zoals Tina Brown in haar boek schrijft ‘het fascinerende aan de monarchie is dat het steeds weer om dezelfde thema’s draait omdat de hoofdrolspelers ook maar mensen zijn’. Het is de vraag of de tijd van magie en sprookjes voorbij is als konigin Elisabeth overlijdt en de troon overgaat op Charles.

Kortom een fascinerend boek, maar bij tijd en wijle ook wat langdradig en te veel uitgeweid naar mijn mening. Toch heb ik me er prima mee vermaakt en ik zal het zeker nog wel eens oppakken om een stukje te lezen. Het is wel een boek waar je echt voor moet gaan zitten, het is geen verhaaltje voor het slapen gaan. Ik geeft het boek daarom 4 inktpotjes.