Als Leigh Collier onverwachts gevraagd wordt de verdediging te gaan voeren in de rechtszaak van Andrew Tenant is zij erg verrast. Nog niet eerder behandelde zij een rechtszaak van zo’n groot formaat en met zo’n bekende en rijke verdachte.
Als de reden daarvoor haar duidelijk wordt, en ze
ongewild 20 jaar terug geworpen wordt in tijd, is dat het begin van een wreed
Kat en Muis spelletje.
‘Iedereen heeft wel een duister geheim’. Het is één van
de vele uitspraken die ik Karin Slaughter eens heb zien maken in een
Amerikaanse boekpresentatie op TV.
In dezelfde presentatie vertelde ze te zijn opgegroeid in
een familie waarin mishandeling van met name haar oma met regelmaat voorkwam en
waar niet over gesproken werd. Bovendien heeft zij een aan de drugs verslaafde
zus en maakte zij de verwoestende uitwerking van drugsgebruik van dichtbij mee.
Dit is mede de reden waardoor het thema mishandeling en
agressie tegen vrouwen vaak onderwerp is in haar boeken. Zij schuwt daarbij een
uitgebreid en gedetailleerd verslag van de wreedheden niet, zo ook in dit
laatste boek van haar.
Zij schreef al eerder een lange reeks over de personages
van Will Trent en Sara Linton. Dit is één van haar standalones.
Toen ik het boek zag was ik verrast over de cover. Oké, ‘Valse Getuige’ en dan
de valse wimpers die zouden een connectie met elkaar kunnen hebben. Meestal
wordt een cover pas duidelijk, en dan vaak ook erg mooi, als je verder komt in
het verhaal en de betekenis steeds duidelijker wordt.
Ik kan helaas niet zeggen dat de betekenis van de cover,
nadat ik het boek dichtsloeg, mij echt duidelijk is geworden. Persoonlijk vind
ik de cover en titel in de Engelse versie veel mooier en veel pakkender en dat
is jammer voor de Nederlandse en Belgische markt en lezers.
Het boek begint met een gebeurtenis van jaren terug. De
manier waarop Karin Slaughter dit beschrijft doet je gruwelen. Meteen zit je midden
in het verhaal en wil je niet anders dan snel doorlezen.
Daarna schakelen we naar het heden en naar het leven van
Leigh Collier, ze is advocate geworden na een lange en moeilijke studie en
heeft een goed leven opgebouwd. Naarmate het verhaal vordert komt de 2e
zus, Callie, meer in beeld en met haar gaat het helaas een stuk minder goed. Langzaamaan
krijg je als lezer meer kijk op de twee verschillende levens en het grote
geheim dat zij met elkaar delen.
Ik moet eerlijk bekennen dat de nadruk ligt op langzaamaan,
want na het heftige begin dat met sneltrein vaart bij mij binnen kwam, zakt
voor mijn gevoel het verhaal wat in en heb ik soms moeite om mijn aandacht er
bij te houden en zelfs om door te lezen.
Waarom is dat? Eigenlijk weet ik het niet, het verhaal is
goed en de karakters zijn goed uitgewerkt maar op de één of andere manier weet
het mij net niet te pakken. Jammer, want ik las vroeger veel van haar al ben ik
na Triptiek afgehaakt. Verder speelt het hele verhaal zich letterlijk af in het
heden met alle problematiek van corona. Karin geeft aan het einde van het boek
een lange toelichting op de reden voor haar om dat in het boek te verwerken,
maar voor sommige lezers zullen de vele mondkapjes die gedurende het verhaal op
en af gezet worden niet echt iets toevoegen.
Karin Slaughter schrijft over het algemeen vrij dikke
boeken. Deze telt 456 pagina’s maar als ik heel eerlijk ben had het van mij
zeker 1/3 korter mogen zijn. Toch heeft het me over het algemeen wel vermaakt
en ik denk dat zeker de erg trouwe Slaughter fans er blij mee zullen zijn.
Ik geef het 3,5 Kraaien.
Karin K
Geen opmerkingen:
Een reactie posten