1979 van Val McDermid

Wat vind ik van de cover?
De cover van '1979' bevat heel veel blauwtinten, een zicht op een mistige stad van op een brug. De mist roept uiteraard een mysterieuze sfeer op. De titel staat centraal in het geel, onderaan de melding 'de eerste Allie Burns' thriller. Onder de titel 'zij jaagt op een goed verhaal. En iemand jaagt op haar'. Ik vind dit zeker een mooie cover.

Wat verwacht ik van tevoren?
Ik kreeg een aantal maanden geleden heel bijna verbijsterde reacties toen ik op de FaceBookpagina van Thrillerlezers! bekende dat ik nog nooit iets van Val McDermid had gelezen. Dat bleek een redelijk gat in mijn cultuur te zijn. Dus weer een behoorlijk uitgebreide reeks boeken op om mijn nu al veel te uitgebreide lees-verlanglijst toe te voegen. Gelukkig besloot Val McDermid om aan een nieuwe reeks te beginnen, en ja, die kans moest ik dus wel grijpen.

Mijn recensie:
‘1979’ begint met het dankwoord van de auteur aan haar vrienden die haar geholpen hebben om de lockdown door te komen. Ik vraag me af of we binnen bepaalde tijd verschil gaan merken in boeken van voor / tijdens  hopelijk binnenkort na de pandemie die ons ondertussen al ruim anderhalf jaar in zijn greep heeft.

Zoals de titel al doet vermoeden speelt het verhaal in het verleden, het zal geen verrassing zijn dat we teruggaan naar 1979. Dat geeft onmiddellijk mogelijkheden om situaties en omstandigheden op te roepen die nu absoluut niet meer mogelijk of aanvaardbaar lijken: een man staat te roken naast zijn vrouw die gaat bevallen, tikwerk met carbon- of doorslagpapier, filmrolletjes, telefooncellen, en zo nog tal van voorbeelden, voor iemand van mijn generatie (ik was 13 in 1979), zijn heel veel van die zaken nog heel herkenbaar. En het gaat verder dan alleen maar praktische zaken, homoseksualiteit is in Schotland nog bij wet verboden, vrouwen zijn in veel beroepen nog zwaar ondergeschikt aan mannen, het IRA is nog heel actief, Schotland wil zich afscheiden, heel veel actualiteit uit 1979 die ondertussen in sommige voorbeelden jammer genoeg nog steeds niet tot de voltooid verleden tijd behoort, of gelukkig net wel.

Je kunt absoluut stellen dat dit boek 'a walk down memory lane' kan genoemd worden. Ik ken natuurlijk – nog – geen andere boeken van deze schrijfster, maar op de één of andere manier lijkt de schrijfstijl van dit verhaal aangepast aan een iets minder hectische tijdssfeer, het boek leest aangenaam relaxed, en zeker niet gejaagd. Alleen, na een tijdje lezen vraag ik me af wat ik eigenlijk aan het lezen ben, is dit een thriller over fraude? Dat is dan jammer genoeg niet helemaal mijn ding. Maar dan begint het verhaal te evolueren van een verhaal over bedrog en fraude, naar terrorisme en vrijheidsstrijd, en dan plots, als je het al bijna niet meer verwacht … een moord!

'1979' is voor mij een ander type thriller dan vele andere, niet flitsend, maar zeker boeiend en onderhoudend, met goed uitgewerkte personages.

Er is echter één ding dat ik niet begrijp, en dat is de ondertitel op de cover. Ik ga hier niet over uitweiden, omwille van de inhoud, maar ik ben daardoor toch een beetje verward.

Het terug-in-de-tijd boek is me heel erg goed bevallen, waarschijnlijk omdat bepaalde dingen uit die tijd voor mij nog herkenbaar zijn, weet alleen niet of de jeugd-van-tegenwoordig dit ook zo zal ervaren.

Een heel fijn extraatje voor mij is de playlist die de schrijfster achteraan het boek deelt en die me opnieuw terug in te tijd stuurt en me aan een aantal bijna vergeten nummer herinnert, en uiteraard ook aan een aantal absolute klassiekers.

Alleszins, ik hou Val McDermid en haar boeken op mijn leeslijst, nu alleen nog de tijd vinden om die boeken te gaan lezen.

 

Wat mij betreft: 4 dikke, heel erg vette Kraaien voor '1979'.

Karin V.