Tante Poldi en de Hemelse Vruchten van Mario Giordano

 

‘Tante Poldi en de Hemelse Vruchten’ van Mario Giordano is het 2^e deel in de serie over Tante Poldi. Het is losjes gebaseerd op de tante van de ik-persoon en tevens auteur van deze reeks. Mario Giordano schrijft scenario’s, kinderboeken en thrillers en woont en werkt in Berlijn.

 

Tante Poldi is een eigenzinnige dame van in de zestig. In het 1^e deel van de reeks heeft zij van haar ouders een huis geërfd op Sicilië, in Torre Archirafi, waarna ze vertrok met als doel zich daar dood te zuipen en naar de zee te kijken. In dit 2^e deel staat dit plan (tijdelijk) in de ijskast. Ze heeft inmiddels vriendschappen gesloten in Sicilië, sterker nog ze is zowat een plaatselijke beroemdheid geworden. Haar neef Tesoro, tevens de ik-persoon in het verhaal, komt 1 week per maand bij haar logeren om aan zijn boek te werken. Een lijvige familieroman dat niet bepaald wil vlotten. Ze hebben een goede band met elkaar en Tante Poldi vertelt hem werkelijk alles, en dat onder het gezamenlijk nuttigen van een sigaret, de nodige wijn of andere alcoholische versnaperingen en een geurige Italiaanse maaltijd.

 

Op zekere dag constateert Poldi dat er geen stromend water is en tot overmaat van ramp blijkt Lady, het hondje van haar Franse vriendin Valérie, te zijn vergiftigd en gestorven. En helaas blijft het niet bij alleen de dood van het armzalige hondje. Impulsief en ondernemend als ze is gaat ze direct op onderzoek uit en heeft ze zoal haar eigen verdenkingen tegen een aantal personen die grondig door haar worden onderzocht. Dit tot irritatie van Vito Montana, de commissaris van politie waarmee ze sinds het 1^e deel een vurige seksuele relatie onderhoudt. Want, geboren en opgegroeid in de roerige en vrije jaren 60-70 is Poldi bepaald niet vies van geflirt en amoureuze situaties die soms uitgroeien tot aanmerkelijk meer dan dat. Ook gaat ze met iedereen in discussie. Vriend, vijand, familie, neef, noch de dood die geregeld even bij haar op de sofa plaatsneemt, worden gespaard door haar scherpe tong. Bloemrijke scheldwoorden en prachtige vergelijkingen die soms als een onstuitbare stroom door haar worden uitgebraakt gelijke de eeuwig pruttelende Etna die in het hele boek een voorname plaats inneemt. Kortom Tante Poldi is het soort tante die je iedereen gunt en die je zelf zou willen hebben. In dit deel heeft ze echter kiespijn en dat laat haar humeur niet altijd even goed uitkomen.

 

‘Daarbij zag Doris mijn tante en ze zwaaide naar haar. Poldi voelde meteen weer haar opspelende kroon. Een licht trekken linksboven, als een ver verwijderd onweer dat onstuitbaar dichterbij kwam. Ze zwaaide lusteloos terug en hoopte maar dat het niet zou worden opgevat als uitnodiging voor een gesprek’.

 

Elk hoofdstuk begint met een paar korte zinnen uit de aantekeningen van de neef die opsomt waarover het hoofdstuk gaat. Deze zijn weergegeven in een ander lettertype en die eigenlijk niet heel veel extra’s aan het boek toevoegen. Wel benadrukken ze dat de neef schrijver is en een schrijver zal voor zichzelf ook vaak korte notities of opsommingen maken om deze vervolgens uit te werken in mooie vloeiende zinnen. Het is verder een vlot weglezend boek met een komische vermakelijke manier van schrijven waarbij vooral de nadruk ligt op wat Tante Poldi en de neef zoal mee maken en wat minder op een continue hoge spanning, snelheid of ingewikkelde complotten. Het is een echte detective / whodunit dat je moet liggen.
Zelf vind ik het leuk om zware genre thriller(een psychologische of literaire) af te wisselen met een wat lichtere genre en dan is dit helemaal goed, maar ik zou er geen 2 achter elkaar kunnen lezen. Dit zal uiteraard voor iedereen weer anders zijn. Wel ben ik nieuwsgierig naar meer en vooral ook naar deel 1 en de introductie van alle personages. Toch was deel 2 goed te lezen zonder de informatie uit deel 1.

Het verhaal ademt verder de sfeer van Sicilië. Ik ben er nog nooit geweest maar kan mij er nu wel een indruk van maken. De hitte van de zon, de prachtige natuur, de geurige maaltijden, de sprankelende wijn en de eeuwig meerokende Etna op de achtergrond. En op het terras zit je, net als Tante Poldi, naast de capo di tutti capi.

 

Aan het einde weet Poldi uiteraard alle losse eindjes goed aan elkaar te knopen zoals het ook hoort in een echte whodunit. En dan is er nog een leuke cliffhanger. Ook deel 3 is inmiddels uitgebracht en hoogst waarschijnlijk gaat de gehele reeks uit 6 delen bestaan.

 

Ik geef het 4 Inktpotjes.

Karin K.