Een huwelijk in het duincafe van Debbie Johnson

 

Voor de vaste lezers van de reeks ‘Het Duincafé’ zal het geen verrassing zijn. In het zesde en tevens allerlaatste deel van de serie, ‘ Een huwelijksfeest in het Duincafé’, zijn Laura en Matt het bruidspaar.

Als de dames van Budbury bijeen zijn op het vrijgezellenfeest van Laura gaat het gesprek over fantasiebruiloften. Laura heeft als jong meisje altijd al gedroomd van een roze bruiloft, van top tot teen roze tot aan de kittens toe.

Dan is het de beurt van Auburn. Ze is nog niet zo lang geleden teruggekomen om samen met zusje Willow en broer Van voor hun dementerende moeder te zorgen. Na een tiental jaren van rondreizen, drugs en alcohol is deze apotheker nu gelukkig in het leven. Voor het eerst heeft ze niet de neiging om alles achter te laten en de benen te nemen. Ze heeft zelfs sinds kort een vaste vriend, Finn, de ongelooflijk sexy Viking.

Auburn doet een bekentenis dat inslaat als een bom. Ze heeft een verleden van feesten, drugs en overmatig drankgebruik en is letterlijk dat leven ontvlucht. Finn is haar eerste stabiele relatie en ze vertrouwt hem. Normaal neemt ze regelmatig de benen; ze heeft voor het eerst in haar leven eindelijk rust.

Dan wordt haar rust verstoord door iemand uit haar verleden. Ondanks haar liefde voor Finn, blijft de man uit haar verleden haar ook aantrekken. Hij is net als een verslaving van toen en ze probeert zich hevig te verzetten.

Voor wie zal ze kiezen? En zal iedereen in Budbury haar ‘En ze leefden lang en gelukkig’ krijgen in Het Duincafé?

Johnson sluit de serie af met een soort epiloog, haar mijmeringen over hoe ze denkt dat de levens en liefdes van de dames zullen verlopen. Hiermee geeft ze duidelijk het einde aan van de serie.

Dit boek is het laatste deel van de serie, maar kan ook goed als standalone gelezen worden. De dames uit de vorige delen komen erin voor, maar het verhaal draait duidelijk om Auburn.

De serie doet het goed bij de Nederlandse lezers. Persoonlijk werd ik niet gegrepen door de ‘Het Duincafé’-koorts. Het was een aardig verhaal, maar weinig opwindend. Ik voelde me niet erg betrokken bij de bewoners van Budbury en Auburn. 2,5 inktpotjes voor ‘Een huwelijksfeest in Het Duincafé’.

Lilien