Het weeshuis in de azuurblauwe zee – T.J. Klune

 

Geen boek voor mij, dacht ik telkens wanneer ik dit vrolijk gekleurde boek in de winkels zag liggen. Natuurlijk, het trok de aandacht met zijn fantasierijke cover en felle kleuren. Maar dat doen kinderboeken wel vaker.

Totdat ik doorkreeg dat dit helemaal geen kinderboek is, maar een Young Adult. En steeds vaker zag ik het op social media voorbijkomen en werd ik steeds een tikkie nieuwsgieriger. Misschien toch lezen? Van Harry Potter had ik ook nooit verwacht dat ik het leuk zou vinden.

 

Linus Baker is maatschappelijk werker bij het Ministerie van Toezicht Magische Jongeren. Hij heeft de taak om weeshuizen voor jongeren te beoordelen op hun veiligheid en toereikendheid. Wanneer hij de opdracht krijgt om een onderzoek te doen bij een weeshuis op een klein eiland staat hij hiervoor niet te popelen. Linus is erg op rust en regelmaat gesteld en voor deze opdracht moet hij een maand van huis. Daarnaast wist hij niet eens van het bestaan van dit bijzondere weeshuis, waar zes magisch begaafde maar risicovolle jongeren worden opgevangen.

Maar Linus is erg plichtsgetrouw dus hij neemt de opdracht serieus. Linus reist af naar het eiland en komt terecht in de wonderlijke wereld van het weeshuis. Gaandeweg laat hij zijn eigen vooroordelen varen en komt hij voor een keuze te staan: houdt hij vast aan zijn eigen én opgelegde regels van het ministerie of volgt hij zijn hart?

 

Nee, een kinderboek is ‘Het weeshuis in de azuurblauwe zee’ niet, ondanks het fantasierijke verhaal. Af en toe dacht ik het nog wel tijdens het lezen maar er zitten toch een aantal passages in waardoor het toch echt meer een Young adult boek wordt. Wel vroeg ik me af of die doelgroep de cover van het boek niet te kinderachtig vindt en het daardoor laat liggen.

 

Maar ik val sowieso buiten beide doelgroepen en het boek veroverde mijn hart.

Wat een geweldige personages heeft Klune in het boek neergezet, stuk voor stuk. Ze zijn fantasierijk, ook de niet magisch begaafde mensen, ze zijn ontroerend en grappig en ook liefdevol. Elk personage krijgt de aandacht die het verdient.

Het verhaal leest heerlijk weg en ondanks dat het geen stevige plottwists bevat blijf je nieuwsgierig naar wat er gaat komen. Het heeft een beetje een Harry Potter-achtige vibe, maar ik denk dat J.K. Rowling niet zo blij zal zijn met deze vergelijking, aangezien de aandacht die Klune in het boek geeft aan de LGBTQ-gemeenschap niet echt in haar visie op de wereld past.

 

Ik vond het boek magisch, werd er helemaal in meegenomen en heb het met een brok in mijn keel dichtgeslagen. Ja, het is zoet en lief maar ook regelmatig grappig en wonderlijk. En het snijdt een aantal belangrijke thema’s aan zoals houden van wie je wil en worden wie je wil zijn.

 

Een warm verhaal met een vleugje magie. Om even de echte wereld te vergeten en te verdwijnen in een wereld waarin dapperheid, hoop en liefde onoverwinnelijk zijn.

 

 

5 inktpotjes

Jolanda