Bagels en een bakkie troost is het vervolg op Zwarte koffie, macchiato en takkenthee dat vorig jaar verscheen. Toen leerden we Saar kennen die met haar dochters Jenna en Liv alleen achter bleef, nadat de affaire van haar man met Sletty Kelly uit kwam. Beste vriendin Marit bood Saar een baan aan en sindsdien werkt ze in de Bagels & Beans. Het vervolg gaat over de stoere Marit, die alleen de zaak draaiende houdt en voogd is over haar zeventienjarige broertje Manuel.
Marit lijkt
niemand nodig te hebben. In haar jeugd heeft zij moeilijke beslissingen moeten
nemen, die destijds erg logisch leken, maar nu constant aan haar knagen. Ze
maakt zich zorgen of ze Manuel wel goed opvoedt en mist haar ouders ontzettend.
Als ook nog haar vriend de relatie verbreekt, omdat hij geen kant-en-klare gezin
wil, besluit ze niet meer aan relaties te doen. Af en toe gaat ze flink uit
haar dak tijdens avondjes uit met vriendin Isabel. Dan ontmoet ze
Tequilamaatje. Ik val bijna uit mijn stoel als ik besef wie hij is. Ik pak
meteen mijn telefoon erbij en zoek het audioboek van Zwarte koffie,
macchiato en takkenthee op de online bibliotheek. Het verhaal had ik vorig
jaar oktober beluisterd. Ik wist echt niet meer hoe het verhaal van Saar ging.
Misschien is dat
ook het probleem met de boeken van Van de Velde. Ze zijn leuk op het moment van
lezen en beluisteren, maar het verhaal blijft niet lang hangen. Er zijn wat
conflicten en drama’s maar niets wereldschokkends. Het verhaal van Marit leest
lekker vlot weg, maar blijft dan in het midden haperen. Wat mij betreft had het
verhaal daar kunnen eindigen. Van de Velde vult het boek daarna met
nietszeggende scènes. Ik ben het ook een beetje beu dat de hoofdpersoon zich
niet de moeite waard vindt om geliefd te worden. Of dat ze denkt dat ze elk
moment wordt gedumpt. Pas halverwege de tweede helft begint het verhaal weer op
te leven en lees ik weer graag verder.
Wat ik bijzonder
vind, is dat het boek simultaan met Saars verhaal loopt. De relatie tussen
broer en zus is leuk en humoristisch beschreven. Dat waren persoonlijk mijn
favoriete stukken. De stukken met Marit en haar Tequilamaatje voelen soms
ietwat geforceerd aan. Dat komt ook door de houding van Marit naar hem toe,
maar het remt het lezen en de sympathie voor Marit verdwijnt af en toe
daardoor.
Bagels en een
bakkie troost is
absoluut geen slecht boek, maar wel een dertien in een dozijn verhaal voor mij.
De familiebanden is wat het boek net iets anders maakt. Ik zou dit boek met
plezier mee op vakantie nemen, maar ik zou het na lezen net zo makkelijk weer
vergeten. Waar ik me wel op verheugd is dat Van de Velde in het dankwoord ons
binnenkort een kleine verrassing belooft met de meisjes van Saar in de
spotlights.
3 inktpotjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten